Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

Nuda nec arva placent, umbrafque negantia molles,
Quàm malè Phoebicolis convenit ille locus!
Nec duri libet ufque minas perferre magiftri,
Cæteraque ingenio non fubeunda meo,
Si fit hoc exilium patrios adiiffe penates,
Et vacuum curis otia grata fequi,
Non ego vel profugi nomen, fortemve recufo,
Latus & exilii conditione fruor.

O utinam vates nunquam graviora tuliffet
Ille Tomitano flebilis exul agro;
Non tunc Lonio quicquam ceffiffet Homero,
Neve foret victo laus tibi prima Maro.
Tempora nam licet hîc placidis dare libera Mufis,
Et totum rapiunt me mea vita libri.
Excipit hinc feffum finuofi pompa theatri,
Et vocat ad plaufus garrula fcena fuos.
Seu catus auditur fenior, feu prodigus hæres,
Seu procus, aut pofitâ caffide miles adeft,
Sive decennali fœcundus lite patronus
Detonat inculto barbara verba foro.
Sæpe vafer gnato fuccurrit fervus amanti,
Et nafum rigidi fallit ubique Patris;
Sæpe novos illic virgo mirata calores,

Quid fit amor nefcit, dum quoque nefcit, amat. Sive cruentatum furiofa Tragoedia fceptrum Quaffat, & effufis crinibus ora rotat.

Et dolet, & fpecto, juvat & spectaffe dolendo,
Interdum & lacrymis dulcis amaror ineft:
Seu puer infelix indelibata reliquit

Gaudia, & abrupto flendus amore cadit,
Seu ferus è tenebris iterat Styga criminis ultor
Confcia funereo pectora torre movens,
Seu mæret Pelopeia domus, feu nobilis Ili,
Aut luit inceftos aula Creontis avos.

Sed neque fub tecto femper nec in urbe latemus,
Irrita nec nobis tempora veris eunt...
Nos quoque lucus habet vicinâ confitus ulmo,
Atque fuburbani nobilis umbra loci.
Sæpius hic blandas fpirantia fydera flammas.
Virgineos videas præteriiffe choros.
Ah quoties dignæ ftupui miracula formæ
Quæ poffet fenium vel reparare Jovis !
Ah quoties vidi fuperantia lumina gemmas,
Atque faces quotquot volvit uterque polus!
Collaque bis vivi Pelopis quæ brachia vincant,
Quæque fluit puro nectare tincta via!
Et decus eximium frontis, tremulofque capillos,
Aurea quæ fallax retia tendit Amor!
Pellacefque genas, ad quas hyacinthina fordet
Purpura, & ipfe tui floris, Adoni, rubor.
Cedite laudatæ toties Heroides olim,

Et quæcunque vagum cepit amica Jovem.
Cedite Achæmeniæ turritâ fronte puellæ,

Et quot Sufa colunt, Memnóniamque Ninon.
Vos etiam Danaæ fafces fubmittite Nymphæ,
Et vos Hiaca, Romuleæque nurus.
Nec Pompeianas Tarpëia Mufa columnas
Jactet, & Aufoniis plena theatra ftolis.
Gloria Virginibus debetur prima Britannis,
Extera fat tibi fit fœmina poffe fequi.
Tuque urbs Dardaniis Londinum ftructa colonis
Turrigerum latè confpicienda caput,

Tu nimiùm felix intra tua moenia claudis
Quicquid formofi pendulus orbis habet.
Non tibi tot coelo fcintillant aftra fereno
Endymioneæ turba miniftra deæ,

Quot tibi confpicua formáque auróque puellæ
Per medias radiant turba videnda vias.

Creditur huc geminis veniffe invecta columbis
Alma pharetrigero milite cincta Venus;
Huic Cnidon, & riguas Simoentis flumine valles,
Huic Paphon, & rofeam pofthabitura Cypron.
Aft ego, dum pueri finit indulgentia cæci,
Moenia quàm fubitò linquere fausta paro ;
Et vitare procul malefidæ infamia Circes
Atria, divini Molyos ufus ope.

Stat quoque juncofas Cami remeare paludes,
Atque iterum rauce murmur adire Schola.
Interea fidi parvum cape munus amici,
Paucaque in alternos verba coacta modos.

Elegia fecunda, Anno Ætat. 17.

