doctórem máximum providére dignátus es; præsta, quæsumus, ut ejus suffragantibus méritis, quod ore simul et ópere dócuit,te adjuvante, exercére valeámus ; Per Dóminum.

álii passim, de difficilióribus túris beátum Hieronymum quæstiónibus rogábant. In extréma senectute ad Dóminum migrávit, Theodósio junióre et Honório imperántibus. Corpus ejus apud Bethlehem sepultum, pósteà Romam translátum, in basílica sancte Maríæ Majóris ad præsepe cónditum est.

Oratio.

Eus, qui Ecclésiæ tuæ in

In Vesperis fit commemor. S.Remigii Remens. Episc. Ant. Quæsivit, p. xx; V. Elégit, p.xix; Or. Deus, qui per beáti

Dexponendis sacris Scrip- pontificis Remigii, infrà.

FESTA OCTOBRIS.

DIE I.
In Festo

SANCTI REMIGII
Remensis Episcopi.

SEMIDUPLEX.

De Communi SS. Pontific. Lectio j. et ij. de Scriptura occurrente, ex tribus dua.

Lectio iij. ExS.Avito, Fortunato, S.Greg. Tur.Hincmar. et Flodoard.

raptus est. Cùm autem Clodovéus Alamannos Tolbiáci, invocáto Christi nómine, debellasset,et instanti Remigio ut fidem profiterétur, respondisset, veréri se ut per pópulum sibi licéret; ubi id rescívit pópulus, statim acclamávit: Mortáles deos abigimus, pie Rex, et Deum, quem Remigius prædicat im

REmigius Laudúni natus mortalem, sequi parade

est paréntibus AEmílio et sanctâ Cilíniâ jam ætáte provectis. Ejus ortum prædíxerat solitárius quidam caeus, Montánus nómine; qui et visum pósteà recépit, admóto ad óculos lacte, quo infans Remígius alebátur. Annos natus duos et viginti, ob seniles in adolescéntia mores ad episcopátum Remensem præter voluntátem

mus. Tùm Remígius Clodovéum, quem fidei documentis imbuerat, baptizávit ipso die Natális Dómini. De exércitu autem ejus ter mille et ámpliùs Baptismo initiáti sunt; simul et Alboflédis soror Clodovéi. Lanthildis quoque áltera ejus soror ab Ariána hæresi revocáta, sacro Chrismate reconciliata est Ecclésia. Cleméntià in

R. Deo grátias.

Allelúia. . Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua; per diem sol non uret te, neque luna per noctem. Allelúia. Ps. 120. 5, 6. HYMNUS. Ustódes hóminum psállimus Angelos,

pœnitentes erat singulári: et Angelus ejus comitétur novos episcopátus instítuit; vobiscum. Tervannæ, ubi sanctum Antimundum; Atrebátis, ubi sanctum Vedastum; Laudúni, ubi sanctum Genebaldum præfécit. Sub finem vitæ, oculórum usu orbátus est, quem tamen paulò ante mortem recuperávit. Sénio tandem confectus, óbiit die décimâ tértiâ Januárii. Inter ália quæ édidit mirácula, mórtuum suscitávit, ut refert liber de ejus vita, à sancto Gregório Turonensi laudátus.

Oratio.

CU

Natúræ frágili quos Pater áddidit

Coelestis cómites, insidiántibus

Ne succumberet hostibus. Nam quòd corrúerit próditor Angelus,

DEus, qui per beáti pon- Concessis mérito pulsus ho

menta Francórum gentem
fidei jugo subdidisti; largire
supplicibus tuis, ut per iter
salutis, quo idem Pastor in-
cessit, dono tuæ pietatis ad
te gradiámur; Per.
Vespera de sequenti.

DIE II.
In Festo

SS. ANGELORUM CUSTOD.

DUPLEX-MAJUS.

IN PRIMIS VESPERIS. Ant. 8. a. Super spéculam Dómini ego sum stans júgiter per diem, et super custódiam meam ego sum stans totis nóctibus. Is. 21. 8.

Capitul. Tob. 5. 21.

Ardens invídiâ, péllere nítitur,

Quos coelo Deus ádvocat. Huc custos igitur pérvi→ gil ádvola, Avertens pátria de tibi crédita

Tam morbos ánimi, quàm
requiéscere

Quidquid non sinit íncolas.
Qui lucis Pater est, gló-

ria sit Patri:
Qui lux ipsa Patris, glória
Fílio:
Amborúmque tibi, nexus
amábilis,
Compar glória, Spíritus.

Amen.

eum, B. Et eripiet eos. Ps. 33.8.

Ad Magnificat, Ant. 1. D. Angelus Dómini de cœlo clamávit, dicens: Abraham, non extendas manum tuam super púerum. Gen. 22. 11,

12.

Orat Deus, qui ineffábili, infrà ad Laudes.

Angelo incensa multa; P.
Ut daret de oratiónibus
Sanctórum super altáre. Ibid.
Lectio j. et ij. de Scriptura
occurrente, ex tribus duo.

