Lectio ij.c. 11.2.1.etc.12.v.1. coram Deo. Porrò adversùm Espondens autem So- amícos ejus indignátus est; Rphar Naamathites, dixit: eò quòd non invenissent res et Numquid qui multa lóquitur, non et ándiet? aut vir verbósus justificabitur? tibi soli tacébunt hómines? et cùm cæteros irríseris, à nullo confutáberis? Dixisti enim: Purus est sermo meus, mundus sum in conspectu tuo. Atque útinam Deus loquerétur tecum, et aperiret lábia sua tibi; ut osténderet tibi secréta sapiéntiæ, et quòd múltiplex esset lex ejus; et intelligeres quòd multò minóra exigáris ab eo, quàm merétur iniquitas tua! Respondens autem Job, dixit: Ergò vos estis soli hómines, et vobiscum moriétur sapiéntia? et mihi est cor sicut et vobis, nec inférior vestri sum: quis enim hæc, quæ nos tis, ignorat? Quideridétur ab amico suo sicut ego,invocábit Deum, et exáudiet eum: deridétur eniin justi simplícitas. FERIA SEXTA. De Libro Job. Lectio j. c. 32. v. I. Misérunt tres viri isti quòd justus sibi viderétur. Et irátus, indignátusque est Eliu filius Bárachel Buzites, de cognatióne Ram. Irátus est autem adversùm Job, eò quòd justum se esse díceret ponsiónem rationabilem, sed tantummodò condemnassent Job. Igitur Eliu expectávit Job loquentem, eò quòd senióres essent qui loquebantur. A B. Surrexit Job, 173. Lectio ij. c. 36. v. 1. Ddens quoque Eliu, hæc locútus est: Sústine me páululùm, et indicábo tibi; adhuc enim hábeo quod pro Deo loquar. Répetam sciéntiam meam à princípio, et operatórem meum probábo justum. Verè enim absque mendácio sermónes mei, et perfecta scientia probábitur tibi. Deus potentes non áb jicit, cùm et ipse sit potens. Sed non salvat impios, et judícium paupéribus tribuit. Non auferet à justo óculos suos, et reges in sólio cóllocat in perpétuum, et illi eriguntur. Et si fúerint in caténis, et vinciantur fúnibus paupertátis indicábit eis ópera eórum, et scélera eorum, quia violenti fuerunt. : Lectio iij. c. 38. v. 1. REspondens autem Dó minus Job de túrbine, dixit: Quis est iste involvens sententias sermónibus imperítis? Accinge sicut vir lum ror meus in te, et in duos amícos tuos, quóniam non estis locúti coram me rectum, sicut servus meus Job. Súmite ergò vobis septem tauros, et septem arietes, et ite ad servum meum Job, et offerte holocaustum pro vobis. Job autem servus meus orábit pro vobis: fáciem ejus suscípiam, ut non vobis imputétur stultítia; neque enim locúti estis ad me recla, sicut servus meus Job. Lectio ij. v. 9. A bos tuos interrogábo te; Themaníten: Irátus est fuet responde mihi. Übì eras, quando ponébam fundamenta terræ? Indica mihi, si babes intelligéntiam. Quis pósuit mensuras ejus, si nosti? vel quis tetendit super eam lineam? super quo bases illíus solidátæ sunt? aut quis demísit lápidem angularem ejus? Quis conclúsit óstiis mare? Circumdedi illud términis meis, et pósui vectem et óstia. Et dixi: Usquè hùc vénies, et non procédes ámpliùs, et hic confringes tumentes fluctus tuos. B.Quis respondébit, 174. SABBATO. De Libro Job. Lectio j. c. 42. v. I. Espondens Job Dómidixit Scio quia ómnia potes, et nulla te latet cogitátio. Quis est iste qui celat consilium absque sciéntia? ídeò insipienter locútus sum, et quæ ultra modum excéderent sciéntiam meam. Audi, et