titia, et dicit; Meus est: ante horam in mea possessióne fuit, in meo jure; erígere ánimum præ moróre non poterat, nec óculos leváre et si triste áliquid acciderit, ad me illicò revertétur. Quis ergo est Dei, nisi qui potest dícere; Nihil mihi conscius sum? Ideò dicébat Paulus Apóstólus Jesu Christi: quia nulli álii obnoxius tenebátur. Ille ergo dicébat, Christi sum: et respondébat ei Dóminus, Mens es. Qui verè dicit Tuns sum audit à Dómino, Meus es. Dénique de ipso Dóminus ad Ananiam; cùm mitteret eum ad sanandum Paulum, ait : Vade quóniam vas electiónis est mihi. Et quia perseverávit Christi esse; quasi impléto certámine corónam méruit inveníre justítiæ. lam ad : * . Prophétant de corde suo: Cónsuunt pulvillos sub omni cúbito manûs, et fáciunt cervicália sub cápite ad capiendas ánimas. . A fructibus eórum cognoscétis eos. * Cónsuunt. Ezech. 13. Matth. 7. Lectio ix. REctè ergo prophéta Da vid dixit; Tuus sum: qui semper in Dómino man si. Et quâ ratióne díxerit, Tuus sum áddidit; Justificatiónes tuas exquisívi, hoc est, Nihil aliorum quæsívi sed id solùm quod tuum est desiderávi. Alii quærunt monília pretiósa: ego solas justificatiónes tuas quasi quædam serta justítiæ; álii domum ad domum, vilvillam jungunt : quasi soli habitáre possint in terra hac, et elementum volunt occupáre commúne; álii possessiónem áeris ipsíus vindicáre: mihi in tuis justificatiónibus omne patrimónium est. Néscio possidére nisi quod tui juris est. In tuis elóquiis spiritális mihi cura refulsit argenti. Mihi pórtio Deus est. Tuns sum ego; quia pars mihi hæreditátis non in auro non in argento est : sed in Christo Jesu. R. Non omnis qui dicit mibi, Dómine, Dómine, intrábit in regnum cœlórum; sed * Qui facit voluntátem Patris mei, ipse intrábit in regnum cœlórum. . Qui custódit mandátum custódit ánimam suam. Qui facit. Glória. Qui facit. Matth. 7. Prov. 19. * * Ad Benedictus. Ant. 3. a. Non potest arbor bona malos fructus fácere, neque arbor mala bonos fructus fácere. Matth. 7. Oratio. Eus, cujus providéntia in sui dispositióne non fallitur te súpplices exorámus; ut nóxia cuncta submóveas : et ómnia : nobis profutúra concédas. Per Dóminum. Ad Magníficat. Ant. 1. g. Omnis arbor quæ non facit fructum bonum, excidétur, et in ignem mittétur. 7. men si víderis me, quando Math SECUNDA. Cumque pergerentine Lectio j. De libro quarto Regum. A : Cap. 2. Ccesserunt filii prophetárum qui erant in Jéricho, ad Eliséum, et dixé ́runt ei ; Numquid nosti quia Dóminus hódiè tollet dóminum tuum à te? Et ait; Et ego novi siléte. Dixit autem ei Elías: Sede hîc, quia Dóminus misit me usque ad Jordánem. Qui ait; Vivit Dóminus, et vivit ánima tua: quia non derelinquam te. Iérunt igitur ambo páriter, et quinquaginta viri de filiis prophetárum secúti sunt eos; qui et stetérunt è contrà, longè: illi autem ambo stabant super Jordánem. Tulitque Elías pállium suum, et involvit illud et percussit aquas, quæ divísæ sunt in utramque partem et transiérunt ambo per siccum. Cùmque transissent, Elías dixit ad Eliséum; Póstula quod vis ut fáciam tibi: ántequàm tollar à te. Dixitque Eliséus Obsecro ut fiat in me duplex spíritus tuus. Qui respondit: Rem difficilem postulasti; átta rentur; ecce currus ígneus, et equi ignei divisérunt atrumque: et ascendit Elías per túrbinem in cœlum; Elíséus autem vidébat, et clamábat: Pater mi, Pater mi, currus Israel, et auríga ejus. Et non vidit eum ámpliùs: apprehenditque vestimenta sua, et scidit illa in duas partes. Et levávit pállium Eliæ, quod cecíderat ei; reversusque stetit super ripam Jordánis : et pállío Elíæ, quod cecíderat ei, percussit aquas, et non sunt divísæ. Et dixit; Ubi est Deus Eliæ étiam nunc ? Percussitque aquas; et divísæ sunt huc atque illuc: et tránsiit Eliséus. Videntes autem filii prophetarum, qui erant in Jéricho è contrà, dixérunt : Requiévit spíritus Elíæ super Eliséum. Et venientes in occursum ejus : adoravérunt eum proni in terram. R. Factus est, 266. Lectio iij. Cap. 4. Mude uxoribus propheUlier autem quædam tárum clamábat ad Eliséum, dicens: Servus tuus vir meus mórtuus est; et tu >hosti quia servus tuus fuit timens Dóminum: et ecce créditor venit ut tollat duos fílios meos ad serviendum sibi. Cui dixit Eliséus; Quid vis ut fáciam tibi? Dic mihi, quid habes in domo tua? At illa respondit: Non hábeo, ancilla tua, quidquam in domo mea, nisi parùm olei, quo ungar. Cui ait; Vade, pete mútuò ab ómnibus vicínis tuis vasa vácua non pauca: et ingrédere, et claude óstium tuum, cùm intrínsecùs fúeris tu, et filii tui; et mitte inde in ómnia vasa hæc et cùm plena fúerint, tolles. Ivit ítaque múlier, et clausit éstium super se et super filios suos illi offerébant et illa infundébat. Cùmque plena fuissent vasa, dixit ad fílium suum: Affer mihi adhuc vas. Et ille respondit: Non hábeo. Stetitque óleum. Venit autem illa, et indicávit hómini Dei. At ille; Vade, inquit, vende óleum, et redde creditóri tuo: tu autem et fílii tui vívite de réliquo. vasa, . Accédens, 266. FERIA TERTIA. Lectio j. De libro quarto Regum. Cap. 4. FActa est, quædam dies et transíbat Eliséus per Sunam erat autem ibi múlier magna, quæ ténuit eum ut coméderet panem ; cùmque frequenter inde transíret: divertébat ad eam ut coméderet panem. Quæ dixit ad virum suum: Animadverto quòd vir Dei sanctus est iste, qui transit per nos frequenter. Faciámus ergo ei cœnáculum parvum ; et ponámus ei in eo léctulum et mensam, et sellam, et candelabrum : ut cùm vénerit ad nos, máneat ibi. Facta est ergo dies quædam : et véniens divertit in cœnáculum, et requiévit ibi. Dixitque ad Giézi púerum suum : Voca Sunamítidem istam. Qui cùm vocasset eam, et illa stetisset coram eo: dixit ad púerum suum; Lóquere ad eam Ecce sédulè in ómnibus ministrasti nobis ; quid vis ut fáciam tibi? Numquid habes negotium; et vis ut loquar regi príncipi militiæ ? Quæ res pondit: In médio pópuli mei hábito. Et ait; Quid ergo vult ut fáciam ei? Dixitque ei Giézi : Ne quæras; filium enim non habet et vir ejus senex est. Præcépit ítaque ut vocáret eam; quæ cùm vocáta fuisset, et stetisset ante óstium: dixit ad eam; In témpore isto, et in hac eádem hora, si vita comes fúerit: habébis in útero fílium. At illa respondit: Noli, quæso, dómine mi, vir Dei, noli : sive mentíri ancillæ tuæ. Et concépit múlier et péperit filium in témpore et in hora eádem quâ díxerat Eliséus. R. Ecce vox Dómini ad Elíam, 266. suum, Lectio ij. Revit autem puer. Et cùm esset quædam dies, et egressus isset ad patrem ad messóres; ait patri sno Caput meum dóleo, caput meum dóleo. At ille dixit púero : Tolle et duc eum ad matrem suam. Qui cùm tulisset, et duxisset eum ad matrem suam; pósuit eum illa super génua sua usque ad meridiem: et mórtuus est. Ascendit autem, et collocávit eum super lectulum hóminis Dei, clausit óstium: et egressa, vocávit virum suum, et