se dedat exítiis; perturbári

ánimo, dum futúri judicii rhómphæam illam terríbilem quâdam conspectus sui ácie contuétur. Nonne hanc trepidatiónem fiduciæ viri constantis æquábis? In eumdem concurrit effectum confidéntia cupientis æterna, et divína trepidantis.

IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. c. 14. v. 26. Nillo témpore; Dixit Jesus turbis: Si quis venit ad me, et non audit patrem suum, et matrem, et uxórem, et filios, et fratres, et soróres, adhuc autem et ánimam suam; non potest meus esse discípulus. Et réliqua. Homília sancti Gregórii Papæ.

37. in Evangel. c. 2. §. 1.
I considerémus, fratres

sunt quæ nobis promittuntur in cœlis; vilescunt ánimo ómnia quæ habentur in terris. Terréna namque substantia supernæ felicitáti comparáta, pondus est, non subsídium. Temporális vita æternæ vitæ comparáta, mors est pótiùs dicenda, quàm vita. 1pse enim quotidiánus defectus corruptiónis, quid est áliud, quàm quædam prolíxitas mortis?....

Lectio viij.

Scit ánimus, jamque illìe

Ed ad hæc audíta inardes

cupit assistere, ubi se sperat sine fine gaudére. Sed ad magna præmia perveníri non potest, nisi per magnos labóres. Unde et Paulus egrégius prædicátor dicit: [Non coronábitur, nisi qui legítimè certáverit.] Delectet ergò mentem magnitudo præmió. rum, sed non detérreat certámen labórum.

O

Lectio ix. §. 5. Disse præcipimur próximos, odisse et ánimam nostram. Hoc ipsum verò ánimæ ódium quáliter exhibéri débeat, Véritas subdendo manifestat, dicens : [Qui non bajulat crucem suam, et venit post me, non potest meus esse discípulus.......] Duóbus modis crucem D6mini bajulámus; cùm aut per

latiónes transiérunt fidéles. Judith, 8. 23.

AD OFFICIUM NOCTURNUM.
IN 1. NOCTURNO.
De Epístola beáti Pauli
Apóstoli ad Romános.
Lectio j. c. 5. v. I.

Dóminum nostrum Jesum Christum: per quem et habémus accessum per fidem in grátiam istam, in qua stamus, et gloriamur in spe glóriæ filiórum Dei. Non solùm autem, sed et gloriámur in tribulatiónibus: scientes quòd tribulátio patiéntiam operátur; patiéntia autem probatiónem, probátio verò spem, spes autem non confundit: quia cháritas Dei diffúsa est in córdibus nostris per Spíritum Sanctum, qui datus est nobis.

Lectio ij. c. 8. 2. 12.

oves occisiónis.) Sed in his ómnibus superámus propter eum qui dilexit nos. Certus sum enim quia neque mors, neque vita, neque Angeli, neque Principátus, neque Virtútes, neque instántia, neque futúra, neque fortitúdo, neque altitúdo, neque profundum, neque creatúra ália póterit nos separáre à charitáte Dei, quæ est in Christo Jesu Dómino nostro.

IN II. NOCTURNO.
Sermo sancti Augustíni
Epíscopi.

sumus non carni, ut secundùm carnem vivámus. Si enim secundùm carnem vixéritis, moriémini; si autem spíritu facta carnis mortificaveritis, vivétis. Exístimo enim, quòd non sunt condigna passiónes hujus témaporis, ad futúram glóriam quæ revelábitur in nobis. Nam expectatio creatúræ revelatiónem filiórum Dei expeelal.

Q

Lectio iv. Uóniam dies sanctórum Mártyrum est, undè pótiùs áliquid delectet nos dícere, nisi de glória ipsórum? Adjuvet nos Dóminus Mártyrum, quia ipse est coróna eórum. Voce Mártyrum audivimus paulò antè beátum apóstolum Paulum prædicantem: [Quis nos separábit à charitáte Christi?] Ista vox est Mártyrum: [Tribulatio?

an angústia, an persecutio, an fames, an núditas, an perículum, an gládius? Sicut scriptum est: Propter te morte afficimur totâ die, deputáti sumus ut oves occisiónis. Sed in his ómnibus superámus, per eum qui dilexit nos.]

Lectio v.

Psa est prima ácies debellanda: primò vincendæ sunt delectatiónes, et pósteà dolóres. Quómodò potest superáre mundum sævientem, qui non potest superáre blandientem? Blandítur hic mundus, pollicendo honóres, divitias, voluptates: minátur hic mundus, intentando dolores, egestátes, humilitátes. Qui non contemnit quod pollicetur, quomodo quómodò superáre potest quod minátur?

Lectio vj.

Abent delectatiónem H suam divitiæ: quis nésciat? Sed plùs habet delectatiónis justítia. Modò videámus, sinon sine causa audisti: [Quis nos separábit à charitáte Christi?] Et quidem prætermísit ómnia, quibus blandítur mundus; et te vóluit commemoráre, cui blandítur mundus. Quarè? Quia certámina Mártyrum prænuntiábat; illa útiquè certámina, ubi vicérunt per

secutiónem, famem, sitim, egestátem, ignomíniam, ad extrémum timórem mortis et hostem sævíssimum.

