sor: Non oportet nos de hac Lectio ij. c. 3. v. 91. Abuchodonosor rex obs re respondére tibi; eccè enim N túpuit, et surrexit pró Deus noster quem cólimus, potest eripere nos de camíno ignis ardentis, et de mánibus tuis, ô rex, liberáre. Quòd si nolúerit, notum sit tibi,, rex, quia deos tuos non cólimus; et státuam áuream quam erexisti, non adorá mus. Tun R. Angelus Dómini descendit cum Azária, 245. FERIA QUINTA. De Daniéle Prophéta. Lectio j. c. 3. v. 19. Une Nabuchodonosor replétus est furóre; et aspectus faciéi illíus immutátus est super Sidrach, Misach, et Abdénago; et præcépit ut succenderétur fornax séptuplùm quàm succendi consuéverat. Et viris fortíssimis de exércitu suo jussit, ut, ligátis pédibus Sidrach, Misach, et Abdénago, mít terent eos in fornacem ignis ardentis. Fornax autem succensa erat nimis. Porrò viros illos qui míserant Sidrach, Misach, et Abdénago, interfécit flamma ignis. Viri au perè, et ait optimátibus suis: Nonne tres viros mísimus in médium ignis compedítos? Qui respondentes regi, dixérunt: Verè, rex. Respondit, et ait : Eccè ego vídeo quátuor viros solútos, et ambulantes in médio ignis, et nihil corruptiónis in eis est; et spécies quarti símilis Filio Dei. Tunc accessit Nabuchodonosor adóstium fornácis ignis ardentis, et ait: Sidrach, Misach, et Abdénago, servi Dei excelsi, egredímini, et veníte. Statìmque egressi sunt Sidrach, Misach, et Abdénago de médio ignis. Et congregáti sátrapæ, et magistrátus, et júdices, et potentes regis contemplabantur vivos illos, quóniam nihil potestatis habuisset ignis in corpóribus eórum, et capillus cápitis eórum non esset adustus, et odor ignis non transisset per eos. Lectio iij. v. 95. tem hi tres, id est, Sidrach, Edonosor, ait: BenedicT erumpens Nabucho Misach, et Abdénago, cecidérunt in médio camino ignis ardentis, colligáti. Et ambulábant in médio flammæ, laudantes Deum, et benedicentes Dómino. tus Deus eórum, Sidrach, vidélicet, Misach, et Abdénago, qui misit Angelum suum, et éruit servos suos qui credidérunt in eum : et verbum regis immutavérunt, et tradiderunt córpora sua ne servírent, et ne adorárent omnem deum, excepto Deo suo. A me ergò pósitum est hoc decrétum Ut omnis pópulus, tribus, et lingua, quæcumque locúta fúerit blasphémiam contra Deum Sidrach, Misach, et Abdénago, dispéreat, et domus ejus vastétur; neque enim est álius Deus qui possit ità salváre. Tunc rex promóvit Sidrach, Misach, et Abdénago in província Babylonis. FERIA SEXTÁ. . De Daniele Prophéta. Lectio j. c. 4. v. 15. Omnium vidi Nabu fructus ejus nímius, et esca ómnium in ea; subter eam habitantes béstiæ agri, et in ramis ejus commorantesaves cœli tu es rex qui magnificátus es, et invaluisti; et magnitudo tua crevit, et pervénit usquè ad cœlum; et potestas tua in términos universæ terræ. R. Exclamávit Susanna, et dixit: Deus æterne, 244. Lectio ij. v. 20. Uòd autem vidit rex Q vigilem sa céndere de cœlo, et dícere: Succídite árborem, et dissipáte illam; áttamen germen radícum ejus in terra dimit : Baltassar, interpretatiónem narra festínus; quia omnes sapientes regni mei non queunt solutiónem edícere mihi tu autem potes, quia spíritus Deórum sanctórum in te est. Tunc Dániel cujus nomen Baltassar, cœpit intra semetipsum tácitus cogitáre quasi unâ horâ; et cogitatiónes ejus conturbábant eum, et dixit : Dómine mi, sómnium his qui te oderunt, et interpretátio ejus hóstibus tuis sit. Arborem quam vidisti sublímem atque robustam, cujus altitúdo pertingit ad cœlum, et aspectus illíus in omnem terram, et rami ejus pulchérrimi, et et are in herbis forìs, et rore coeli conspergátur, et cum feris sit pábulum ejus, donec septem témpora mutentur super eum : hæc est interpretátio senténtiæ Altíssimi, quæ pervénit super dóminum meum regem. Ejícient te ab hominibus, et cum béstiis ferisque erit habitátio tua; et foenum ut bos cómedes, et rore cœli infundéris: septem quoque témpora mutabuntur super te, donec scias quòd dominétur Excelsus super regnum hóminum, et cuicumque volúerit, det illud. B. Deus noster quem limus, 244. có Q Lectio iij. v. 23. Lectio ij. v. 30. Uòd autem præcépit ut Eplétus est super Nabu relinquerétur germen radícum ejus, id est, árboris: regnum tuum tibi manébit, postquam cognoveris potestatem esse cœlestem. Quamobrem, rex, consílium meum pláceat tibi; et peccáta tua eleemósynis rédime, et iniquitátes tuas misericórdiis páuperum fórsitan ignoscet delictis tuis. Omnia hæc venérunt super Nabuchodonosor regem. B. Angelus, 245. SABBATO. De Daniele Prophéta. Lectio j. c. 4. v. 26. Ost finem ménsium duódecim, in aula Babylónis deambulábat, respondit post chodonosor, et ex homíni→ bus abjectus est, et fœnum ut bos comédit, et rore cœli corpus ejus infectum est, donec capilli ejus in similitú→ dinem aquilárum créscerent, et ungues ejus quasi ávium. Igitur post finem diérum, ego Nabuchodonosor óculos meos ad coelum levávi, et sensus meus rédditus est mihi: et Altíssimo benedixi, et viventem in sempiternum laudávi et glorificávi; quia potestas ejus potestas sempiterna, et regnum ejus in generatiónem et generatió→ nem. Lectio ij. v. 33. que rex, et ait: Nonne hæc meus reversus est ad me, est Babylon magna, quam ego ædificávi in domum regni, in róbore fortitúdinis meæ, et in glória décoris mei? Cùmque sermo adhuc esset in ore regis, vox de cœlo ruit: Tibi dícitur, Nabuchodonosor rex; Regnum tuum transíbit à te, et ab hominibus ejícient te et cum béstiis et feris erit habitátio tua; fœnum quasi bos cómedes, et septem témpora mutabuntur super te, donec scias quòd dominétur Excelsus in regno hóminum, et cuicumque voluerit, det illud. et ad honórem regni mei decoremque pervéni; et figúra mea reversa est ad me; et optimátes mei, et magistratus mei requisiérunt me,et in regno meo restitútus sum et magnificéntia ámplior áddita est mihi. Nunc igitur ego Nabuchodonosor laudo, et magnífico, et glorífico Regem cœli; quia ómnia ópera ejus vera, et viæ ejus judícia, et gradientes in supérbia potest humiliáre. AD VESPERAS. ¶ Dominica penultimâ post Pentecosten semper fit Festum suos áureos et argenteos, Anniversarii Dedicationis Ecclesiæ per totam Diœcesim ut habetur infrà post Officium Dominica V. quoc superfuit post Epiphaniam. In Officio privato fiet commemor. Dominica in utrisque Vesperis et Laudibus, et Lectio ix. erit de Homilia ejusdem Dominica. Et si quod Festum, etiam annuale, occurrat eâdem Dominica, transfertur. Ad Magníficat, Ant. 1. f. DOMINICA XXII. IN I. NOCTUrno. areos, férreos, ligneosque et lapídeos. In eádem hora apparuérunt