daret licéntiam; quæ usquè ad illud tempus vicinárum géntium patebat incursiónibus; siquidem ad Cyri re gis impérium, qui volén tibus reverti Jerosolymam déderat potestátem, Jesus póntifex, et Zorobabel, et pósteà Esdras sacerdos et cæteri qui cum eis proficisci volúerant, templum, et urbem, et muros ejus ædificáre comáti sunt, prohibéntibus in circuitu natiónibus, ne M Lectio vj. Ansit ítaquè imperfectum opus usquè ad Nehémiam et vigésimum annum regis Artaxerxis: quo témpore regni Persárum, centum et quindecim anni fúerant evoluti: captivitátis autem Jerúsalem centésimus octogésimus et quintus annus erat : et tunc primùm Artaxerxes jussit muros éxtrui Jerúsalem; cui óperi præfuit Nehémias; et ædificáta est platéa, et muri circúmdati: et ex illo témpore, si numeráre velis, septuaginta annórum hebdomadas usquè ad Christum póteris inveníre. I. Ab éxitu sermónis, ut íterùm ædificétur, 246. IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii se- Ites Pharisæi, consilium Exposit. quarumd. proposit. et corpore, et quándiù in hac vita temporáli sumus, étiam rebus temporalibus ad subsídium degendæ hujus vitæ utámur; oportet nos ex ea parte quæ ad hanc vitam pertinet, súbditos esse potestátibus, id est, hominibus res humánas cum áliquo honóre administrántibus. Ex illa verò parte quà crédimus Deo, et in regnum ejus vocámur, non nos oportet esse súbditos cuiquam hómini, id ipsum in nobis evértere cupienti quod Deus ad vitam æternam donáre dignátus est. R. Príncipes Sacerdótum et Scribæ * Misérunt insidiatóres qui se justos simulárent, ut cáperent Jesum in sermóne, ut tráderent illum potestáti Præsidis. . Consília impiórum fraudulenta, verba impiórum insidiantur sánguini. * Misérunt insidiatóres insidiatóres. Luc. 20. 20. Prov. 12. 5, 6. Lectio viij. donec perveniámus ad illud séculum ubi sit evacuátio omnis principátûs et potes SI quis ergò putat, quó- tátis, conditionem nostram niam Christiánus est non sibi esse vectigal reddendum, aut tribútum, aut non esse exhibendum honórem débitum eis quæ hæc curant potestátibus, magno in erróre versátur. Item si quis sic se putat esse subdendum, ut étiam in suam fidem habére potestatem arbitrétur eum, qui temporalibus administrandis áliquâ sublimitáte præcessit, in majórem errórem lábitur. B. Mittunt quosdam ex Pharisæis, et Herodiánis, qui* Dicunt ei: Magister, scimus quia verax es, et non curas quemquam, sed in veritáte viam Dei doces : licet dari tribútum Cæsari, an non dábimus? . Loquuntur pacem cum próximo suo, mala autem in córdibus eórum.* Dicunt. Marc. 12. 13, 14. Ps. 27. 3. Lectio ix. Ed modus iste servandus est, quem Dóminus ipse præscríbit, ut reddámus Cæsari quæ Cæsaris sunt, et Deo que Dei sunt. Quanquam enim ad illud regnum Vocémur, ubi nulla erit potestas hujusmodi; in hoc tamen itinere dum ágimus, Pars Autumnalis. SEd pro ipso rerum humanárum ordine tolerémus, nihil simulátè facientes, et in eo ipso non tàm hominibus quàm Deo qui hæc jubet, obtemperantes. R. Cógnitâ Jesus nequítiâ eórum, * Ait: Quid me tentátis, hypócrita? † Osténdite mihi numisma censûs. . Abyssum et cor hóminum investigávit Dóminus, et in astútia eórum excogitávit. Non præterit illum omnis cogitátus. *Ait. Glória. + Osténdite mihi. Matth. 22. 18, 19. Eccli. 42. 18, 20. Ad Benedictus, Ant. 8. G. Obtulérunt ei denárium. Et ait illis Jesus: Cujus est imágo hæc, et superscriptio? Dicunt ei: Cæsaris. Matth. 22. 19, 20, 21. Oratio. DEus, refúgium nostrum et virtus, adesto piis Ecclésiæ tuæ précibus, autor ipse pietátis; et præsta, ut quod fidéliter pétimus, efficáciter consequámur; Per Dóminum. Ad Magníficat, Ant. 1. a. Réddite ergò quæ sunt Cæsaris, Cæsari; et quæ sunt Dei, Deo. Matth. 22. 21. R FERIA SECUNDA. De Daniele Prophéta. Lectio j. c. 6. v. 1. Lácuit Dário, et constítuit super regnum sátrapas centum viginti, ut essent in toto regno suo; et super eos príncipes tres, ex quibus Dániel unus erat; ut sátrap illis rédderent ratiónem, et rex non sustinéret moléstiam. Igitur Dániel superábat omnes príncipes et sá trapas, quia spíritus Dei ámplior erat in illo. Porrò rex cogitábat constitúere eum super omne regnum; unde príncipes et sátrap quærébant occasiónem ut invenírent Daniéli ex látere regis; nullamque causam et suspiciónem reperíre potuérunt, eò quòd fidélis esset, et omnis culpa et suspício non invenirétur in eo. Dixérunt ergò viri illi: Non inveniémus Daniéli huic áliquam occasiónem, nisi fortè in lege Dei sui. R. Exclamávit, 244. Lectio ij. v. 6. Unc príncipes et sátrape surripuerunt regi, et sic locúti sunt ei: Dari rex, in æternum vive: consilium iniérunt omnes príncipes regni tui, ut