Lectio iij. Cognóvit autem Saül vo cem David, et dixit Numquid vox bæc tua, fili mi David? Et ait David: Vox mea, dómine, mi rex. Et ait; Quam ob causam dóminus meus perséquitur servum suum? Quid feci? aut quod est malum in manu mea? Nunc ergo audi, oro, dómine mi rex, verba servi tui; Si Dóminus incitat te adversùm me odorétur sacrifícium si autem fílii hóminum, maledicti sunt in conspectu Dómini , qui ejecérunt me hodiè; ut non hábitem in hæreditáte Dómini, dicentes: Vade, servi diis aliénis. Et nunc non effundátur sanguis meus in terram coram Dómino quia egressus est rex Israel, ut quærat púlicem unum: sicut persequitur perdix in móntibus. Et ait Saül: Pec cávi : ; ; revértere fili mi David nequáquam enim : mea in óculis tuis hódiè; appáret enim quòd stultè égerim et ignoraverim multa nimis. Ad Magníficat. Ant. 7. G. David in sua misericórdia consecútus est sedem regni in sécula. 1. Mach. 2. Oratio, ut infrà ad Laudes. DOMINICA QUARTA post Pentecosten. IN I. NOCTURNO. FAC Incipit liber secundus Regum. Cap. 1. Actum est, postquàm mórtuus est Saül, ut David reverterétur à cæde Amalec: et manéret in Siceleg duos dies. In die autem tértià apparuit homo véniens de castris Saül, veste conscissâ: et púlvere conspersus caput. Et ut venit ad David; cécidit super fáciem suam et adorávit. Dixitque ad eum David; Undè venis? Qui ait ad eum De castris Israel fugi. Et dixit ad eum David; Quod est verbum quod factum est? índica mihi. Qui ait: Fugit pópulus ex prælio; et multi corruentes è pópulo mórtui sunt: sed et Saül et Jónathas filius ejus interiérunt. R. Elégit Dóminus David et * Sústulit servum suum, ultrà tibi malefáciam, eò eum de grégibus óvium de quòd pretiósa fúerit ánima post foetantes accépit eum páscere Jacob servum suum, et Israel hæreditátem suam. . Amóto Saül, suscitávit illis David regem; cui testimóníum pérhibens, dixit: Invéni David filium Jesse, virum secundùm cor meum. * Sústulit. Ps. 77. Act. 13. Lectio ij. Dixitque David ad adolescentem qui nuntiábat ei; Undè scis quia mór tuus est Saül, et Jónathas fílius ejus? Et ait adolescens qui nuntiábat ei; Casu veni in montem Gélboe, et Saül incumbébat super hastam suam: porrò currus et équites appropinquabant ei; et conversus post tergum suu: vidensque me vocávit. Cui cùm respondissem, Adsum: dixit mihi; Quisnam es tu? Et áio ad eum : Amalecítes ego sum. Et locútus est mihi; Sta super me, et intérfice me : quóniam tenent me angústiæ, et adhuc tota ánima mea in me est. Stansque super eum, occídi illum; sciébam enim quòd vívere non poterat post rnínam; et tuli diadéma quod erat in cápite ejus; et armilJam de brachio illíus:et áttuli ad te dóminum meum huc. B. Quasi adeps separátus à carne, sic David à fíliis Israel. Occidit gigantem: * In tollendo manum, saxo fundæ dejécit exul tatiónem Golíæ ; nam invocávit Dóminum omnipo et flevérunt runt usque ad vésperam super Saül; et super Jónatham fílium ejus : et super pópulum Dómini; et super domum Israel: eò quòd corruissent gládio. Dixitque David ad júvenem qui nuntiáverat ei; Undè es tu? Qui respondit : Fílius hóminis ádvenæ Amalecitæ ego sum. Et ait ad eum David; Quare non timuisti mittere manum tuam ut occíderes christum Dómini? Vocansque David unum de púeris suis, ait: Accédens irrue in eum. Qui percussit illum: et mórtuus est. Et ait ad eum David: Sanguis tuus super caput tuum; os enim tuum locútum est adversùm te, dicens: Ego interféci christum Dómini. B. Numquam legistis quid fécerit David quandò esúriit? quomodò introívit in domum Dei şub Abíathar príncipe Sacerdótum Ett Panes propositionis manducávit, quos non licébat manducáre nisi Sacerdótibus. ✯. Dedit eis Sacerdos sanctificátum panem ; neque enim erat ibi panis nisi tantùm panes propositiónis qui subláti fúerant à fácie Dómini. * Et panes. Glória Patri. † Panes. Marc. 2. 1. Reg. 21. IN 11. NOCTURNO. Sermo sancti Joannis Cum Homil. 2. de David et Saül. Um Saül incidisset in manus David 9 post datam salútem ínsequens illum et occídere volens; cùmque posset hostem cum universo exércitu concídere, dimísit illum integrum et incólumem : ideóque cùm sciret morbum regis immedicábilem esse; neque illum unquam hostílem in se ánimum positúrum, submóvit sese ab óculis illíus et apud bárbaros vitam agebat sérviens honóre privátus; pudóre suffúsus labóre ac misériâ sibi ipsi parans ad victum necessária. Atqui non hoc tantùm est quòd mirémur: sed illud quoque, quòd postéaquàm audierat regem in ácie cecidisse, discídit vestem, et cínere se conspersit; et eo luctu luxit : quo quis lugéret amisso primogénito germanóque