E

bus suis, et in cunctis iniquitátibus suis. Et salvos eos fáciam de universis sédibus suis, in quibus peccavérunt, et mundábo eos et erunt mihi pópulus, et ego ero illis Deus; et servus meus David rex super eos, et pastor unus erit ómnium eórum.]

Leclio v. Zéchiel quoque more prophético per David Christum significans, quia carnem de David sémine assumpsit; propter quam formam servi, quâ factus est homo, étiam servus Dei dícitur idem Dei Filius; sic eum prophetando prænuntiat ex persóna Dei Patris: [Et suscitábo, (inquit), super pécora mea pastórem unum qui pascat ea, servum meum David: et ipse pascet ea, et ipse erit eis in pastórem. Ego autem Dóminus ero eis in Deum, et servus meus David princeps in médio eórum ego Dóminus locútus sum. n.]

B. Ego pascam oves meas, dicit Dóminus Deus. * Et suscitábo super eas, pastórem unum, qui pascat eas, servum meum David: ipse pascet eas, et ipse erit eis in pastórem. y. Non peribunt

B. Congregábo fílios Israël, et fáciam eos in gentem unam; et non erunt ultrà duæ gentes, neque polluentur ultrà in idólis suis; el servus meus David rex super eos,* Et+ Pastor unus erit ómnium eórum. . Alias oves hábeo, quæ non sunt ex hoc ovíli; et illas oportet me addúcere, et fiet unum ovíle, et unus pastor. *Et pastor. Glória. + Pastor. Ezech. 37. 21, 22, 23, 24. Joann. 10. 16.

IN III. NOCTURNO.
Léctio sancti Evangélii
secundùm Joannem.
Lectio vij. c. 4. v. 46.
N illo témpore; Erat qui-

eas quisquam de manu mea. *Et suscitábo. Ezech. 34, 15. 23. Joann. 10. 28.

infirmabátur Caphárnaüm. Et réliqua.

Q

Homília S. Gregórii Papæ. Homil. 28. in Evang. Uid est quòd régulus rogat ut ad ejus filium veniat, et tamen ire corporáliter recúsat; ad servum verò centuriónis non invitátur, et tamen se corporáliter

non dignátur adesse, centuriónis servo non dedignátur occurrere. Quid est hoc, nisi quòd supérbia nostra retúnditur, qui in hominibus non natúram quâ ad imaginem Dei facti sunt, sed honóres et divítias venerámur? Redemptor verò noster, ut ostenderet quia quæ alta sunt hóminum, despicienda sunt; et quæ despecta sunt hóminum, despicienda non sunt, ad filium réguli ire nóluit, ad servum centuriónis ire parátus fuit.

R. Cùm audisset régulus quia Jesus adveníret à Judæa in Galilæam, ábiit ad eum ;

"Et rogábat eum ut descen deret, et sanáret fílium ejus; (incipiébat enim mori.) . Deprecabátur Dóminum, dicens: Dómine mi, ádjuva me; præter te nullus est auxiliátor álius. Et rogábat. Joann. 4. 47. Esth. 14. 3. Lectio viij. Paulò post. CErte Ertè si nos cujúspiam servus rogáret ut ad eum ire deberémus, protinùs nobis nostra supérbia in cogitatióne tácita respondéret, dicens: Non eas, quia temetipsum degeneras, honor tuns despicitur, locus vilescit. Ecce de cœlo venit, qui servo in terra occurrere non

non

B. Dixit Jesus: Nisi signa et prodigia videritis, créditis. Dicit régulus: Dómine, descende, priusquàm moriátur filius meus.* Dicit ei Jesus: Vade, filius tuus vivit. y. Sermo tuus, Dómine, hos qui in te crediderint, conservat. * Dicit ei Jesus. Joann. 4. 48, 49, 50. Sap. 16. 26.

Lectio ix. Otáte, fratres, notáte N quod dicitur. 'Si ein 'Senát quod hominibus altum est, abominabile est apud Deum, cordis nostri cogitátio tanto apud Deum in imo est, quantò hominibus in alto; et humílitas cordis nostri tantò apud Deum in alto est, quanto hominibus in imo. Despiciámus ergò, si quid boni gerimus : nulla nos nostra inflet operátio, non rerum abundantia, non glória extollat. Si quibuslibet ex bonis affluéntibus, intùs intuméscimus, Deo despecti sumus.

