Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

mitted as much unto Gregory de Cassali at this time, as unto me, which being near unto the Pope, will without fail do his best diligence: And if it shall be thought good unto the King's Highness, and your Grace, that I do return unto Orvieto, I shall do as much as my poor Carcase may endure, and thereby at Turine I shall abide the knowledge of your Grace's pleasure. The Datary hath clean forsaken the Court, and will serve no longer but only God and his Cure. The Cardinal Campegius continueth in Rome sore vexed with the Gout; The Cardinals Pisane, Triuuleis, Ursine, Gadis and Cesis, remaineth for Hostages. The Cardinals Monte, Sunctorum Quatuor, Ridulph, Ravenna, and Perusino, be with the Pope; the rest abides absent. Our Lord Jesus preserve your Grace.

Your most humble Beadsman
and Servant,

At Aste, the 10th day of January.

W. KNIGHT.

VI.-Orvieto the 13th of January. Gregory Cassali's Letter about the Method in which the Pope desired the Divorce should be managed. Taken from a Copy written by Cardinal Wolsey's Secretary.

[Cotton Libr. Vitel. B. 10.]

HERI et hodie ad multam diem sum alloquutus Sanctum Dominum nostrum de mitendo legato, insequens ordinem a Reverendissimo Domino Eboracen. snis literis 27 Decemb. mihi præscriptum. Pontifex ostendit se cupidissimum satisfaciendi Regiæ Excellentiæ, cui omnia se debere fatetur, et nunc habuit mecum longum de hac re colloquium, ut inveniatur modus omnia, bene, firme et secure faciendi, quo facto et tueri possit; ideoq; consulere voluit judicium Cardinalis Sanctorum Quatuor et Symonettæ, qui excellentior et Doctior Auditor Rotæ est, cum quibus sub sigillo Confessionis egit, ut

ex

eorum consilio inveniatur modus, ad moram tollendam, et causam secure peragendam: Atq; ita Pontifex cum illis, in hoc quod sequitur, se revolvit, videturq; optimus, verus et securus modus, et me rogavit, ut nullo pacto dicam hoc obtinuisse ab ejus Sanctitate sicuti revera obtinai, nam Cæsariani eum statum pro suspecto allegarent, sed quod dicam me habuisse a Cardinali Sanctorum Quatuor, et a dicto Auditore. Dicunt quod Rex deberet committere istic causam Cardinali, ratione Commissionis quam attulit Secretarius, vel propria Authoritate Lega tionis, quod facere potest; et ubi causa fuerit commissa, si Rex conscientiam suam persentiat coram Deo exoneratam, et quod recte possit facere quod quærit, quia nullus Doctor in mundo est, qui de hac re melius decernere possit quam ipse Rex, itaq; si in hoc se resolverit, ut Pontifex credit, statim causam committat, aliam Uxorem ducat, litem se

quatur, mittatur publice pro Legato, qui Consistorialiter mittetur, ita enim maxime expediret : nam Cardinalis Sanctorum Quatuor et Symonetta dicunt hoc certum esse, quod si Regina citetur illa nihil volet respondere, nisi quod protestabitur locum et judices suspectos esse, et Cæsariani petent a Pontifice per viam Signaturæ, justitiæ Inhibitionem qua Rex aliam nullam possit Uxorem capere, et si capiat proles non sit legitima donec causa non definiatur, et petent Commissionem qua Causa audiatur in Curia; de Inhibitione vero Pontifex non potest negare, neq; et Commissionem nisi injustitia et mera vis inferatur, adversus quam omnis mundus exclamaret. Quod si Rex aliam Uxorem ceperit hoc non possunt petere, et si petant, negabit Pontifex quod jure possit, nec aliud dicere poterunt vel allegare, nisi quod Cardinalis Eboracen. et Cardinalis mittendus et locus sit suspectus, et petere quod Causa videatur hic, in quo si deducatur, statim feretur sententia quam Pontifex maturabit, non servatis terminis propter momentum negotii et alias rationes, quas sciet Pontifex adducere, et ita hic obtinebuntur sententiæ quæ per totum Orbem approbabuntur, quibus nullus Hispanus aut Germanus poterit contradicere, et mittentur in Angliam declaranda per Cardinales prout Rex voluerit, et hoc etiam non obstante Pontifex mittet Cardinalem.

