tuas à me : Et immisit in os meum Tu autem, Dómine, ne cánticum novum, * carmen longè fácias miseratiónes Deo nostro. misericórdia Vidébunt multi, et timé* et sperábunt in bunt; Dómino. Beátus vir cujus est nomen Dómini spes ejus, *et non respexit in vanitátes et insanias falsas. tua et véritas tua semper suscepérunt me. * Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus; comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem. Multiplicáta sunt super *capillos cápitis mei; et cor meum dereliquit me. Compláceat tibi, Dómiut éruas me ; * Dómine, ad adjuvandum me réspice. Multa fecisti tu, Dómine Deus meus, mirabília tua; et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi. * Annuntiávi et locútus sum : multiplicáti sunt super númerum. Sacrificium et oblatiónem noluisti ; aures autem perfecisti mihi. ne, * Confundantur et revereantur simul, qui quærunt ánimam meam * ut aúfe Holocaustum et pro pec- rant eam. cáto non postulasti; * tunc dixi: Eccè vénio. In cápite libri scriptum est de me ut fácerem voluntátem tuam : * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei. Divisio Psalmi 39. Convertantur retrorsùm, et revereantur, * qui volunt mihi mala. Ferant confestìm confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, éuge, Exultent et lætentur super te omnes quærentes ANnuntiávijustitiam tuam te : * et dicant semper: in ecclésia magna; * eccè lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti. Justítiam tuam non abscondi in corde meo : .* ritátem tuam, et salutáre tuum dixi. ve Non abscondi misericórdiam tuam et veritátem tuam * à concilio multo. Magnificétur Dóminus, qui diligunt salutáre tuum. Ego autem mendicus sum, et pauper: * Dóminus sollícitus est meî. Adjútor meus, et protector meus tu es: * Deus meus, ne tardáveris. AD VESPERAS. Psalmus 121. AEtátus sum in his quæ dicta sunt mihi : * In domum Dómini íbimus. L Stantes erant pedes nostri *in átriis tuis, Jerúsalem. Jerúsalem quæ ædificátur ut civitas, cujus participátio ejus in idipsum: Illuc enim ascendérunt tribus, tribus Dómini, testimónium Israël, * ad confitendum nómini Dómini. Quia illic sedérunt sedes in judicio, sedes super domum David. Rogáte quæ ad pacem sunt Jerúsalem, * et abundantia diligéntibus te. Fiat pax in virtúte tua, et abundantia in túrribus tuis. Propter fratres meos et próximos meos,* loquébar pacem de te. Propter domum Dómini Dei nostri, quæsivi bona tibi. * Deum nostrum, donec misereátur nostri. Miserére nostrî, Dómine, miserére nostri ; * quia multùm repléti sumus despectióne; Quia multùm repléta est ánima nostra:* opprobrium abundantibus, et despéctio superbis. Ant. Oculi nostri ad Dóminum, donec misereátur nostri. v. 3. Ant. 1. â. Adjutórium. Torrentem pertransívit ánima nostra, forsitan pertransisset ánima nostra aquam intolerábilem. * Benedictus Dóminus, qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum. Ant. Adjutórium nostrum Converte, Dómine, cap in nómine Dómini. v. 8. tivitátem nostram, * sicut Ant. 8. c. Bénefac. cum operántibus iniquitá- DEus, jubes: ab árida tem : * pax super Israël. Ant. Bénefac, Dómine, bonis, et rectis corde. v. 4. Ant. 1. a*. Converte. IN Psalmus 125. N convertendo Dóminus captivitátem Sion, * facti sumus sicut consoláti. Tunc replétum est gáudio os nostrum, et lingua nostra exultatióne. Aque recédunt; nec mora, Unum feruntur in locum, Et nomen impónis mari. Suis decóra flóribus Mens eccè,ceu tellus iners, Deo Patri sit glória, Ejúsque soli Fílio, Tibique, Sancte Spíritus, In sempiterna sécula. Amen. . A custódia matutína usquè ad noctem; B. Speret Israël in Dómino. Psalm. 