AD SEXTAM. Capitul. Exod. 23. 21. et audi Bserva eum, temnendum putes; quia non . Ascendit fumus incensórum de manu Angeli B. Coram Deo. Apoc. 8.4. AD NONAM. Capitul. Exod. 23. 22, 23. Uòd si audíeris vocem minus exercítuum : Zelátus sum Jerúsalem et Sion zelo magno. Allelúia. y. Facit Deus Angelos suos spíritus, et ministros suos flammam ignis. Allelúia. Hebr. 1. 7. Hymn. Custódes, ut in primis Vesperis. y. Benedícite Dómino, omnes Virtútes ejus; B. Ministri ejus, qui fácitis voluntátem ejus. Psalm. 102. 21. Ad Magníficat, Ant. 2. D. Omnes sunt administratórii spíritus in ministérium missi, propter eos qui hæreditátem cápient salútis. Hebr. Qejus, inimicus ero ini- 1.14 micis tuis, et afflígam affligentes te; præcedetque te Angelus meus. B. breve. Ascendit fumus incensórum* De manu Angeli B. Ascendit. y. Coram Deo. * De manu Angeli. Glória. B. Ascendit. Apoc. 8. 4. . Angelus meus vobiscum est; B. Ipse autem exquíram ánimas vestras. Baruch, 6. 6. AD VESPERAS. Ant. Respondit Dóminus Móysi, cum aliis de Laudibus. Capitul. Zachar. 1. 14. Ixit ad me Angelus, qui loquebátur in me: Cla ma, dicens: Hæc dicit Dó Orat. Deus, qui, suprà. DIE III. S.DIONYS. AREOPAG. primi Athenarum Episcopi et Martyris. SEMIDUPLEX. De Communi unius Martyr. Lectio j. et ij. de Scriptura occurrente, ex tribus dux. Lectio ij. Ex Actis Apostol. S. Dionysio Corinth. et Aristid. Athen. Donysius, civis Athe niensis, cùm in médio Areópagi, ubi sedébat judex, Paulum concionantem audivisset; ei statim adhærens, Christi fidem amplexus est. Eum Atheniensis Ecclésia primum fuisse epíscopum refert sanctus Dionysius Corinthiórum epíscopus, in ea quam scripsit ad Athenienses epístola. Sub Hadriáno autem príncipe, post claríssimam confessiónem fidei, Oratio. Llúmina, quæsumus, Dómine, mentis nostræ ténebras; qui ad beáti Pauli apóstoli prædicatiónem, Dionysium areopagítam in admirábile lumen Evangélii transtulisti; Per Dóminum. Vespera de sequenti. DIE IV. DUPLEX-MINUS. De Communi SS. Cœnobitarum, p. xxxv. Oratio Deus, qui te párvulis, infrù. Fit commemoratio S. Dio post gravíssima tormentó- S. FRANCISCI ASSIS. rum génera, glorióso martyrio coronátum esse tradit sanctus Arístides Atheniensis, in Apologético pro Christiánis,quod ipsum Arístidem Hadriáno dedisse sanctus Hieronymus testátur. Extat hujus martyrii ad tértium Octóbris diem Athénis memória, cùm in Martyrológio quod Románus Pontifex Aquiléïam olim transmisit, ac póstmodùm sanctus Ado Viennensis circa médium noni séculi apud Ravennam própria manu exscripsit; tùm in réliquis Martyrológiis ferè ómnibus Latinórum. Caput Areopagite ad Longipontánum Cisterciensis órdinis monastérium sub înítium séculi décimi tértii deportátum est. Aliæ verò ejus reliquiæ ab Innocentio papa tértio ad monastérium sancti Dionysii in Fráncia transmissæ sunt, ubi religiósè custodiuntur. nysii Areopag. Ant. Quóniam servasti; V. De tribulatióne, p. xiij; Orat. Illúmina, quæsumus, suprà. Lectio j. et ij. de Scriptura occurrente, ex tribus duce. Lectio iij. Ex vita S. Francisci, autore Finavit Deus conformem nam negatúrum. Viginti sanctus Bonaventúra. Bienquinque annos natus, cùm ex Evangélio audisset: [Nolíte possidére aurum, neque argentum, neque pecuniam in zonis vestris, non peram in via, neque duas túnicas, neque calceamenta,] eam sibi régulam servandam propósuit. Itaque rejectis véstibus, ábdicat ómnia, cálceos détrahit, et unâ contentus túnicâ, cum duodecim sóciis órdinem Minórum instituit, paulò pòst abInnocéntio tértio confirmátum. Tunc Franciscus, missis frátribus ad prædicandum Evangélium, ipse martyrii cupidus, trajécit in Syriam, ubi à Soldáno benignè exceptus, cùm nihil proficeret, in Itáliam reversus est. Ibi post multos labóres et morbos, novum et admirábile martyrii genus sustínuit. Nam cùm in monte Alverno quadraginta diérum jejunium inchoasset, festo die Exaltatiónis sanctæ Crucis, apparuit ei Séraphim Crucifixi effigiem inter alas cóntinens, qui mánibus ejus et pédibus vestígia clavórum, et láteri cruentum vulnus impressit. Hæc Alexander quartus summus póntifex,dum sacram conciónem habéret, própriis óculis à se visa et exploráta testátus est: quod refert audítor ejus nio pòst, gráviter ægrótans Franciscus in templo sanctæ Maríe Angelórum fratres ad paupertátem, patiéntiam et sancte Románæ Ecclésia fidem servandam cohortátus, in eo versículo Psalmi (Me expectant justi, donec retrí buas mihi,) efflávit ánimam quarto nonas Octóbris annó ætátis suæ quadragésimo quinto. Miráculis clarum Gregórius nonus paulò pòst Sanctis