Tandem hic est modus rebus omnibus secure medendi, ad quem sequendum vos Pontifex hortatur, et rogat ut nihil dicatur quod ab eo procedat. Iste modus non videtur inutilis, quia hic Auditor asserit, non aliter esse faciendum si bene volumus; et quia Reverendissimus Cardinalis Dominus Eboracen. instat pro celeritate, interim accersiri poterit qualiscunq; Legatus Rex voluerit, et magis satisfiet vulgo in mittendo Legato, veluti ad definiendam causam, et hic etiam ut dixi omnia fient quæ super id Rex petierit.

Præterea Pontifex, id quod fecit ut me resolverem ad has literas scribendum, contentus est mittere quemcunq; Cardinalem ego petiero, sed ait oportere ut aliquis mittatur habilis, id est Doctor in Jure, vel in Theologia, qui sunt isti Campegius, Cæsarinus, Senensis, Cæsis, Araceli, Monte, qui senex est et immobilis ; Cæsis in obsidem ivit Neapolim, Cæsarinus Episcopatum habet in Hispania, Araceli podagra laborat et Frater est, Senensis est Imperialis et non valde prudens, Campegius esset maxime ad propositum, sed Romæ est locum tenens Pontificis, unde non posset discedere, continuantibus discordiis inter Germanos et Hispanos, neq; auderet egredi a castro; sed hoc periculum et dubium brevi expedietur, nam intra octo dies Cæsariaui cogentur sibi consulere ut eant in Regnum, si Dominus Lautrek eo progrediatur, vel ibunt Senas per ita Florentiæ, et tunc Campegius poterit exire, et si Rex ita jusserit statim accingetur itineri. Pontifex jussit ut scribam, quod nunquam

ingenio aut studio deerit in excogitando ut adimpleat desiderium et voluntatem Regis, et quod solum ista proponit pro meliori securitate, ne ista fiant quæ postea referri debeant, quod pareret dilationem et difficultatem, et quantum ego possim conjicere Pontifex exoptat satisfacere Regiæ voluntati. Pontifex denuo replicavit quod se totum reji

his literis, tum per Oratorem istic nostrum immortales gratias Reverendissimis vestris Dominis agimus, existimetisq; quicquid a nobis præstari queat, id suo ornamento et commodo promptissimum futurum.

VIII. Febr. 10, 1528.

cit in Brachia Regiæ Majestatis, et quod A duplicate of the Cardinal's Letter to the Pope,

about the Divorce; corrected with his

own hand. [Cotton Libr. Vitel. B. 10.] BEATISSIME Pater, post humillimam Com

certus est quod Cæsar nunquam hoc illi ignoscet, et quod ex hac occasione vocabit eum ad Concilium, vel nihil aliud quæret nisi ut eum omni statu et vita privet; et dicta Sanctitas parvam spem habet in Gallis, nisi quantum operabitur per Regiam Majestatem mendationem, et Sanctissimorum pedum et Reverendissimum Dominum Eboracen. oscula, doleo atq; gravissime excrucior, Ad quod Respondi, illum ex præteritis et quod ea quæ tanta solicitudine, literis et præsentibus posse judicare futura. Tandem nunciis apud Beatitudinem vestram ago, affirmo, quod si semel tollatur Cæsarianorum nequeam, ut unice et rerum omnium maxime metus, poteritis ex arbitrio vestro disponere de sede Apostolica.

