Abbildungen der Seite
PDF
EPUB
[blocks in formation]

B. Audistis quia dictum est antíquis: Non occides. * Ego autem dico vobis, Quia omnis qui iráscitur fratri suo reus erit judí

IN illo témpore: Dixit cio. v. Locútus est Dómi

Jesus discípulis suis. Dico vobis, quia nisi abundáverit justítia vestra plusquàm Scribárum et Pharisæórum: non intrábitis in regnum cœlórum. Et réliqua.

Homília sancti Joannis
Chrysostomi.

:

nus ad Móysen: Lóquere ad omnem cœtum filiórum Israel: Non stabis contra sánguinem próximi tui. * Ego autem. Matth. 5. Levit. 19:

Lectio viij.

Neque in supradictis gra

dum sistit; sed ália plura ádhibet : queis ostendit quantùm ejus hábeat ratiónem. Nam cùm per concílium

[ocr errors]

Hom. 16. in Matth. CA Aritas est ómnium mater bonórum ; certa discipulórum nota: quæ ómnia nostra cóntinet. Jure , per judicium et ergo radíces et fontes ini- per gehennam ignis commicitiæ quæ illam pes- minátus esset; ália adjécit sundat cum veheméntia præcedentibus cónsona multa Christus ámputat et nempe Si offers munus tollit. Nihil enim ita curat tuum ad altáre; et ibi recor Deus: ut nos mútuis vín- dátus fúeris quia frater tuus culis colligári. Ideò et per habet áliquid adversùm te: seipsum et per discípulos relinque munus tuum ante suos; tam in novo quàm altáre; et vade priùs reconin véteri testamento, multo ciliári fratri tuo ; et tunc hoc præceptum sermóne véniens, offer munus tuum. commendat et vehemens O bonitátem : ô benignivindex est eórum qui hoc tátem, quæ omnem serdespiciunt. Etenim nihil ita mónem superat! Honórem malitiam omnem indúcit suum déspicit pro caritáte et fundat: ut caritátis reerga próximum; ostendens mótio. Ideò dicébat; Cùm se priùs comminátum esse, abundáverit iníquitas : re- non ex inimicitia quadam, frigescet cáritas multórum. vel ex cupiditáte inferendi Sic Cain fratricida factus supplícii sed ex amóre est: sic Esau, sic fratres ferventi. Quid enim hisce Joséphi; sic innúmera verbis mansuétius fingi posexorta sunt mala; avulsâ sit? Interrumpitur, inquit, caritáte, cultus meus: ut cáritas tua

[ocr errors]

máneat. Nam verè sacrifícium est reconciliatio cum fratre. Ideò non dixit; Postquàm obtúleris, vel, Antequàm offeras: sed ipso múnere præsente, et jam sacrifício incipiente, mittit eum " ut se cum fratre reconcíliet; nec subláto jacente múnere, nec ántequàm munus attúlerit: sed illo in médio jacente jubet illuc accúrrere.

B. Si offers munus tuum ad altáre, et ibi recordátus fúeris quia frater tuus habet áliquid adversùm te, relinque ibi munus tuum ante altáre et Vade priùs reconciliári fratri tuo. . Misericórdiam vólui et non sacrificium; et scién tiam Dei, plusquàm holocausta. Vade. Matth. 5.

Os. 6.

Ur

*

[merged small][ocr errors]
[ocr errors]

Cur ergo sic jubet id ágere, et qua de causa? Hæc ambo ut mihi quidem vidétur, subíndicans, et agens; unum quidem, ut jam dixi, ut ostendat se caritátem magni fácere : et

putáre máximum

se

illam esse ómnium sacrificium; que sine caritáte sacrificium non admíttere: secundum autem ut reconciliatiónis inevitábilem necessitátem afferat. Nam qui jussus est non priùs offerre quàm reconciliaretur; etiamsi non Xamóre próximi, saltèm

ne sacrificium imperfectum máneat: properábit ad offensum fratrem, ut inimicítiam solvat. Ideòque ómnia emphaticis expressit verbis ; terrens illum excitansque. Cùm dixisset enim; Relinque munus tuum non ibi súbstitit, sed subjunxit, Ante altáre: et postquàm ex loco in horrórem quemdam conjécit Et vade; nec tantùm dixit, Vade: sed adjunxit, Priùs; et tunc véniens, offer munut tuum per hæc ómnia declárans hanc mensam non admíttere eos qui inimicitias mútuò exercent.