ego loquar: interrogábo te, et responde mihi. Audítu auris audívi te, nunc autem óculus meus videt te. Idcircò ipse me reprehendo, et ago pœniténtiam in favilla et cínere. no, Lectio ij. v. 7. Ostquam autem locútus ad Job, dixit ad Eliphaz Biérunt ergò Eliphaz Themanítes, et Baldad Suhítes, et Sophar Naamathítes, et fecérunt sicut locútus fúerat Dóminus ad eos; et suscepit Dóminus fáciem Job. Dóminus quoque conversus est ad pœnitentiam Job, cùm oráret ille pro amícis suis. Et áddidit Đóminus ómnia quæcumque fúerant Job, duplícia. Vixit autem Job post hæc, centum quadraginta annis; et vidit filios suos, et fílios filiórum suórum usquè ad quartam generatiónem ; et mórtuus est senex, et plenus diérum. Ad Magnificat, Ant. 3. g. Tobías in captivitáte pósitus, viam veritátis non de habére pótcrat, quotidiè concaptívis frátribus impertiret. Tob. 1. 1, 2, 3. Oratio Ecclésiam, 187. DOMINICA XV. post Pentecosten. IN 1. NOCTURNO. Incipit Liber Tobía. Lectio j. c. 1. v. I... Obías ex tribu et civitáte Néphthali, cùm captus esset in diébus Salmánasar regis Assyriórum, in captivitáte tamen pósitus, viam veritátis non deséruit; ità ut ómnia quæ habére póterat, quotídiè concaptívis frátribus qui erant ex ejus génere, impertiret. Cùmque esset júnior ómnibus in tribu Néphthali, nihil tamen puerile gessit in ópere. Déniquè cùm irent omnes ad vítulos áureos quos Jeróboam fécerat rex Israël, hic solus fugiébat consórtia ómnium; sed pergébat in Jerúsalem ad templum Dómini, et ibi adorábat Dóminum Deum Israël. R. Cùm irent omnes ad vítulos áureos quos Jeróboam fécerat rex Israël, * Pergébat Tobías in Jerúsalem ad templum Dómini, et ibi adorábat Dóminum Deum Israël. y. Jerosólymis est locus ubi adoráre oportet. Pergébat Tobías in Jerúsalem. Tob. 1. 5, 6. Joann. 4. 20. * Lectio ij. v. 9. Um verò factus esset vir, accépit uxórem Annam de tribu sua; génuitque ex ea fílium, nomen suum impónens ei, quem ab infántia timére Deum dócuit, et abstinére ab omni peccáto. Igitur cùm per captivitátem devenisset cum uxore sua et fílio in civitátem Níniven, cum omni tribu sua; (cùm omnes éderent ex cibis gentílium, ) iste custodívit ánimam suam, et nunquam contaminátus est in escis eórum. Et quóniam memor fuit Dómini in toto corde suo, dedit illi Deus grátiam in conspectu Salmánasar regis; et dedit illi potestátem quocumquè vellet ire, habens libertátem quæcumque fácere voluisset. 9 B. Tobías cùm ab infántia sua semper Deum timúerit, * Non est contristátus contra Deum quòd plaga cæcitátis evénerit ei; sed immobilis in Dei timóre permansit agens grátias Deo ómnibus diébus vitæ suæ. . Omne gáudium exisy. timáte, cùm in tentatiónes várias incidéritis; scientes quòd probátio fidei vestræ patiéntiam operátur. * Non est contristátus contra Deum quòd plaga. Tob. 2. 13, 14. Jacob. 1. 