culcábit, et comminuet eam. Porrò córnua decem ipsíus regni, decem reges erunt; et álius consurget post eos, et ipse potentior erit prióribus, et tres reges humiliábit; et sermónes contra Excelsum loquétur, et Sanctos Altíssimi cónteret; et putábit quòd possit mutáre témpora, et leges; et tradentur in manu ejus usquè ad tempus, et témpora, et dimídium témporis. Et judícium sedébit ut auferátur potentia, et conterátur, et dispéreat usquè in finem. IN custódiens pactum et mise- Lectio iij. v. 21. briël, quem víderam in vi- B. Angelus Dómini, 245. FERIA QUINTA. De Daniéle Prophéta. Lectio j. c. 9. v. I. N anno primo Dárii filii Assuéri, de sémine Medórum, qui imperávit super regnum Chaldæórum; anno uno regni ejus, ego Dániel intellexi in libris númerum annórum, de quo factus est sermo Dómini ad Jeremíam prophétam, ut complerentur desolationis Jerúsalem septuaginta anni. Et pósui Tu ergò animadverte ser fá ciem meam ad Dóminum Deum meum rogáre et deprecári in jejuniis, sacco, et cínere. Lectio ij. v. 4. Torávi Dóminum Deum E meum, et confessus sum, et dixi: Obsecro, Dómine Deus, magne et terribilis, sermónem, et intéllige visiónem. Septuaginta hebdómades abbreviatæ sunt super pópulum tuum, et super urbem sanctam tuam, ut consummétur prævaricátio, et finem accipiat peccátum, et deleátur iniquitas, et adducátur justítia sempiterna, R 3 1 et impleátur vísio et pro- num ejus. Erat autem Dá phelía, et ungátur Sanctus R. Exclamávit, 244. niel convíva regis, et hono rátus super omnes amicos ejus. Erat quoque idólum apud Babylonios, nómine Cito ergò, et animad- Bel: et impendebantur in éxitu sermo-to per nis, ut íterùm ædificétur T rium dissipábit pópulus cum duce ventúro: et finis ejus vástitas, et post finem belli statúta desolátio, Confirmábit autem pactum multis hebdomadâ unâ: et in dimídio hebdomadis deficiet hóstia et sacrificium ; et erit ártabæ duodecim, et oves quadraginta, viníque ámphoræ sex. Rex quoque colébat eum, et ibat per síngulos dies adoráre eum : porrò Dániel adorábat Deum suum. Dixitque ei rex: Quarè non adóras Bel? Qui respondens, ait ei: Quia non colo idóla manufacta, sed viventem Deum qui creávit cœlum et terram, et habet potestátem omnis carnis. Et dixit rex ad eum : vivens Deus? an non vides quanta cómedat et bibat quotidiè? Et ait Dániel arrídens: Ne erres, rex; iste enim intrínsecùs lúteus est, et forínsecùs æreus; neque comédit aliquandò. Lectio ij. v. 7. Tirátus rex vocávit sa in templo abominátio deso- Ecerdotes ejus, et ait eis: látiónis; et usquè ad con- Nisi dixéritis mihi quis est qui cómedat impensas has, moriémini: si autem ostendéritis quóniam Bel cómeDe Daniele Prophéta. dat hæc, moriétur Dániel, Lectioj.c.13.v.65.etc.14.2.1. quia blasphemávit in Bel. Ex Astyages appósitus Et dixit Dániel regi: Fiat est ad patres suos, et, juxta verbum tuum. Erant suscépit Cyrus Perses reg- autem sacerdótes Bel sep R tuaginta, exceptis uxóribus, est rex. Tunc apprehendit et párvulis, et fíliis. Et venit rex cum Daniele in templum Bel. Et dixérunt sacerdótes Bel: Eccè nos egrédimur foras; et tu, rex, pone escas, et vinum misce, et claude óstium, et signa ánnulo tuo; et cùm ingressus fúeris manè, nisi invéneris ómnia comesta à Bel, morte moriémur, vel Dániel qui mentítus est adversùm nos. Factum est ígitur postquam egressi sunt illi, rex pósuit cibos ante Bel. Præcépit Dániel púeris suis, et attulérunt cinerem; et cribrávit per totum templum coram rege et egressi clausérunt óstium; et signantes ánnulo regis, abiérunt. Surrex Lectio ij. v. 15. Urrexit autem rex próximo diluculo, et Dániel cum eo. Et ait rex: Salváne sunt signácula, Dániel? Qui respondit: Salva, rex. Statimque cùm aperuisset óstium, intuitus rex mensam, exclamávit voce magnâ Magnus es, Bel; et non est apud te dolus quisquam. Et risit Dániel, et ténuit regem ne ingrederétur intrò, et dixit: Eccè pavimentum, animadverte cujus vestígia sint hæc. Et dixit rex : Vídeo vestígia virórum, et mulierum, et infantium. Et irátus sacerdótes, et uxóres, et filios eórum; et ostendérunt ei abscóndita ostíola per quæ ingrediebantur, et consumébant quæ erant super mensam. Occídit ergò illos rex, et tradidit Bel in potestatem Daniélis, qui subvertit eum, et templum ejus. AD VESPERAS. ¶ Dominicâ proxim ante Adventum quae est ultima post Pentecosten, semper fit Festum SS. Trinitatis, ut habetur infrà post Officium Bominica VI. quoe superfuit post Epiphaniam, cum commemoratione Dominica in utrisque Vesperis et Laudibus, et ix. Lectione de Evangelio et Homilia ejusdem Dominica. Et si quod Festum, etian annuale, occurrat eâdem Dominicâ, transfertur. Ad Magníficat, Ant. 2.D*. Duodecim Prophetárum ossa púllulent de loco suo; nam corroboravérunt Jacob, et redemérunt se in fide virtútis. Eccli. 