B. Relinque próximo tuo nocenti te;* Et tunc † Deprecanti tibi peccáta solventur. . Tunc véniens ófferes munus tuum; * Et tunc. Glória. † Deprecanti. Eccli. 28. Matth. 5.

Ad Benedictus. Ant. 8. G. Nisi abundáverit justítia vestra plusquàm Scribárum et Pharisæórum, non intrábitis in regnum cœlórum. Matth. 5.

Oratio.

Debona invisibília præEus, qui diligéntibus

parasti : infunde córdibus nostris tui amóris affectum; ut te in ómnibus et super ómnia diligentes : promissiónes tuas, quæ omne desidérium súperant, conse→ quámur. Per Dóminum.

Ad Magníficat. Ant. 8. G.

[ocr errors]
[ocr errors]

Dico vobis Qui díxerit fratri suo, Raca reus erit concílio. Qui autem díxerit, Fátue reus erit gehennæ ignis. Matth. 5.

FERIA SECUNDA.
Lectio j.

De libro secundo Regum.
Cap. 12.

D'Peccavi Dómino. Dixit-
Ixit David ad Nathan:
que Nathan ad David; Dó-
minus quoque tránstulit pec-
cátum tuum: non moriéris.
Verúmtamen quóniam
blasphemáre fecisti inimícos
Dómini propter verbum
hoc filius qui natus est
tibi,
morte morietur. Et
reversus est Nathan in do-

mum suam. Percussit quoque Dóminus párvulum quem pepérerat uxor Uría David et desperátus est. Deprecatusque est David Dóminum pro párvulo; et jejunávit David jejúnio: et ingressus seorsùm, jácuit super terram. Venérunt autem senióres domûs ejus; cogentes eum ut súrgeret de terra: qui nóluit, nec comédit cum eis cibum. R. Elégit, 241. Lectio ij. L Ccidit autem die sép

fans timueruntque servi David nuntiáre ei quòd mórtuus esset párvulus. Dixérunt enim; Ecce cùm párvulus adhuc viveret, foquebámur ad eum: et non

audiébat vocem nostram ; quantò magis si dixérimus, Mórtuus est pner, se affliget? Cùm ergo David vidisset servos suos mussitantes ; intellexit quòd mórtuus esset infántulus : dixitque ad servos suos; Num mórtuus est puer? Qui respondérant ei: Mórtuus est. Surrexit ergo David de terra; et lotus unctusque est : cùmque mutasset vestem; ingressus est domum Dómini et adorávit : et venit in domum suam; petivitque ut pónerent ei panem et comédit.

[ocr errors]

R. Quasi adeps, 241.
Lectio iij.

Dst. Quis est sermo

Ixérunt autem ei servi

quem fecisti? Propter infantem, cùm adhuc viveret, jejunasti et flebas: mórtuo autem púero, surrexis ti, et comedisti panem. Qui ait; Propter infantem, dum adhuc viveret, jejunávi et flevi: dicébam enim; Quis scit si fortè donet eum mihi Dóminus ; et vivat infans? Nunc autem quia mórtuus est, quare jejunem ? Numquid pótero revocáre eum ámpliùs? Ego vadam ma

verò non

revertétur ad me. Et consolátus est David Bethsabée uxórem suam: ingressusque ad eam dormívit cum ea; quæ genuit filium, et vocávit nomen ejus Sálo

[merged small][ocr errors]

Actum est post tempus biénnii, ut tonderentur oves Absalom in Baálhasor, que est juxta Ephraïm; et vocávit Absalom omnes filios regis venitque ad regem, et ait ad eum; Ecce tondentur oves servi tui : véniat, oro, rex cum sere vis suis ad servum suum. Dixitque rex Absalom; Noli, fili mi noli rogáre ut veniamus omnes, et gravé mus te. Cùm autem cógeet noluisset ire:

[ocr errors]

ret eum benedixit ei.