ascripsit. Oratio. Dus, qui te párvulis et humilibus reveláre non dedignáris; tríbue nobis quæsumus, imitatióne beáti Francisci, et stultam hujus mundi dedíscere sapiéntiain, et solum edíscere Jesum Christum crucifixum; Qui tecum vivit et regnat. In Vesperis fit commemor. S. Leodegarii Episc. et Mart. Ant. Qui vícerit; y. In Deo sperávi, p. viij; Orat. Deus, cujus grátia, p. xj. DIE V SEMIDUPLEX. De Communi unius Martyris, p. vij. Lectio j. et ij. de Scriptura occurrente, ex tribus duæ. Lectio ij. Ex Anon. et Ursin apud Duch. et Mabillon. Eodegárius, Pictavensis archidiaconus, ac deindè monastérii sancti Maxéntii abbas, tùm Augustodunénsium epíscopus creátus est; cui Ecclésia decem annis præfuit. Cùm autem Childerícum secundum,qui in regni administratióne illíus óperâ utebátur, argúcret, quòd antíquas regni leges rescidisset, filiamque avúnculi duxisset uxórem; in Luxoviense monastérium, quò relegátus ánteà fúerat Ebroínus major palátii, amandátus est. Uterque, Rege mortuo, in prístinum gradum est restitútus: sed Ebroínus, Leodegário autóre, se in monastérium detrúsum fuisse ratus, misit, qui eum comprehénderent. Re cógnitâ, sanctus Antistes, erogátis in páuperes facultátibus, triduáno jejúnio indicto, et factis circum urbis moenia cum cruce et relíquiis Sanctórum supplicatiónibus, Christi córpore præmunítus, ne quid detrimenti cívitas suî causâ paterétur, spontè se trádidit inimícis; qui illum statìm, óculis érutis, in monastérium conjecérunt. Indè, váriis cruciátum tormentis,(postquam alligassent palo, et lapidibus obruissent Guarínum ejus fratrem,) eum præcísis lábiis et linguâ in cœnóbium Fiscanense, cui Hildomarca abbatissa sanctíssimè præerat, sub custódia asservandum detrusérunt. Deindè in palátium ductus, quo nonnulli Epíscopi convénerant, cùm linguæ officio nihílo séciùs uterétur, discissâ túnicâ, episcopáli dignitáte spoliátus, conjectus est in cárcerem: ex quo in sylvam, ejus pósteà nómine insignitam,, à quátuor sicáriis abductus, in território Atrebatensi cápite truncátus est. Corpus ejus ibi apud Sarcingum sepultum, indè post biennium, ad Píctones váriis in itinere patrátis miráculis delátum est, et in basílica sancti Maxéntii honoríficè cónditum. Oratio Deus, cujus grátia, p.xj. Vespera de sequenti. DIE VI. In Festo SANCTI BRUNONIS Monachi. DUPLEX-MINUS. De Communi SS. Monach. Oratio Sancti Brunónis, infrà. Fit commem. S. Leodegarii. Ant. Quóniam servasti; ý. De tribulatióne, p. xiij; Orat. Deus, cujus grátia, p. xj. Lectio j. et ij. de Scriptura occurrente, ex tribus dua. BR Lectio ij. nuit erémi repetendæ, recusáto archiepiscopátu Rhegiensis Ecclésia, quæ prima est Calábria metrópolis. Itaque prope Scyláceum in Calábria monastérium ædificávit, ubi, morti próximus, fidei suæ professiónem coram frátribus édidit; eamque contra errórem Berengarii conclúsit his verbis: Credo étiam sacramenta quæ sancta credit et venerátur Ecclésia; et nominátìm, panem et vi→ num quæ consecrantur in altári, post consecratiónem verum corpus esse Dómini nostri Jesu Christi, veram carnem et verum sánguinem, quæ et nos recípimus in remissiónem peccatórum nostrórum, et in spe salútis æternæ. Quiévit in Dómino, anno millésimo centésimo. primo. Ex S. Brunon. vita à Guiberto de Novig. scripta. Runo, Colóniæ Agrippínæ natus, post emensa Grammátice, Philosophiæ, etTheologiæ stúdia, Ecclésie sancti Cuniberti Colomensis primùm, deindè Remensis Ecclésia canónicus, ibidemque magnórum studiórum rector electus est. Solitúdinis amore flagrans, cum sex áliis familiáribus mundo renuntiávit, ac sanctum Hugónem epíscopum Gratianopolitánum ádiit:qui causâ eórum adventus cógnitâ, eosque esse intelligens quos eâdem nocte velut septem stellas ad suos pedes corruentes in somnis víderat, montes sure diocéseos aspérrimos, qui Cartusiáni dicebantur, incolendos concessit. Illic ædificáto oratório, ac céllulis separátìm extructis, bini in síngulis habitantes, silentio, oratióni, lectióni vacábant. Post sex annos in secessu exactos Bruno ab Urbáno secundo Romam accersítus " postquam eum in synodis cele- In Vesperis fit commemorat. brandis,gerendisque negotiis S. Fidis. Ant. Simile erit; Ecclesiásticis consílio suo V. Secundùm puritátem, per triénnium adjuvisset, ab p. xlvij; Oratio Omnipotens co demùm facultátem obtí- sempiterne Deus, p. lj. Pars Autumnalis. 9 Oratio. Ancti Brunónis, quæsumus, Dómine, intercessiónibus adjuvémur; ut qui majestátem tuam gráviter delinquendo offendimus, ejus méritis et précibus nostrórum delictórum véniam consequámur; Per Dóminum nostrum. Bb |