et mulus, * quibus non est intellectus.

In camo et fræno maxillas eórum constringe, * qui non appróximant ad te. Multa flagella peccatóris;* sperantem autem in Dómino misericórdia circúmdabit. Lætámini in Dómino, et exultáte, justi; * et gloriámini, omnes recli corde. Ant. Audívit Dóminus et misértus est meî. Ps. 29. 13.

Ant. 1. a*. Benedictus.

Psalmus 30.

Ego autem in Dómino sperávi: * exultábo, et lætábor in misericórdia tua ;

Quóniam respexisti humilitátem meam ; * salvasti de necessitátibus ánimam meam.

Nec conclusísti me in mánibus inimíci; * statuisti in loco spatióso pedes meos. Divisio Psalmi 30. Iserére meî, Dómine quóniam tribulor : conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter

M

meus;

Quóniam defécit in dolóre

gemítibus.

*

Infirmáta est in paupertáte virtus mea, * et ossa mea cont:rbáta sunt.

Super omnes inimícos meos factus sum opprobrium, et vicínis meis valde'; * el timor notis meis. Qui vidébant me, * * foràs

fugérunt à me :

Oblivióni datus sum tanquam mortuus à corde ; factus sum tanquam vas pérditum;

Quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu, in eo dum convenírent simul adversùm me; * accipere ánimam meam consiliáti sunt.

Ego autem in te sperávi, Dómine; dixi: Deus meus

*

Perfecisti eis qui sperant in te, in conspectu filiórum hóminum.

Abscondes eos in abscóndito faciéi tuæ, *à conturbatióne hóminum.

Próteges eos in taberná culo tuo * à contradictióne linguárum.

Benedictus Dóminus; * quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.

Ego autem dixi in excessu mentis meæ:* Projéctus sum à fácie oculórum tuórum.

Ideò exaudisti vocem oratiónis meæ, * dum clamárem ad te.

Diligite Dóminum, omnes Sancti ejus ; * quóniam veritátem requiret Dóminus, et retribuet abundanter faciéntibus supérbiam.

omnes

Viriliter ágite, et confortétur cor vestrum, * qui sperátis in Dómino. Ant.Benedictus Dóminus, quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi. v. 22.

. Pueror. Anticipavérunt vigílias óculi mei;

B. Turbátus sum, et non sum locútus. Ps. 76. 5. Paternoster. V.Et ne nos. . Sacerd. Meditátus sum nocte cum corde meo; B. Et exercitábar et scopébam spíritum meum. Ibid. 7.

Benedictiones habentur post Psalterium.

f. Sacerdot. Dómine, in cœlo misericórdia tua, R. Et véritas tua usquè ad nubes. Psalm. 35. 6.

Tímeat Dóminum omnis terra: ab eo autem commoveantur omnes inhabitantes orbem ;

Quóniam ipse dixit, et facta sunt; *ipse mandávit,

et creáta sunt.

Dóminus dissipat consília géntium ; * réprobat autem cogitatiónes populórum, et réprobat consília príncipum.

Consilium autem Dómini in æternum manet: * cogitatiónes cordis ejus in generatióne et generatiónem.

Ant. Benè psállite Dómino in vociferatióne. v. 3. Ant. 6. F. Oculi Dómini.

Divisio Psalmi 32.

BEáta gens, cujus est Dó

minus Deus ejus: * pópulus, quem elégit in hæreditátem sibi.

De cœlo respexit Dómividit omnes fílios

* nus; hóminum.

*

suo respexit super omnes qui hábitant terram.

Qui finxit singillátìm corda eórum ; * qui intélligit ómnia ópera eórum.

Non salvátur rex per multam virtútem; * el gigas non salvábitur in multitúdine virtútis suæ.

Fallax equus ad salutem ;* in abundántia autem virtútis suæ non salvábitur.

Eccè óculi Dómini super metuentes eum, * et in eis qui sperant super misericórdia ejus;

Ut eruat à morte ánimas eórum, et alat eos in fame.

*

Anima nostra sústinet Dóminum; * quóniam adjútor et protector noster est.

Quia in eo lætábitur cor nostrum, * et in nómine sancto ejus sperávimus.

Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodùm sperávimus in te.

Ant. Oculi Dómini super metuentes eum, et in eis qui sperant super misericórdia ejus. v. 18.

Ant. 7. b. Fílii hóminum.
Psalmus 35.

D

Verba oris ejus iniquitas et dolus: * nóluit intellígere, ut benè ágeret. Iniquitátem meditátus est in cubili suo: ástitit omni viæ non bonæ ; * malítiam e; autem non odívit.

Dómine, in cœlo misericórdia tua, * et véritas tua usquè ad nubes.

Justítia tua sicut montes Dei judícia tua abyssus multa.

Hómines et jumenta salvábis, Dómine; * quemádmodùm multiplicasti misericórdiam tuam, Deus. Fílii autem hóminum in tégmine alárum tuárum sperábunt. Inebriabuntur ab ubertáte domûs tuæ ; et torrente voluptátis tuæ potábis eos. Quóniam apud te est fons * et in lúmine tuo

*

vitæ, vidébimus lumen. Prætende misericórdiam tuam sciéntibus te et justítiam tuam his qui recto sunt corde.

Non véniat mihi pes supérbiæ, * et manus pecca

tóris non móveat me.

Ibi cecidérunt qui operantur iniquitátem: * expulsi sunt, nec potuerunt

stare.

Ant. Fílii hóminum in tégmine alárum tuárum sperábunt. v. 8.

Ant. 7. d. Miserére.
Canticum Eccl. 36. 1.
Iserére nostrî, Deus
ómnium, et réspice

nos,
* et ostende nobis lu-
cem miseratiónum tuárum :
Et immitte timórem tuum
super gentes quæ non ex-
quisiérunt te;
* ut cognos-
cant quia non est Deus nisi
tu, et enarrent magnália tua.
Alleva manum tuam super
gentes aliénas, ut videant
poténtiam tuam.

*

Sicut enim in conspectu eórum sanctificátus es in nobis, * sic in conspectu nostro magnificáberis in eis ;

Ut cognoscant te sicut et nos cognovimus, * quóniam non est Deus præter te, Dómine.

Innova signa, et immúta mirabília: glorífica manum, et bráchium dextrum. Excita furórem, et effunde iram; * tolle adversárium et afflige inimícum.

Festína tempus, et memento finis, * ut enarrent mirabília tua.....

Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum * et Israël quem coæquasti primogénito tuo.

Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ Jerúsalem civitáti requiéi tuæ.

Reple Sion inenarrabili