*

nem stellárum, et ómnibus eis nómina vocat.

Magnus Dóminus noster, et magna virtus ejus; et sapiéntiæ ejus non est númerus.

Suscípiens mansuétos Dóminus : * humílians autem peccatóres usque ad terram.

Præcínite Dómino in confessióne : * psallite Deo nostro in cíthara.

Qui óperit cœlum núbibus, * et parat terræ plúviam.

Qui prodúcit in móntibus fœnum, * et herbam servitúti hóminum.

Hymnus. Pomóbilis fidem, Deus: Romittis, et servas datam

Hanc manè primo sédulà
Repóscimus fidem prece.
Promittit atque décipit
Incertus et fallax homo;
Sicquassa,si incumbas super,
Arundo transfiget manum.
Beátus ergo, qui tuo
Se totus abdit in sinu :
Hâc arce tutum túrbinis
Vis nulla de statu quatit.
Ne cor vacillet, óbligas
Temet sacramento, Deus:
Spes nixa tanto pígnore,
Eterna jam prensat bona.
Jam mente præsúmens
polum,

Secúra sublími throno
Assistit, et cœléstium
Prælibat undas flúminum

Fons ô perennis grátiæ, Colenda semper Trinitas, Te spem salútis únicam Da mente totâ quærere. Amen.

V. Audítam fac mihi manè misericórdiam tuam; B. Quia in te sperávi. Ps. 142.

Ad Benedictus. Ant. 1. g. Jurávit Dóminus datúrum

In manus tuas commendo spíritum meum: * redemisti me, Dómine Deus veritátis.

Odisti observantes vani

tátes supervácuè: * ego autem in Dómino sperávi.

Exultábo, et lætábor in misericórdia tua; * quóniam respexisti humilitátem meam, salvasti de necessitátibus ánimam meam. Nec conclusisti me in mánibus inimíci : * statuisti in loco spatióso pedes meos. Divisio Psalmi 30. FIserére meî, Dómine.

AD PRIMA M. Ant. 8. c. Ego. Psalmus 30. N te, Dómine, sperávi, INote; Dómine, sperter

9

*

quóniam tríbulor : conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et ven➡ ter meus;

Quóniam defécit in dolóre vita mea, * et anni mei in gemítibus.

Infirmáta est in paupertáte virtus mea, * et ossa mea conturbáta sunt,

Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium, et vicínis meis valde; * et timor notis meis. Qui vidébant me, * foràs fugérunt à me. Oblivioni datus sum tanquam mortuus à corde: * factus sum tanquam vas pérditum ;

Quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu: * in eo dum convenírent simul adversùm me, accípere ánimam meam consiliáti sunt. Ego autem in te sperávi, Dómine; * dixi: Deus meus es tu; in mánibus tuis sortes meæ.

Eripe me de manu inimicórum meórum, * et à p à persequéntibus me.

Illustra fáciem tuam super servum tuum: * salvum me fac in misericórdia tua.

cerne causam meam de gente non sancta : * ab hómine iníquo et dolóso érue

me,

Quia tu es, Deus, for→ titúdo mea : * quare me repulisti? et quare tristis incédo dum affligit me inimícus?

Emitte lucem tuam et veritátem tuam : * ipsa me deduxérunt, et adduxérunt in montem sanctum tuum, et in tabernácula tua.

Et introíbo ad altáre Dei,* ad Deum qui lætíficat juventútem meam.

Confitebor tibi in cíthara, Deus, Deus meus: * quare tristis es, ánima mea? et quare conturbas me?

Spera in Deo, quóniam adhuc confitebor illi: * salutáre vultûs mei, et Deus

meus.

Ant. Spera in Deo, áni

ma mea salutáre vultûs mei, et Deus meus. Capitulum. Rom. 15. Uæcumque scripta sunt, ad nostram doctrínam

Q

eum;

Quóniam prævenisti eum

nis, * posuisti in cápite ejus corónam de lápide pretióso. Vitam pétiit à te; * et tribuisti ei longitúdinem diérum in séculum, et in séculum séculi.

Magna est glória ejus in salútari tuo; * glóriam et magnum decórem impónes super eum.

Quóniam dabis eum in benedictiónem in séculum séculi lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.

Quóniam pones eos dorsum:* in relíquiis tuis præparábis vultum eórum. Exaltáre Dómine, in * cantábimus et psallémus virtútes tuas. Psalmus 102. Enedic, ánima mea, Dóet ómnia quæ intra me sunt, nómini sancto ejus.

Benedic, ánima mea Dómino; * et noli oblivisci omnes retributiónes ejus.

Qui propitiátur ómnibus iniquitátibus tuis; * qui sanat omnes infirmitates tuas. Qui rédimit de intéritu vitam tuam; * qui corónat te in misericórdia et miseratiónibus.

Qui replet in bonis desidérium tuum : * renová◄