In obitum Præconis Academici Cantabrigienfis.

TE, qui confpicuus baculo fulgente folebas

Palladium toties ore ciere gregem,

Ultima præconum præconem te quoque fæva
Mors rapit, officio nec favet ipfa fuo.
Candidiora licet fuerint tibi tempora plumis,
Sub quibus accipimus delituiffe Jovem,
O dignus tamen Hæmonio juvenefcere fucco,
Dignus in Afonios vivere poffe dies,
Dignus quem Stygiis medicâ revocaret ab undis
Arte Coronides, fæpe rogante deâ.
Tu fi juffus eras acies accire togatas,
Et celer à Phoebo nuntius ire tuo.
Talis in Iliacâ ftabat Cyllenius aulâ
Alipes, æthereâ miffus ab arce Patris.
Talis & Eurybates ante ora furentis Achillei
Rettulit Atridæ jufla fevera ducis.

Magna fepulchrorum regina, fatelles Averni
Sæva nimis Mufis, Palladi fæva nimis,
Quin illos rapias qui pondus inutile terræ !
Turba quidem eft telis ifta petenda tuis.
Veftibus hunc igitur pullis Academia luge,
Et madeant lachrymis nigra feretra tuis.
Fundat & ipfa modos querebunda Elegëia tristes,
Perfonet & totis nania moefta fcholis.

Elegia tertia, Anno Ætatis 17. In obitum Prafulis Wintonienfis.

M

Oeftus eram, & tacitus nullo comitante fede-
Hærebantque animo triftia plura meo : [bam,

Protinus en fubiit funefta cladis imago

Fecit in Angliaco quam Libitina folo;

[res

Dum procerum ingreffa eft fplendentes marmore tur-
Dira fepulchrali mors metuenda face;
Pulfavitque auro gravidos & jaspide muros,
Nec metuit fatrapum fternere falce greges.
Tunc memini clarique ducis, fratrisque verendi
Intempeftivis offa cremata rogis.

Et memini Heroum quos vidit ad æthera raptos,
Flevit & amiffos Belgia tota duces.
At te præcipuè luxi digniffime Præful,
Wintoniaque olim gloria magna tuæ;
Delicui fletu, & trifti fic ore querebar,
Mors fera Tartareo diva fecunda Jovi.
Nonne fatis quod fylva tuas perfentiat iras,
Et quod in herbofos jus tibi detur agros,
Quodque afflata tuo marcefcant lilia tabo,
Et crocus, & pulchra Cypridi facra rosa,

Nec

Nec finis

femper fluvio contermina quercas Miretur lapfus prætereuntis aquæ ?

Et tibi fuccumbit liquido que plurima cœlo
Evehitur pennis quamlibet augur avis,
Et quæ mille nigris errant animalia fylvis,
Et quod alunt mutum Proteos antra pecus.
Invida, tanta tibi cum fit conceffa poteftas ;
Quid juvat humanâ tingere cæde manus?
Nobileque in pectus certas acuiffe fagittas,
Semideamque animam fede fugâffe fuâ?
Talia dum lacrymans alto fub pectore volvo,
Rofcidus occiduis Hefperus exit aquis,
Et Tarteffiaco fubmerferat æquore currum
Phoebus ab eoo littore menfus iter.
Nec mora, membra cavo pofui refovenda cubili,
Condiderant oculos noxque foporque meos.
Cum mihi vifus eram lato fpatiarier agro,
Heu nequit ingenium vifa referre meum.
Illic puniceâ radiabant omnia luce,
Ut matutino cum juga fole rubent.

Ac veluti cum pandit opes Thaumantia proles,
Veftitu nituit multicolore folum,

Non dea tam variis ornavit floribus hortos
Alcinoi, Zephyro Chloris amata levi.
Flumina vernantes lambunt argentea campos,
Ditior Hefperio flavet arena Tago.
Serpit odoriferas per opes levis aura Favoni,
Aura fub innumeris humida nata rofis.
Talis in extremis terræ Gangetidis oris
Luciferi regis fingitur effe domus.
Ipfe racemiferis dum densas vitibus umbras
Et pellucentes miror ubique locos,
Ecce mihi fubitò præful Wintonius aftat,
Sydereum nitido fulfit in ore jubar;
P

« ZurückWeiter »