B. Crédidit homo sermóni quem dixit ei Jesus, et ibat. Jam autem * Eo des

runt ei, dicentes, quia filius ejus viveret. y. Nullus sperávit in Dómino, et confúsus est. Eo descendente. Glória. + Servi. Joann. 4. 50, 51. Eccli. 2. 11.

Ad Benedictus, Ant. 1. a. Dixérunt servi : Quia herì horâ séptimâ relíquit eum febris. Cognóvit pater, quia

audire sermónes : et si ad illos mitteréris, ipsi audírent te. Domus autem Israël nolunt audíre te, quia nolunt audíre me; omnis quippè domus Israël attrítâ fronte est, et duro corde. B. Vidi, 234. Lectio ij. v. 8.

1

Ccè dedi fáciem tuam

ei Jesus: Fílius tuus vivit. Joann. 4. 52, 53.

Oratio.

Argíre, quæsumus, Dómine, fidélibus tuis indulgéntiam placátus, et pacem; ut páriter ab ómnibus mundentur offensis, et secúrâ tibi mente desérviant; Per Dóminum.

Ad Magníficat, Ant. 3. c. Crédidit régulus, et domus ejus tota. Hoc secundum signum fecit Jesus, cùm venisset à Judæa in Galilæam. Joann. 4. 53, 54.

FERIA SECUNDA.
De Ezechiele Prophéta.
Lectio j. c. 3. v. 4.
T dixit Dóminus ad me:

E Fili hóminis, vade ad domum Israël, et loquéris verba mea ad eos. Non enim ad pópulum profundi sermónis et ignótæ linguæ tu mitteris ad domum Israël; neque ad pópulos multos profundi sermónis et ignótæ

rum, et frontem tuam duriórem fróntibus eórum. Ut adamantem et ut sílicem

dedi fáciem tuam: ne tímcas eos, neque métuas à fácie eórum ; quia domus exásperans est. Fili hóminis, speculatórem dedi te dómui Israël; et áudies de ore meo verbum, et annuntiábis eis ex me. Si dicente me ad ímpium: Morte moriéris; non annuntiáveris ei, neque locútus fúeris ut avertátur à via sua ímpia, et vivat; ipse ímpius in iniquitáte sua moriétur,sánguinem autem ejus de manu tua requíram. B. Mitto, 235.

et

fúerit, et fécerit iniquitátem; ponam offendículum coram eo, ipse moriétur, quia non annuntiasti ei; in peccáto suo moriétur, non erunt in memória justítiæ ejus quas fecit: sánguinem verò ejus de manu tua requíram. Si autem tu annuntiáveris justo, ut non peccet justus, et ille non peccáverit; vivens vivet, quia annuntiasti ei; et tu ánimam tuam liberasti.

B. Eccè sex viri, 235. FERIA TERTIA. De Ezechiele Prophéta. Lectio j. c. 9. v. 3. Lória Dómini Israël assumpta est de Cherub, quæ erat super eum ad limen domûs: et vocávit virum qui

B. Væ prophétis incipiéntibus, 235.

E

Lectio ij. c. 13. v. 1.

T factus est sermo Dómini ad me, dicens : Fili hóminis, vaticináre ad prophétas Israël, qui prophétant, et dices prophetántibus de corde suo : Audíte verbum Dómini : Hæc dicit Dóminus Deus: Væ prophétis insipiéntibus, qui sequuntur spíritum suum, et nihil vident. Quasi vulpes in desertis, prophétæ tui, Israël, erant. Non ascendistis ex adverso, neque opposuistis murum pro domo Israël, ut starétis in prælio in die Dómini.

B. Ego pascam, 236.
Lectio iij. v. 3.

mentárium scriptóris habébat in lumbis suis. Et dixit Dóminus ad eum: Transi per médiam civitátem in médio Jerúsalem, et signa Thau super frontes virórum geméntium et doléntium super cunctis abominatiónibus quæ fiunt in medio ejus. Et illis dixit, audiente me:Tran síte per civitátem sequentes eum, et percútite; non parcat óculus vester, neque misereámini; omnem autem super quem vidéritis Thau, ne occidátis ; et à sanctuário meo incípite.

nus Deus: Et manus mea super prophétas, qui vident vana, et divínant mendácium: in consílio pópuli mei non erunt,et in scriptúra domûs Israël non scribentur, nec in terram Israël ingredientur; et sciétis quia ego Dóminus Deus. Eò quòd decéperint pópulum meum, dicentes: Pax, et non est pax: et ipse ædificábat parietem, illi autem liniébant eum luto absque páleis. Dic ad eos qui líniunt absque temperatúra, quòd casúrus sit. Erit enim imber inundans, et