digiti, quasi manûs hóminis scribentis contra candelábrum in superficie paríetis aulæ régiæ : et rex aspiciébat artículos manûs scribentis. Tunc fácies regis commutáta est, et cogitatiónes ejus conturbábant eum; et compáges renum ejus solvebantur, et génua ejus ad se invicem collidebantur. I niel R. Exclamávit, 244. Lectio ij. v. 13. Gitur introductus est Dácoram rege. Ad quem præfátus rex ait: Tu es Daniel de filiis captivitátis Judæ, quem adduxit pater meus rex de Judæa? audívi de te quóniam spíritum deórum hábeas; et sciéntia, intelligentiáque ac sapiéntia amplióres inventæ sunt in te. Si ergò vales scriptúram légere, et interpretationem Botassium optimatibus ejus indicáre mihi, purpura suis mille. Præcépit ergò jam temulentus, ut afferrentur vasa áurea et argéntea, quæ asportaverat Nabuchodonosor pater ejus de templo quod fuit in Jerúsalem; et bibérunt in eis rex, et optimátes ejus, uxoresque ejus, et concubinæ. Bibébant vinum, et laudábant deos vestieris, et torquem áuream circa collum tuum habebis, et tértius in regno meo princeps eris. Ad quæ respondens Dániel, ait coram rege: Múnera tua sint tibi, et dona domûs tuæ álteri da: scriptúram autem legam tibi, rex, et interpretationem ejus ostendam tibi. R. Deus noster, 244. Lectio iij. v. 23. Dversùm Dominatórem cœli elevátus es; et vasa domûs ejus alláta sunt coram te: et tu, et optimátes tui, et uxóres tuæ, et concubínæ tuæ vinum bibistis in eis...... Idcircò ab eo missus est articulus manus quæ scripsit hoc, quod exarátum est. Hæc est autem scriptúra quæ digesta est: Mane, Thecel, Phares. Et hæc est interpretátio sermónis: Mane; Numerávit Deus regnum tuum, et complévit illud. Thecel; Appensus es in statéra, et inventus es minùs habens. Phares; Divísum est regnum tuum, et datum est Medis et Persis: Eâdem nocte interfectus est Baltassar rex Chaldæus : et Dárius est dícere. Ergò, quod ad præsens opus pértinet, de tempóribus disserendum est; nullique dúbium quin de adventu Christi prædicátio sit: qui post septuaginta hebdómades mundo apparuit, post quem consummáta sunt delicta, et finem accépit peccátum, et deléta est iniquitas, et annuntiáta justítia sempiterna quæ legis justitiam vinceret; et impléta est vísio et prophétia, quia lex et Prophétæ usquè ad Baptistam Joannem ; et unctus est Sanctus Sanctórum: quæ ómnia, priusquàm Christus humánum corpus assumeret, sperabantur magis quàm tenebantur. R. A Dário constitútum est decrétum, 245. Lectio v. Medus successit in regnum, DIcit autem ipse Angelus, annos natus sexaginta duos. B. Angelus, 245. IN II. NOCTURNO. De Expositióne sancti Hierónymi Presbyteri in Daniélem Prophétam. Lectio iv. c. 9. ante med. A Fricánus in quinto Témporum volúmine, de septuaginta hebdomadibus hæc locútus ad verbum est: Capítulum quod in Daniele de septuaginta hebdomádibus légimus, multa et mirabília cóntinet, quæ nunc longum septuaginta annórum hebdómadas, id est, annos quadringentos nonaginta, ab éxitu sermónis, ut respondeátur, et ut ædificétur Jerúsalem, vigésimumArtaxerxis regis Persárum annum habére principium. Nehémias quippè, hujus pincerna, sicut in Esdræ libro légimus, rogávit regem, accepitque responsum ut ædificarétur Jerúsalem. Et iste egressus est sermo, qui extruendæ urbis et circumdandæ muris |