49. 12. Orat. Absolve, quæsumus, infrà in Laudibus. DOMINICA XXIII. lium Beéri, in diébus Ozíæ, Jóathan, Achaz, Ezechíæ, regum Juda, et in diébus Jeroboam filii Joas regis Israël. Princípium loquendi Dómino in Osée.Et dixit Dóminus ad Osée :..... Erit númerus filiórum Israël quasi aréna maris, quæ sine mensúra est, et non numerábitur. Et erit in loco ubi dicétur eis Non pópulus meus vos; dicétur eis: Fílii Dei viventis. Et congregabuntur filii Juda, et filii Israël páriter : et ponent síbimet caput unum, et ascendent de terra; quia magnus dies Jézrahel. : bum Dómini, fílii Israël, quia judícium Dómino cum habitatóribus terræ ; non est véritas, et non est misericórdia, et non est sciéntia Dei in terra. B. Numquid placári potest Dóminus in millibus aríetum? * Indicábo tibi, ô homo, quid Dóminus requírat à te : Utique fácere judicium, et diligere misericórdiam. . Qui vult dies vidére bonos, declínet à malo, et fáciat bonum; inquirat pacem, et sequátur eam. Indicábo. Mich. 6. 7, Petr. 3. IO, II. Lectio iij. c. 4. v. 6. 8. I. F. Dies multos sedebunt Contícuit pópulus meus, fílií Israël sine rege, et sine D'Israel sine rege, et sine príncipe, et sine sacrifício, et sine altári, et sine ephod, et sine teraphim. Et post hæc revertentur fílii Israël, et quærent Dóminum Deum suum, et David regem suum: et pavébunt ad Dóminum, et ad bonum ejus in novíssimo diérum. Audíte ver ne eò quòd non habuerit sciéntiam: quia tu sciéntiam repulisti, repellam te, sacerdótio fungáris mihi: el oblíta es legis Dei tui, obliviscar filiórum tuorum et ego. Secundùm multitúdinem eórum sic peccavérunt mihi glóriam eórum in ignominiam commutabo. Peccata populi mei come dent, et ad iniquitátem eórum sublevábunt ánimas eórum, et erit sicut pópulus, sic sacerdos : et visitábo super eum vias ejus, et cogitatiónes ejus reddam ei. Ei cómedent, et non saturabuntur: fornicáti sunt, et noo cessavérunt, quóniam Dó minum dereliquérunt in non fécit Assyrium, cœpitque custodiendo. Románum. B.Filius honórat patrem, et servus dóminum suum: si pater ego sum, ubi est honor meus? * Si Dóminus ego sum, ubi est timor meus? . Quid vocátis me: Dómine, Dómine; et non fácitis que dico?* Si Dóminus ego sum. Glória Patri. * Si Dóminus ego sum. Malach. 1. 6. Luc. 6. 46. IN IN II. NOCTURNO. Ex Libro sancti Augustíni Epíscopi, de Civitate Dei. Lectio iv. lib. 18. c. 27. N cápite Libri Osée prophétæ, qui primus in duódecim pónitur, ità scriptum est: (Verbum Dómini quod factum est ad Osée in diébus Ozíæ, et Jóathan, et Achaz, et Ezechia, regum Juda.) Amos quoque diébus regis Ozia prophetasse se scribit. Michæas étiam eádem suæ prophetiæ commémorat témpora post dies Ozía. Nam tres qui sequuntur reges nóminat, quos et Osée nominávit, Jóathan et Achaz, et Ezechiam. His adjungitur Jonas eódem Ozíà rege regnante, et Johel, cùm jam regnáret Jóathan, qui successit Ozíæ. Ac per ca témpora isti velut fontes prophetiæ páriter eruperunt, quando regnum de B. Qui custódiunt vanitátes frustrà, misericórdiam suam derelinquunt; ego autem in voce laudis immolábo tibi: * Quecumque vovi, reddam pro salúte Dómino. y. Reddam tibi vota mea quæ distinxérunt lábia mea; et locútum est os meum in tribulatióne mea. * Quæcumque. Jon. 2. 9, 10. Ps. 65. 13, 14. Lectio v. c. 28. v. 30. VO Sée igitur prophéta, quanto profúndiùs quidem loquitur, tantò operósiùs penetrátur. Sed áliquid indè sumendum est, et hic ex nostra promissióne ponendum. (Et erit (inquit) in loco quo dictum est eis: Non pópulus meus vos, cabuntur et ipsi filii Dei vivi.) Hoc testimónium prophéticum de vocatióne pópuli géntium, qui priùs non pertinébat ad Deum, étiam Apóstoli intellexérunt. Joël ómnia quæ prophétat, multis verbis compellit expóni, ut quæ pértinent ad Christum et Ecclésiam dilucescant. [Et erit (inquit) post hæc, et effundam de spíritu meo super omnem carnem : et prophetábunt fílii vestri, et filiæ vestræ.] Amos quoque de rebus tálibus sic pro |