Epíscopi. Serm. 230 in App. apud Aug. Lectio ij. Uando festivitátes cólimus, fratres caríssimi, diligenter debémus atténdere, et totis víribus laboráre, ut quod visibiliter cólitur, in nobis invisibíliter compleátur. Qui nec castitátem custódit in córpore, nec puritátem tenet in mente, quóties sanctæ solemnitátes advéniunt, in córpore vidétur habére gaudium, in corde non célebrat nisi Juctum. Quale enim gáudium potest habére, in cujus ánimâ multis vítiis occupátá magis diábolus probátur habitáre quàm Christus? Nos verò, fratres caríssimi, etiamsi nobis áliqua, ut solet fieri, peccáta subrépunt, quantùm póssumus, cum Dei adjutório laborémus, jejúniis, vigíliis, oratiónibus, eleemósynis mundáre sórdida; ut véniens Dóminus in nobis, nihil invéniat quod óculos suæ majestátis offendat. tè ac salúbriter vivant : nec solùm eos verbis, sed étiam exemplis ad bona ópera provocáte. Ante ómnia ubicumque fuéritis, sive in domo, sive in itínere, sive in convívio, sive in concessu, verba túrpia et luxuriósa nolíte ex ore vestro proferre; sed magis vicínos et próximos vestros júgiter admonéte, ut semper, quod bonum est et honestum, loqui stúdeant; ne fortè detrahendo, mala loquendo, et in sanctis festivitátibus choros ducendo, cántica luxuríósa et túrpia proferendo, de lingua sua unde debúerant Deum laudáre, inde sibi vúlnera videantur infligere. Isti enim infelíces et míseri hómines, qui balatiónes et saltatiónes ante ipsas basílicas Sanctórum exercére nec métuunt, nec erubescunt: etsi Christiáni ad Ecclésiamvénerint, Pagáni de Ecclésia revertuntur; quia ista consuetúdo balandi de Paganorum observatióne remansit. ria est illos devótis extolle præcóniis, quorum secúrè potes adgaudére corónis. Secúrè laudantur hómines qui non suâ jam vivunt vitâ, sed Dei. Non enim est quò vánitas intret, ubi véritas jam totum occupávit. Sed quænam est, inquit, glória Sanctis? Ad quid ergo Sanctis laus nostra? Ad quid glorificátio nostra? Ad quid nostra hæc ipsa solemnitas? Quò eis terrénos honóres, quos juxta verácem Fílií promissiónem honoríficat Pater cœlestis? Quo eis præcónia nostra? pleni sunt. Prorsus ita est, dilectíssimi; honórum nostrórum Sancti non egent, nec quidquam eis nostra devotióne præstátur, plenè quòd eórum memóriam veneramur, nostrâ ínterest, non ipsórum. Vultis scire quantùm ínterest nostrâ? Ego in me fateor ex hâc recordatióne séntio desidérium vehemens inflammári. Quando et nos addémur ad patres nostros? Quando essentialiter præsentábimur eis? Hoc enim primum desidérium, quod in nobis Sanctorum memória éxcitat, ut eórum tam optábili societáte fruámur. UT Lectio v. Team glóriam nobis speráre liceat, et ad tantam beatitúdinem adspirá nostra non óbtinet, eórum nobis intercessióne donétur. Miserémini meî, miserémini meî saltem vos amici mei. Nostis ipsi perículum nostrum: nostis figmentum nostrum nostis ignorántiam nostram, et dolos adversariórum: nostis eórum impetus et nostram fragilitátem. Vobis enim loquor qui in eádem tentatióne fuistis; qui eosdem superastis conflictus; qui eosdem láqueos evasistis; qui didicistis ex his quæ passi estis, compassiónem. Lectio vj. Tsi de Angelis mihi árbitror præsumendum, ob spirituális substántiæ et rationális formæ similitúdi nem; amplióri tamen fidúciâ ad eos mihi reor vertendum, quos babére me nóverim, et in ipsâ humanitáte consortes; ut opórteat eos familiáriùs et speciáliùs miseréri ossi de ossibus meis, et carni de carne meâ. Absit, absit à vobis, ánimæ sanctæ, Ægyptia illa