ait; Mitte mecum óbsecro, unum de púeris, et ásinam, ut excurram nsque ad hóminem Dei: et revertar. B. Quid dicit, 267. Lectio iij. INgrim, et ecce puer mórtuus jacébat in léctulo ejus; ingressusque clausit óstium super se et super púerum et orávit ad Dóminum. Et ascendit, et incúbuit super púerum: posuitque os suum super os ejus: et óculos suos super óculos ejus et manus suas super manus ejus; et incurvávit : se super eum : et calefacta est caro púeri. At ille reversus deambulávit in domo, semel huc atque illuc; et ascendit, et incúbuit snper eum: et oscitávit puer sépties, aperuitque óculos. At ille vocávit Giézi, et dixit ei: Voca Sunamítider hanc. Quæ vocáta, ingressa est ad eum. Qui ait: Tolle filium tuum. Venit illa, et córruit ad pedes ejus; et adorávit super terram: tulitque filium suum, et egressa est. B. Elía, quis potest si míliter, 267. FERIA QUARTA. Lectio j. VEnit De libro quarto Regum. Cap. 5. Enit Náaman (leprósus) cum equis et cúrribus et stetit ad óstium domûs Efiséi. Misitque ad eum Eliséus núntium, dicens; Vade, et laváre sépties in Jordáne : et recí piet sanitátem caro tua, atque mundáberis. Irátus Náaman recedébat, dicens: Putábam quòd egrederétur ad me, et stans invocáret nomen Dómini Dei sui; tángeret manu suâ locum lepræ et curáret me. Numquid non melióres sunt Abana et Pharphar flúvi Damasci ómnibus aquis Israel, ut laver in eis, et munder? Cùm ergo vertis set se, et abíret indignans, accessérunt ad eum servi sui et locúti sunt ei; Pater, et si rem grandem dixisset tibi Prophéta, certè fácere debueras: quantò magis quia nunc dixit tibi ; Laváre, et mundáberis ? Descendit, et lavit in Jordáne sépties juxta sermónem viri Dei; et restitúta est caro ejus sicut caro púeri párvuli: et mundátus est. Reversusque ad virum Dei cum universo comitátu suo: venit et stetit coram eo, et ait; Verè scio quòd non sit álius Deus in universa terra : nisi tantùm in Israel. R. Surrexit, 265. Lectio ij. Dixitque Giézi puer viri Dei. Pepercit dóminus meus Náaman Siro isti, ut non acciperet ab eo quæ áttulit; vivit Dóminus, quia curram post eum: et accipiam ab eo áliquid. Et secútus est Giézi post tergum Náaman: :quem cùm vidisset ille currentem ad se, eum; ligavitque duo talenta argenti in duóbus saccis et duplícia vestimenta : et impósuit duóbus púeris suis, qui et portavérunt coram desiliit de curru in occursum ejus, et ait; Rectène sunt ómnia? Et ille ait : Recté. Dóminus meus misit me ad te, dicens; Modò venérunt ad me duo adolescentes de monte Ephraim, ex filiis prophetárum; da eis talentum argenti, et vestes mutatórias dúplices. Dixitque Náaman Mélius est ut accípias duo talenta. Et coégit eo. R. Factus est sermo Dó mini, 266. Lectio iij. Cumque venisset jam vés+ peri tulit de manu eórum, et repósuit in domo; dimisitque viros, et abiérunt ipse autem ingressus stetit coram dómino suo. Et dixit Eliséus; Undè venis, Giézi ? Qui respondit : Non ivit servus tuus quòquam. At ille ait: Nonne cor meum in præsenti erat; quandò reversus est homo de curru suo in occursum tui? Nunc igitur accepisti argentum, et accepisti vestes : ut emas oli◄ véta et víneas et oves et boves, et servos et ancillas. Sed et lepra Náaman adhærébit tibi, et sémini tuo usque in sempiternum. Et egressus est ab eo leprósus quasi nix. R. Accédens, 266. rex Syriæ universum exércitum suum et ascendit et obsidébat Samaríain. Fáctaque est fames magna in |