IN III. NOCTURNO. Léctio sancti Evangélii secundùm Lucam. Lectio vij. c. 6. v. 17. I dens Jesus de monte, ste N illo témpore: Descen

tit in loco campestri, et turba discipulórum ejus, et multitúdo copiósa plebis ab omni Judæa, et Jerúsalem, et marítima, et Tyri, et Sidónis, qui vénerant ut audirent eum, et sanarentur à languóribus suis. Et réliqua. Homília sancti Ambrósii Epíscopi.

Lib. 1. Off. c. 15, 16. §. 58, 59. On

Non potest quis præmium accipere, nisi legitimè certáverít; nec est gloriósa victória, nisi ubi fúerint laboriósa certámina. Nónne injustus est qui antè dat præmium, quàm certámen fúerit absolútum? Ideóque Dóminus in Evangélio ait: [Beáti qui persecutiónem patiuntur propter justítiam, quóniam ipsórum est regnum cœlórum. Beáti estis, cùm vobis maledicent, et persequentur, et dicent omne malum adversùm vos, propter justítiam. Gaudéte et exultáte, quóniam merces vestra copiósa est in cœlo.]

FU

Lectio vij. §. 6o. Fit carlo, non in terra Utúram,non præsentem; in mercédem promisit esse reddendam. Quid álibì poscis, quod álibì debétur? Quid præproperè corónam éxigis, ántequàm vincas? Quid detérgere púlverem, quid requiescere cupis? quid epulári gestis, antequàm stádium solvátur? Adhuc pópulus spectat, adhuc athlétæ in scámmate sunt, et tu jam ótium petis? Sed fortè dicas: Curimpii lætantur? cur luxuriantur? cur étiam ipsi non

PRO S. PONTIFICE. AD COMPLETORIUM. Ant. 6. F. Excelsum fecit eum Dóminus, et dedit illi sacerdótium gentis. Eccl. 45. 7, 8.

Ad Nunc dimittis, Ant. 7. a. Coróna áurea super mitram ejus, expressa signo sanctitátis, et glória honóris. Eccl. 45. 14. AD Officium NOCTURNUM. IN 1. NOCTURNO. Epístola prima beáti Pauli Apóstoli ad Timothéum.

De

Lectio j. c. 3. v. 2. Portet Episcopum irre

esse, só

Lectio ix. §. 61, 62. I Sti igitur, qui in delíciis, qui in luxúria, rapínis, quæstibus, honóribus, stúdia posuérunt sua, spectatóres magis sunt quàm præliatóres. Noli ut párvulus sápere, ut párvulus loqui, ut párvulus cogitáre, ut párvulus vindicáre ea quæ sunt posterióris ætátis. Perfectórum est coróna. Expecta ut véniat quod perfectum est; quando non per spéciem in ænigmate, sed fácie ad fáciem formam ipsam adopertæ veritátis possis agnoscere.

pudícum, hospitálem, doctórem, non vinolentum, non percussórem,sed modestum: non litigiósum, non cúpidum, sed suæ dómui benè præpositum. Si quis autem dómui suæ præesse nescit, quomodò Ecclésiæ Dei diligéntiam habébit? Oportet autem illum et testimónium habére bonum ab iis qui foris sunt, ut non in oppróbrium incidat, et in láqueum diáboli.

Lectio ij. c. 4. v. 12. Xemplum esto fidélium

in verbo, in conversatióne, in charitáte, in fide, in castitáte. Noli negligere grátiam, quæ in te est, quæ

data

cum impositióne mánuum presbytérii. Hæc meditáre, in his esto: ut profectus tuus manifestus sit ómnibus. Attende tibi, et doctrinæ : insta in illis. Hoc enim fáciens, et teipsum salvum fácies, et eos qui te áudiunt.

De Epístola ad Titum. Lectio ij. c. 1. v. 7. et c. 2. v. 7. Portet Epíscopum sine crímine esse, sicut Dei dispensatórem; amplectentem eum, qui secundùm doctrínam est, fidélem sermónem : ut potens sit exhortári in doctrína sana, et eos qui contradicunt, arguere....... In ómnibus teipsum præbe exemplum bonórum óperum, in doctrína, in integritáte, in gravitáte, verbum sanum, irreprehensibile; ut is qui ex adverso est, vereátur, nihil habens malum dícere de nobis.

pollutiónis máculas tergat : quia necesse est ut esse munda stúdeat manus, quæ dilúere sordes curat.... Sit operatióne præcipuus, ut vitæ viam súbditis vivendo denúntiet; et grex qui pastóris vocem moresque séquitur, per exempla mélius, quàm per verba gradiátur.

Lectio v. c. 4, 5, 6. Ræcónis officium suscipit, quisquis ad sacerdótium accedit; ut ante adventum Júdicis, qui terribiliter séquitur, ipse scilicet clamando gradiátur. Sit benè agéntibus per humilitátem socius,contra delinquéntium vítia per zelum justitiæ erectus.... Unde cuncti qui præsunt, non in se potestatem debent órdinis, sed æqualitátem pensáre conditiónis; nec præesse se hominibus gáudeant, sed prodesse. Summus ítaquè locus benè régitur, cùm is qui præest, vítiis pótiùs quàm frátribus domi