omnis qui petierit áliquam petitiónem à quocumque deo et hómine, usquè ad triginta dies, nisi à te, rex, mittátur in lacum leónum. Porrò rex Dárius propósuit edictum, et státuit. Quod cùm Dániel comperisset, id est, constitútam legem, ingressus est domum suam; et fenestris apertis in cœnáculo suo contra Jerúsalem, tribus tempóribus in die flectébat génua sua, et adorábat, confitebaturque coram Deo suo, sicut et antè . fácere consuéverat. V ut K. Deus noster, 244. Lectio ij. v. II. Iri ergò illi curiósiùs inquirentes, invenérunt Danielem orantem, et obsecrantem Deum suum. Et accedentes, locúti sunt regi super edicto: Rex, num-. quid non constituisti, omnis homo qui rogáret quemquam de diis et hominibus, usquè ad dies triginta, nisi te, rex, mitterétur in lacum leónum ? Ad quos respondens rex, ait: Verus est sermo. Tunc respondentes, dixérunt coram rege: Dániel de filiis captivitátis Juda, non curávit de lege tua, et de edicto quod constituisti; sed tribus tempóribus per diem orat obsecratióne suâ. Quod verbum cùm audisset rex, satìs contristátus est; et pro Daniele pósuit cor ut liberáret eum, et usquè ad occásum solis laborábat ut erúeret illum. regi respondens, ait: Rex, R. Dániel, 245. Unc vehementer rex ga Daniélem præcépit edúci de lacu : eductusque est Dániel de lacu, et nulla lasio inventa est in eo, quia crédidit Deo suo. Jubente autem rege, adducti sunt viri illi qui accusáverant Daniélem, et in lacum leónum missi sunt, ipsi et fílii, et uxóres eórum; et non pervenérunt usquè ad pavimentum laci, donec arriperent eos leónes, et ómnia ossa eórum comminuérunt. rex, non liceat immutári. 1 vísus est super eo, et Tunc rex præcepit; et adduxérunt Daniélem, et misérunt eum in lacum leónum. Dixitque rex Daniéli: Deus tuus quem colis semper, ipse liberábit te. Allatusque est lapis unus, et pósitus est super os laci; quem obsignávit rex ánnulo suo, et ánnulo optimálum suórum, ne quid fieret contra Daniélem. Et ábiit rex in domum suam, et dormívit incoenátus, cibíque non sunt alláti coram eo; insuper somnus recessit ab eo. A R. Abéxitu sermónis, 246. FERIA QUARTA. De Daniele Prophéta. Lectio j. c. 7. v. I. Nno primo Baltassar regis Babylónis, Dániel sómnium vidit: vísio autem cápitis ejus in cubili suo: et sómnium scribens, brevi sermóne comprehendit ; summatimque perstringens, ait: Vidébam in visióne mea, nocte; et eccè quatuor venti coeli pugnábant in mari unum de assisténtibus, et veritátem quærébam ab eo de ómnibus his. Qui dixit mihi interpretatiónem sermónum, et dócuit me: Hæ quátuor béstiæ magnæ, quátuor sunt regna quæ consurgent de terra: suscipient autem regnum sancti Dei altíssimi; et obtinébunt regnum usquè in séculum, et séculum secufórum. magno. Et quátuor béstiæ turbavérunt me. Accessi ad grandes ascendébant de mari, diversæ inter se. Prima quasi leana, et alas habébatáquilæ; aspiciébam donec evuls sunt alæ ejus, et subláta est de terra, et super pedes quasi homo stetit, et cor hominis datum est ei. Et eccè béstia ália símilis urso in parte stetit: et tres órdines erant in ore ejus, et in déntibus ejus; et sic dicébant ei: Surge, cómede carnes plúrimas. Post hæc aspiciébam, et eccè ália quasi pardus ; et alas habébat quasi avis, quátuor super se, et quátuor cápita erant in béstia; et potestas data est ei. Post hæc aspiciébam in visióne noctis, et eccè béstia quarta terribilis atque mirábilis, et fortis nimis. R. Exclamávit, 244. B. Deus noster, 244. Lectio ij. v. 19. post hoc vólui diligenter díscere de béstia quarta, quæ erat dissímilis valdè ab ómnibus, et terríbilis nimis: dentes et ungues ejus, férrei; comedébat,et comminuébat; et réliqua pédibus suis conculcábat: et de córnibus decem quæ habébat in cápite, et de álio quod ortum fuerat, A Spiciébam ergò in visió- ante quod ceciderant tria ne noctis, et eccè cum núbibus cœli quasi Fílius hóminis veniébat, et usque ad Antíquum diérum pervénit; et in conspectu ejus obtulérunt eum. Et dedit ei potestátem et honórem et regnum; et omnes pópuli, tribus, et linguæ ipsi sérvient: potestas ejus, potestas æterna, quæ non auferétur: et regnum ejus, quod non corrumpétur. Hórruit spíritus meus: ego Dániel térritus sum in his, et visiónes cápitis mei con córnua; et de cornu illo quod habébat óculos, et os loquens grándia,et majus erat cæteris. Aspiciébam, et eccè cornu illud faciébat bellum adversùs Sanctos, et prævalébat eis; donec venit Antíquus diérum, et judícium dedit Sanctis Excelsi, et tempus advénit, et regnum obtinuerunt Sancti.Et sic ait: Bestia quarta, regnum quartum erit in terra, quod majus erit ómnibus regnis, et devorábit universam terram, et con |