2, 3. Lectio ij. v. 15. Ergébat ergò ad omnes qui erant in captivitáte, et mónita salútis dabat eis. Cùm autem venisset in Rages, civitátem Medórum, et ex his quibus honorátus fúerat à rege, habuisset decem talenta argenti; et cùm in multa turba géneris sui Gabélum egentem vidéret, qui erat ex tribu ejus, sub chirographo dedit illi memo rátum pondus argenti. Post multum verò témporis, mór tuo Salmánasar rege, cùm regnáret Sennacherib filius ejus pro eo, et fílios Israël exósos habéret in conspectu suo; Tobías quotidiè pergébat per omnem cognatiónem suam, et consolabátur eos, dividébatque unicuique,prout póterat, de facultatibus suis; esurientes alébat,nudisque vestimenta præbébat, et mórtuis atque occísis sepultúram sollicitus exhibébat. R. Vocávit ad se Tobíam filium suum, dixitque ei: Quómodò potúeris, esto miséricors : si multùm tibi fúerit, abundanter tribue; * Si exiguum tibi fúerit, étiam exiguum libenter impertíri stude.y. Si voluntas prompta est, secundùm id quod habet, accepta est.* Si exiguum. Glória. Si exiguum. Tob. 4. 1, 2, 8, 9.2. Cor. 8. 12. IN II. NOCTURNO. Si hoc Dominica proximè antecedat Quatuor Tempora Septembris, require Rubricam suprà, 165. Ex Libro sancti Ambrósii Epíscopi, de Tobía. Cap. 1. §. 1, 2, 3. et Lectio io. miséricors, hospitális Uit Tobías vir justus, hoc virtútum præditus choro, súbiit ærumnam captivitátis, quam ferébat hu– míliter atque patienter, commúnem magis injúriam, quàm privátam dolens; nec sibi virtútum suffrágia nihil profuisse deplórans, sed magis eam sibi contumeliam minórem peccatórum suórum prétio illátam arbitrátus. Méruit edictum ne quis ex fíliis captivitátis mórtuum sepulturæ daret. B. Noli timére, fili mi; páuperem quidem vitam gérimus, sed * Multa bona habébimus, si timuérimus Deum. y. Nonne Deus élegit pauperes in hoc mundo, divites in fide et hærédes regni, quod repromísit diligéntibus se? Multa bona habébimus. Tob. 4. 23. Jāc. 2.5. Lectio v. §. 3, 4, 5. Tille interdicto non re incitabátur, ne desérere of fícium pietatis, mortis metu tanta indigentia non repoviderétur; erat enim mise- poscit. Vix ubi se fessum ricórdiæ prétium mortis poena. Talis flagitii deprehensus reus, vix tandem per amícum pótuit, direpto património, egénus et exul restítui suis. Iterùm in his versabátur officiis; et si quid alimenti foret, peregrínum cum quo cibum súmeret, quærébat. Hoc illi quotidiánum opus, et magnum. B. Dixit Angelus Tobía: Quando orábas cum lácrymis, et sepeliébas mórtuos, et derelinquébas prándium tuum, * Ego óbtuli oratiónem tuam Dómino. V. Oratiónes tuæ et eleemósynæ tuæ ascendérunt in memóriam in conspectu Dei. Ego óbtuli oratiónem. Tob. 12. 12. Act. 10. 4. * 6. vidit, et depósitum senectúte, insinuávit fílio; non tàm cúpiens commodátum repóscere, quàm sollicitus ne fraudáret hærédem. Quòd igitur commodávit pecúniam, et non fœnerávit, justi servávit officium. Malum est enim foenus quo quæruntur usúræ; sed non illud foenus malum est de quo scriptum est: Fonera próximo tuo in témpore necessitátis illíus. B. Quia acceptus eras Deo,* Necesse fuit ut tentátio probáret te; et + Nunc misit me Dóminus ut curárem te, et Saram uxórem fílii tui à dæmónio liberárem. y. Quem diligit Dóminus castigat, flagellat autem omnem filium quem récipit. * Necesse fuit. Glória. + Nunc. Tob. 12. 13, 14. Hebr. Lectio vj. c. 2. V. cit in cubículo suo, cadente IN IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. c. 7. V. 11. N illo témpore; Ibat Jesus in civitátem quæ vocátur Naïm; et ibant cum eo discípuli ejus, et turba copiósa. Cùm autem appropinquáret portæ civitátis, eccè defunctus efferebátur filius únicus matris suæ. Et réliqua. |