*

sancto suo vocem meam; et clamor meus in conspectu ejus, introívit in aures ejus.

Commóta est et contrémuit terra fundamenta móntium conturbáta sunt, et commóta sunt; * quó¬ niam irátus est eis.

Ascendit fumus in ira ejus, et ignis à fácie ejus exarsit: * carbónes succensi sunt ab eo.

Inclinávit cœlos, et descendit: * et calígo sub pédidibus ejus.

Et ascendit super Chérubim, et volávit: * volávit super pennas ventorum.

Et pósuit ténebras latíbulum suum : in circúitu ejus tabernáculum ejus; *tenebrósa aqua in nubibus áeris. Præ fulgóre in conspectu ejus nubes transiérunt grando, et carbónes ignis.

*

Et intónuit de cœlo Dóminus, et Altíssimus dedit Vocem suam : grando et carbónes ignis.

*

et

Et misit sagittas suas, dissipávit eos: *fúlgura multiplicávit,et conturbáviteos. Et apparuérunt fontes aquárum, * et reveláta sunt fundamenta orbis terrá

Et ero immaculatus cum eo,* et observábo me ab iniquitáte mea.

Et retribuet mihi Dóminus secundùm justítiam meam, * et secundùm puritátem mánuum meárum in conspectu oculórum ejus.

*

Cum sancto sanctus eris, et cum viro innocente ínnocens eris :

Et cum electo electus eris, * et cum perverso pervertéris.

Quóniam tu pópulum húmilem salvum fácies,* ét óculos superbórum humiliábis.

Quóniam tu illúminas lueernam meam, Dómine:* Deus meus, illúmina téne

bras meas.

Quóniam in te erípiar à tentatióne, * et in Deo meo transgrediar murum.

Ant. Ero immaculatus cum Deo meo, et observábo me ab iniquitáte mea.

Ant. 7. a. Déxtera tua. Altera divisio Psalmi 17. DE Eus meus, impollúta via ejus; elóquia Dómini igne examináta: * protector est ómnium sperántium in se.

Quóniam quis Deus præter Dóminum?* aut quis De us præter Deum nostrum? Deus qui præcinxit me virtúte, et pósuit immaculátam viam meam;

*

Qui perfécit pedes meos tamquam cervórum, et super excelsa státuens me;

Qui docet manus meas ad prælium: * et posuisti ut arcum æreum bráchia mea

Et dedisti mihi protectiónem salútis tuæ;* et déxtera tua suscépit me.

Et disciplína tua correxit me in finem, et disciplína tua ipsa me docébit.

Dilatasti gressus meos subtus me, * et non sunt infirmáta vestígia mea.

Pérsequar inimícos meos, et comprehendam illos,*et

non convertar donec defíciant.

Confringam illos, nec póterunt stare:* cadent subtus pedes meos.

Et præcinxisti me virtúte ad bellum; * et supplantasti insurgentes in mesubtus me.

Et inimícos meos dedisti mihi dorsum, * et odientes me disperdidisti.

Clamavérunt, nec erat qui salvos fáceret: * ad Dóminum, nec exaudívit eos. Et commínuam eos ut púlverem ante fáciem venti: *ut lutum plateárum delébo eos.

Erípies me de contradictiónibus pópuli: * constítues me in caput géntium.

Populus quem non cog→→ nóvi, servívit mihi:* in audítu auris obedívit mihi.

Fílii aliéni mentíti sunt mihi: * fílii aliéni inveteráti sunt, et claudicavérunt à sémitis suis.

Vivit Dóminus, et benedictus Deus meus; * et exaltétur Deus salútis meæ.

Deus, qui das vindictas mihi, et subdis pópulos sub me, * liberátor meus de inimícis meis iracundis.

*

Et ab insurgéntibus in me exaltábis me: à viro iníquo erípies me.

Proptéreà confitebor tibi in natiónibus, Dómine; *et nómini tuo psalmum dicam.

*

Magníficans salútes regis ejus, et fáciens misericór diam christo suo David, et

quóniam exaudívit vocem deprecatiónis mex.

Dóminus adjútor meus, et protector meus: * in ipso sperávit cor meum, et adjútus sum.

*

Et reflóruit caro mea; et ex voluntáte mea confitébor ei.

Dóminus fortitúdo plebis suæ, * et protector salvatiónum christi sui est.

Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic

berita tuze

et rege eos, et extolle illos usque in æternum.

Ant. In Deo sperávit cor meum, et adjútus sum; et ex voluntáte mea confitéhor ei.

Ant. 1. D. Psállite.
Psalmus 29.

Exaltábo te, Dómine quoniam suscepisti me, nec delectasti inimicos meos super me.

*

Dómine Deus meus, clamávi ad te, * et sanasti me.

Dómine, eduxisti ab inferno ánimam meam : *salvasti me à descendéntibus in lacum.

Ad te, Dómine, clamábo, * et ad Deum meum deprecábor.

Quæ utilitas in sánguine meo, dum descendo in corruptiónem?

*

Numquid confitébitur tibi pulvis, aut annuntiábit veritátem tuam?

Audívit Dóminus, et misertus est mei: * Dóminus factus est adjútor meus. Convertisti planctum meum in * mihi: gáudium conscidisti saccum meum, et circumdedisti me lætítiâ; Ut cantet tibi glória mea, et non compungar: * Dómine Deus meus, in æternum confitébor tibi.

Ant. Psállite Dómino sancti ejus, et confitémini memóriæ sanctitátis ejus. Ant. 5. a. Veníte.

Psalmus 65.

Dei: * terribilis in consiliis super fílios hóminum.

Qui convertit marein áridam; in flúmine pertransí bunt pede:* ibi lætábimur in ipso.

Qui dominátur in virtúte sua in æternum ; óculi ejus super gentes respiciunt: * qui exásperant, non exaltentur in semetipsis.

Benedícite, gentes, Deum nostrum;* et audítam fácite vocem laudis ejus.

Qui pósuit ánimam meam ad vitam, * et non dedit in commotiónem pedes meos.

Quóniam probasti nos, Deus: * igne nos examinasti, sicut examinátur argentum:

Induxisti nos in láqueum, posuisti tribulatiónes in dorso nostro: * imposuisti hómines super cápita nos

Te per orbem terrárum* sancta confitétur Ecclésia, Patrem* immensæ majestátis:

Venerandum tuum verum* et únicum Fílium, Sanctum quoque * paraclétum Spíritum. Tu Rex glória,* Christe: Tu Patris sempiternus es Fílius:

Tu, ad liberandum susceptúrus hóminem, * non horruisti Vírginis úterum: Tu, devicto mortis acú– leo, * aperuisti credéntibus regna cœlórum:

Tu ad dexteram Dei sedes *in glória Patris. Judex créderis * esse ven