129. 6. Ad Magníficat, Ant. 8. G. Exultávit spíritus meus in Deo salutári meo. Luc. 1. 47. est, dereliquit me virtus mea; * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum. Divisio Psalmi 37. AD COMPLETORIUM. AMici mei, et proximi Psalmus 37. mei adversùm me Omine, ne in furóre appropinquavérunt et stetémarquas me, DO * Et qui juxta me erant, de longè stetérunt; faciebant qui quærébant áni neque runt. in ira tua corrípias me; Quóniam sagittæ tuæ infixæ sunt mihi, * et confirmasti super me manum tuam. * mam meam. Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitá* non tes, et dolos totâ die meditabantur. Non est sánitas in carne mea à fácie iræ tuæ : est pax óssibus meis à fácie peccatórum meórum. Quóniam iniquitátes meæ supergressæ sunt caput meum ; *et sicut onus grave graváte sunt super me. Putruérunt et corruptæ sunt cicatrices meæ * à fácie insipiéntiæ meæ. * Miser factus sum, et curvátus sum usquè in finem: totâ die contristátus ingrediébar. * Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus ; et non est sánitas in carne mea. Afflictus sum et humiliátus sum nimis : * rugiébam à gémitu cordis mei. Dómine, ante te omne desidérium meum ; * et gémitus meus à te non est abscónditus. Ego autem tanquam surdus non audiébam, *et sicut mutus non apériens os suum. Et factus sum sicut homo non áudiens,* et non habens in ore suo redargutiónes. Quóniam in le, Dómine, sperávitu exáudies me, Dómine Deus meus. * Quia dixi: Nequando supergaudeant mihi inimíci mei; et dum commoventur pedes mei, super me magna locúti sunt. Quóniam ego in flagella parátus sum; *et dolor meus in conspectu meo semper. Quoniam iniquitátem meam annuntiábo ; * et cogitábo pro peccáto meo. Inimici autem mei vivunt, et confirmáti sunt Cor meum' conturbátum super me; * et multiplicáti sunt, qui oderunt me iníquè. Qui retribuunt mala pro FERIA QUARTA AD OFFICIUM NOCTURNUM. bonis, detrahébant mihi; * Invitatorium, Deus magnus quóniam sequébar bonitá tem. Ne derelínquas me, Dómine Deus meus; * ne discésseris à me. Dóminus; * Veníte, adoré- Psalmus 40. serinde in adjutórium Begénum et pauperem, Intende meum, * Dómine Deus salútis meæ. Psalmus 147. Auda, Jerúsalem, DóDeum Lauda, tuum, Sion; Quóniam confortávit seras portárum tuárum, *benedixit filiis tuis in te. Qui pósuit fines tuos pacem et ádipe frumenti sátiat te; * Qui emittit elóquium suum terræ velóciter currit sermo ejus; Qui dat nivem sicut la* nébulam sicut cine nam, rem spargit. * Mittit crystallum suam sicut buccellas; ante fáciem frigoris ejus quis sustinébit? Emittet verbum suum, et liquefáciet ea: *flabit spíritus ejus, et fluent aquæ. Qui annuntiat verbum suum Jacob, * justítias et judicia sua Israël. ; * in die mala liberábit eum Dóminus. Dóminus conservet eum, et vivificet eum et beátum fáciat eum in terra, et non tradat eum in áni– mam inimicórum ejus. Dóminus opem ferat illi super lectum dolóris ejus: * universum stratum ejus versasti in infirmitáte ejus. Ego dixi: Dómine, miserére meî; * sana ánimam meam, quia peccávi tibi. Inimici mei dixérunt mala mihi: * quando moriétur, et períbit nomen ejus? * Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur : cor ejus congregávit iniquitátem sibi. Egrediebátur foràs, * et loquebátur in idipsum. Adversùm me susurrábant omnes inimíci mei : * adversùm me cogitábant mala mihi. Verbum iniquum constituérunt adversùm me : numquid qui dormit, non adjíciet ut resurgat? |