crudelitas pincernae Pharaónis, qui in gradum pristinum restitútus, statim oblitus est Joseph sancti, qui in cárcere tenebátur. Non enim erant uníus cápitis membra, vel áliqua parstidéli cum infidéli, aut ulla socíetas Israelitæ ad P re, summopere nobis desi- tium. Nos quoque si noa mem deranda sunt suffragia Sanc- sumus ipsíus cápitis tórum, ut quod possibílitas bra, cujus et sancti, un , unde is tam solémnibus votis et IN III. NOCTURNO, cundùm Lucam. Lib. 7, in Luc., n. 87. A Lius præcepti locus est, panes David pétiit et accépit. Pétiit quando dicébat : Médiâ nocte surgébam ad confitendum tibi. Neque enim tímuit ne excitáret dormientem, quem semper vigilantem. ET Lectio viij. scit 'T ídeò scriptórum mémores noctibus ac diébus oratióni instantes, peccátis nostris véniam postulémus. Nam si ille tam sanctus, et qui regni erat necessitatibus occupatus, sép ties in die laudem Dómino nus, sed ómnibus propè do- ut in ómnibus momentis, non solùm diébus, sed étiam noctibus orátio deferátur. Vides enim quòd iste qui médiâ nocte perrexit, tres panes ab amico suo póstulans, et in ipsa petendi intentióne persistens, non defraudatur orátis. Qui tià vigília, et pulsáre consuévit. Beáti ítaque servi sunt isti tres panes, nisi mystérii cœlestis alimen- illi, quos cùm vénerit Dótum? Quòd si díligas Dómi- minus invénerit vigilantes. num Deum tuum, non so lum tibi, sed étiam áliis póteris emeréri. Quis autem amícior nobis, quàm qui pro nobis corpus suum trádidit? Ab hac médiâ nocte Lectio ix. SI ergo desíderas ut virtus Dei præcingat te, et ministret tibi, vigilandum est semper multæ enim insídiæ sunt bonis, et gravis PARS AUTUMNALIS. De moribus et officiis Canonicorum. FERIA QUARTA lumentum ferre volent, HEBD. XI. FOST PENTECOST. Ex Concílio Coloniensi. Ann. 1536. Part. 3. Cap. CA 4 et 5. Anéis devote reverenAnónici statis ac débitis terque omnes, páriter senes cum junióribus, laudent nomen Dómini, alácriter modulantes; sic tamen ne boátus confundat recitatiónem. Quàm autem à vero aberrant qui exístimant sese non alicujus Offícii in Ecclésia exercendi, sed quiétis et inértiæ tantùm causâ Canonicátus esse adeptos! perinde atque satis sit, paucis quibusdam Cléricis ádmodùm ignáris, ténui prétio conductis, curam divíni Offícii committi, quod deinde hujuscémodi mercenárii, non servátis témporum interstitiis, syncopando transcurrunt, interim ipsis Canónicis totâ vitâ torpéntibus. FERIA QUINTA. Ex Conciliis Coloniensi et ** Bituricensi. * Ann. 1536. Part. 3. C. 16. ** Ann. 1584. Tit. 34. , officium quoque suum propter quod beneficium datur, in Ecclésia gerant. Aurelianensi Concílio cavétur Cléricos qui officio adesse contemnunt, Ecclesiásticam disciplínam ex arbítrio Epíscopi receptúros..... Sciant autem omnes qui bona Ecclésiæ póssident, et iis utuntur, si offícium suum non impléverint, aut ab Ecclesiástico órdine defécerint, se ad restitutiónem tenéri : quod cuíque in sua receptióne significétur. C giant; FERIA SEXTA. Ex Concílio Aquisgranensi. Ann. 816. C. 145. Anónici discórdiam fűgiant; et quos discordantes invénerint, ad caritátis concórdiam révocent: amóri Christi nihil præponant, próprio Epíscopo secundum canónicam constitutiónem obtémperent,doctrínis spiritálibus óperam dent, irreprehensibiliter vi vant senióres spiritáliter junióres díligant: junióres senióribus obséquium dig Nte ómnia curæ erit ne num exhibeant. Doctióres A quis Canonicorum sa minus doctis nequáquam se cris absit; sed ut qui emo- præferant, sed magis eos |