Post j. Lect. R. Dómine exercituum, úsquequò tu non miseréberis Jerúsalem, et úrbium Juda, quibus irátus es? Et respondit Dóminus Angelo, qui loquebátur in me verba bona, verba consolatória: * Revertar ad Jerúsalem in misericórdiis.

Pro commemor. S. Remigii. Ant. Beátus ille; y. Véritas, p. xxiv; Or. Deus, qui, suprà. AD OFFICIUM NOCTURNUM. Incitat. Dóminum consti- . Ego misi Angelum meum tuentem custódes superJerú salem, * Veníte, adorémus. Is. 62. 6.

Ps. Veníte, p. 2. Psalmi de Feria. IN I. NOCTURNO. Ant. 1. a*. Dixit Abraham ad servum seniórem domûs suæ : Dóminus Deus cœli mittet Angelum suum coram te. Genes. 24. 2, 7.

Ant. 2. D*. Dixit Angelus Dei ad me: Surge, et egré dere de terra hac, revertens in terram nativitátis tuæ. Gen. 31. 11, 13.

Ant. 3. a. Fuérunt Jacob óbviam Angeli Dei, quos cùm vidisset, ait: Castra Dei sunt hæc. Gen. 32. 1, 2.

testificári vobis hæc. * Revertar. Zachar. 1. 12, 13, 16. Apocal. 22. 16.

Post ij. Lect. Super muros tuosJerúsalem constítui custódes: Totâ die et totâ nocte in perpétuum non tacébunt. . Ostendit mihi Angelus civitátem sanctam Jerúsalem, habentem portas duódecim, et in portis Angelos duodecim. * Totâ die et totâ nocte. Is. 62. 6. Apoc.

21. 10, 12.
De Sermóne sancti Bernardi
Abbátis.
Serm. 12. in Psalmum Qui
habitat. §. 4.
Lectio iij.

. Pueror. Stetit Angelus [Agelis suis mandavit de

ante altáre, R. Habens thuríbulum áureum. Apoc. 8. 3. Paternoster. y. Et ne nos.

. Sacerdotalis. Data sunt

te.] Mira dignátio, et verè magna diléctio charitátis! Quis enim, quibus, de quo, quid mandávit? Studiósè considerémus, fratres,

Post ij. Lect. B. Non accédet ad te malum; * Quóniam Angelis suis Deus mandávit de te, ut custódiant te in ómnibus viis tuis. y. In mánibus tollent te, ne fortè offendas ad lápidem pedem tuum. * Quóniam. Glória. *Quóniam. Ps.go. 11. Matth. 5. 6.

diligenter commendémus Quàm fácilè transit, qui illis memória hoc tam grande portátur in mánibus! Quémandátum. Quis enim man- tiès ergò gravíssima cérnita r dávit? cujus sunt Angeli? urgére tentátio, et tribulátio cujus mandátis obtémpe- vehemens imminére, invoca rant? cujus obédiunt volun- custódem tuum, adjutórem táti? Nempè [Angelis suis tuum in opportunitátibus, mandávit de te, ut custó- in tribulatióne. diant te in ómnibus viis tuis:] nec cunctantur, quin étiam in mánibus tollant te. Summa ergò Majestas mandávit Angelis, et Angelis suis mandávit; illis útique sublímibus, tam beátis, tam próximis, sibi cohæréntibus, tam familiáriter adhæréntibus, et verè domésticis Dei. [Angelis suis mandávit de te, ut custódiant te in ómnibus viis tuis.] Quantam tibi debet hoc verbum inferre reverentiam, afferre devotiónem, conferre fidúciam! reveréntiam pro præséntia, devotiónem pro benevolentia, fidúciam pro custódia. Cautè ámbula, ut vidélicet cui adsunt Angeli, sicut eis mandátum est, in ómnibus viis tuis. In quovis diversório, in quovis ángulo, Angelo tuo reverentiam habe. Tu ne áudeas illo præsente, quod vidente me non audéres. An præsentem esse dúbitas, quem non vides? Adsunt igitur, et adsunt tibi. Adsunt ut prótegant, adsunt ut prosint. In mánibus portábunt te.

Te Deum, p. 8. V. Sacerd. Benedícite Dómino, omnes Angeli ejus; R. Potentes virtúte, facientes verbum illíus. Ps. 102. 20. AD LAUDES MATUTINAS.

Ant. 1. a. Respondit Dóminus Móysi: Vade, et duc pópulum istum quò locútus sum tibi: Angelus meus præcédet te. Exod. 32. 33, 34.

Ant. 2. D. Tollens se Angelus Dei, qui præcedébat castra Israël, ábiit post cos. Exod. 14. 19.

Ant. 3. E. Stelit Angelus inter castra AEgyptiórum et castra Israël, ità ut ad se ínvicem toto noctis témpore accédere non valérent. Exod. 14. 20.

Ant. 4. E. Misit Dóminus