R. Tabernáculum, 242.

[blocks in formation]

vis veníre véniat, óbsecro, nobiscum saltèm Amnon frater meus. Dixit que ad eum rex: Non est ut vadat tecum. Coégit ítaque Absalom eum: et dimisit cum eo Amnon et universos fílios regis. Feceratque Absalom convívium quasi convívium regis. Præcéperat autem Abalom púeris suis, dicens

Observáte cùm temulentus
fúerit Amnon vino, et
díxero vobis ; Percútite
eum, et interfícite : nolíte
timéré; ego enim sum qui
præcípio vobis: roborámini,
et estóte viri fortes. Fecé-
runt ergo púeri Absalom
adversùm Amnon sicut
præcéperat eis Absalom.
Surgentesque omnes filii
regis, ascendérunt sínguli
mulas suas: et fugérunt.
. Dilexit, 243.
Lectio iij.

:

Cumque adhuc pergerent in itinere fama pervénit ad David, dicens ; Percussit Absalom omnes fílios regis: et non remansit ex eis saltèm unus. Surrexit ítaque rex, et scidit vestimenta sua; et cécidit super terram : et omnes servi illíus, qui assistébant ei scidérunt vestimenta sua. Respondens autem Jónadab filius Sémmaa fratris David, dixit: Ne æstimet dóminus meus rex quòd omnes púeri fílii regis occísi sint; Amnon solus mórtuus est: quóniam in ore Absalom erat pósitus ex die quâ oppressit Thamar sorórem ejus. Nunc ergo ne pónat dóminus meus rex super cor suum verbum istud dicens ; omnes filii regis occísi sunt : quóniam Amnon solus mórtuus est. Fugit autem Absalom.

B. David, 243.

FERIA QUARTA. ait: Vivit Dóminus, quia

Lectio j.

De libro secundo Regum.

Cap. 14.

non cadet de capillis filii tui super terram. Dixit ergo múlier: Loquátur ancilla

CUM ingressa fuisset mú- tua ad dominum meum re

[ocr errors]

lier Thecuítis ad regem; cécidit coram eo super terram et adorávit et dixit: Serva me, rex. Et ait ad eam rex. Quid causæ habes? Quæ respondit; Heu! múlier vídua ego sum; mórtuus est enim vir meus et ancillæ tuæ erant duo fílii, qui rixáti sunt adversùm se in agro; nulJusque erat qui eos prohibére posset et percussit alter álterum, et interfécit eum. Et ecce consurgens universa cognátio adversùm

gem verbum. Et ait : Lóquere. Dixitque múlier; Quare cogitasti hujuscemodi rem contra pópulum Dei: et locútus est rex verbum istud, ut peccet; et non redúcat ejectum suum ? Omnes mórimur : et quasi aquæ dilábimur in terram, quæ non revertuntur; nec vult Deus períre ánimam : sed, retractat cógitans ne pénitùs péreat qui abjectus est.

B. Quasi adeps, 241.
Lectio iij.
Tait rex; Numquid

ancillam tuam, dicit: Trade Eats Joab tecum est

eum qui percussit fratrem suum; ut occidámus eum pro ánima fratris sui quem interfécit : et deleámus hærédem; et quærunt extínguere scintillam meam quæ relicta est : ut non supersit viro meo nomen, et reliquiæ super terram.

R. Elégit Dóminus David, 241.

Lectio ij.

T Qui

in ómnibus istis ? Respondit múlier, et ait : Per salútem animæ tuæ, dómine mi rex, nec ad sinistram, nec ad dexteram est ex ómnibus his quæ locútus est dóminus meus rex ; servus enim tuus Joab ipse præcépit mihi : et ipse pósuit in os ancillæ tuæ ómnia verba hæc. Ut vérterem figúram sermónis hu

[ocr errors]

ad me et ultrà non addet ut tangat te. Quæ ait; Recordétur rex Dómini Dei sui, ut non multiplicentur próximi sánguinis ad ulciscendum : et nequáquam interficiant filium meum. Qui

cépit istud; tu autem, dómine mi rex sápiens es sicut habet sapiéntiam Angelus Dei: ut intelligas ómnia super terram. Et ait rex ad Joab; Ecce placátus feci verbum tuum ; vade

« ZurückWeiter »