fílio. Subinde nomen illíus inclamans unà cum filii nómine; compósitis étiam encómiis ac voces acerbi dolóris testes emittens, : impransus mansit usque ad vésperam : éxecrans et ipsa loca quæ Saúlis sánguinem excéperant. Nunc B. Tabernáculum testimónii fuit cum pátribus nostris , usque in diébus David, qui invénit grátiam antè Deum, * Et pétiit ut inveníret tabernáculum Deo Jacob. . Memento, Dómine, David, et omnis mansuetudinis ejus, sicut jurávit Dómino. Et pétiit. Act. 7. Ps. 131. Lectio v. [Unc mihi quisque recordétur inimíci qui læsit; dolóre etiamnum in ánimo æstuante, atque hunc et vivum servet et vitâ defunctum deplóret, haud quidem ad ostentatiónem, sed ex ánimo veróque corde; etiamsi quid perferendum sit incómmodi ne quid offendat eum qui læsit: ómnia tum fáciat, tum patiátur, magna à Deo expectans præmia. En hic étiam regnum adeptus est : nec tamen inquinávit cæde manus; sed dextram habens puram, sic corónâ redimítus est: sic ad sólium ascendit, púrpurâ ac diadémate magnificéntius encómium gestans; vidélicet quòd hosti pepercisset : quòd eumdem extinctum luxisset. Idcircò non vivus modò: sed et mórtuus hóminum memórià celebrátur. qui fecit illum; et dedit illi contra ininícos poténtiam Dóminus purgávit peccáta ipsius, et Exal R. Dilexit David Deum voluntáti Dei, dormívit ; * Et appósitus est ad patres suos. . Mórtuus est in senectúte bona, plenus diérum, et divítiis, et glóriâ; Et appósitus est. Glória Patri. Et appósitus est. Act. 13. 1. Paral. 29. IN III. NOCTURNO. Lectio vij. Lectio sancti Evangélii: secundùm Lucam. Cap. 5. Multi, távit in æternum cornu ejus, et dedit illi testamentum regni, et sedem glóriæ in Israel. v. Erexit Dóminus cornu salútis nobis in domo David púeri sui, sicut locútus est per os sanctórum qui à século sunt Prophetárum ejus. * Exultávit. Eccli. 47. Luc. 1. Lectio vj. Homil. 3. defunctis inimícis, in illórum líberos iram, quam in eos habébant, effuderunt. At non ita generósus ac magnánimus iste David: sed et viventem inimícum observávit; et illo defuncto, benevoléntiam quam erga illum gésserat filiis exhibuit. Quid illíus mensâ sánctius, quam cingébant fílii hostis; hostis, inquam, occidere conáti? Quid illo convívio spirituálius; in quo tam multæ abundábant benedictiónes? Angeli pótiùs quàm hóminis convocantis erat. Síquidem inimíci fílios amplecti et amáre: et illíus filium qui tóties ipsum tentasset è médio tóllere; atque id móliens excessisset è vita id facit ut in illum chorum referátur. B. David in sua generatióne cùm administrasset N illo témpore : Cùm Iturbe irruerent in Jestim ut audirent verbum Dei : U Bi Dóminus multis impertívit vária génera sanitátum: nec témpore, nec loco cœpit ab stúdio sanandi turba cohibéri. Vesper incúbuit, sequebantur; stagnum occurrit:urgébant. Et ideò ascendit in Petri navim. Hæc est illa navis quæ adhuc secundùm Matthæum fluctuat; secundùm Lucam replétur píscibus : ut et princípia Ecclésia fluctuantis et posterióra exuberantis agnoscas. Sanctus Lucas eam sibi navim in qua Petrus piscarétur : elégit. Non turbátur ista quæ Petrum habet, in qua prudéntia návigat; abest perfídia : fides spirat. Quem R. Ut cessávit Jesus loqui, dixit ad Simónem : Duc in altum, et * Laxáte rétia vestra in captúram. . Ecce ego mittam piscatóres multos, dicit Dóminus et piscabuntur filios Israel. Laxáte. Luc. 5. Jerem. 16. Lectio ix. Ræceptor, inquit, per E laxent rétia sua; soli pa noctem laboran tamen Petro dícitur: Duc in altum, hoc est in profundum disputatiónum. Quid enim tam altum, quàm altitúdinem divitiárum vidére; scire Dei Fílium, et professiónem divínæ gene ratiónis assumere? Quam licèt mens non queat humána plenæ ratiónis investigatióne comprehendere : fidei tamen plenitúdo compléctitur. In hoc altum disputatiónis Ecclésia à Petre dúcitur ; ut videat hinc resurgentem Dei Fílium: indè Spíritum sanctum profluentem. Quæ sunt autem Apostolorum quæ laxári jubentur rétia nisi verbórum complexiónes, et quasi quidam oratiónis sinus, et disputatiónum recessus, : tes, nihil cépimus: sed in verbo tuo laxábo rétia. Et ego, Dómine, scio quia nox r.ihi est: quandò non ímperas. Expecto ut júbeas: in verbo tuo laxábo rétia. O vácua præsumptio! ô humílitas fructuósa! Qui nihil ánteà céperant : magnam in verbo Dómini conclúdunt píscium multitúdinem. Nøn hoc humánæ facundiæ opus: sed supernæ vocatiónis est munus. Cedunt disputatiónes hóminum : fide suâ plebs credit. Rumpuntur rétia: nec íábitur piscis. Vocantur ad adjumentum sócii qui erant in ália navi. Quæ est illa ália navis, nisi fortè Judæa; ex qua Joannes et Jacóbus eh |