Cardinalis Campegius ad Pontificem scripsit, quod sunt tres dies ex quo frater Generalis communicaverat secum negotium Regiæ Majestatis, et quod dixerat ut ad ejus Sanctitatem scriberet, ut omnino faceret aliquam Inhibitionem ne causa istic tractaretur. Ad quod Pontifex non respondit, sed respondebit, se nihil de eo posse facere, quia non pendet

causa.

VII. Januar. 1528. ad Collegium. A Duplicate. The King's Letter to the Colledg of Cardinals; from which it appears how much they favoured his Cause.

[Cotton Libr. Vitel. B. 10.] HENRICUS REX, Reverendissimus in Christo Patribus Dominis Episcopis Patribus et Diaconis S. R. E. Cardinalibus et Amicis nostris Charissimis salutem. Nihil unquam tam grande esse posse putavimus, quin de ista Sancta sede, vestrarumq; Reverendissimarum Dominat. summa erga nos benignitate, illud semper audacter nobis fuerimus polliciti, quod certe S. Sanctum istud Collegium, quotiens ullam nobis gratificandi occasionem oblatam habuit, cumulatissime præstitit: Cæterum benevolentiam istam vestram, et singulare in nos studium, nunc longe superavit, alacritas, quam in nostra omnium gravissima causa, juvanda ac promovenda, in publico Consistorio, amantissime omnes exhibuistis, quo certe beneficio sic Sacro isti Collegio Sanctissimæq; isti sedi adstrictos nos fatemur, ut vehementissime optemus gratiam, vel sanguine ipso, publice ac privatim Reverendissimis Dominat. vestris quoq; posse referre. Quocirca iterum eas impense rogamus, ut in suo erga nos affectu perseverare non graventur, efficiemusq; (Deo bene juvante) ut brevi perspiciant, apud gratum et memorem Principem, Sanctæq; Rom. Ecclesiæ observantissimum, sua se beneficia et officia collocasse. Interim vobis quas possumus ex animo, tum

vellem, prius tractare, hoc est, negotium Potentissimi Domini mei Regis, negotium inquam rectissimum, honestissimum ac sanctissimum, in quo procurando non aliter me interpono, quam in ejus Regiæ Majestatis salute tuenda, in hoc Regno conservaudo, in publica tranquillitate fovenda, in Apostolica Autoritate, in mea deniq; vita et anima protegenda debeo. Beatissime Pater, ad vestræ Sanctitatis genua provolutus, obsecro et obtestor, ut si me Christianum virum, si bonum Cardinalem, si S. Sancto isto Senatu dignum, si Apostolicæ sedis membrum non stupidum et inutile, si recti, justitiæq; cultorem, si fidelem Creaturam suam, si demum æternæ salutis cupidum me existimet, nunc velit mei Consilii et intercessionis rationem habere, et pientissimis hujus Regis precibus, benigne, prompteq; adnuere: quas nisi rectas, sanctas ac justas esse scirem, omne prius supplicii genus ultro subirem, quam eas promoverem, pro hisq; ego vitam meam et animam spondeo. Alioquin vereor (quod tamen nequeo tacere) ne Regia Majestas humano, divinoq; jure (quod habet ex omni Christianitate suis his actionibus adjunctum) freta, postquam viderit sedis Apostolicæ gratiam, et Christi in terris Vicarii clementiam desperatam, Caesaris intuitu, in cujus manu neutiquam est tam Sanctos conatus reprimere, ea tunc moliatur, ea suæ causæ perquirat remedia, quæ et non solum huic Regno, sed etiam aliis Christianis Principibus, occasionem subministrarent, sedis Apostolicæ Autoritatem et Jurisdictionem imminuendi, et vilipendendi, non absq; Christianæ Reip. perturbatione: Quibus malis potest vestra Sanctitas sua autoritate et prudentia mederi. Hæc loquor ut Christianus, et ut devotissimum istius Sedis membrum sincere suadeo; non affectus, non Principis amor, non servitutis vinculum me impellit, sed sola rectitudine ad id adducor. Cæterum animi solicitudo non sinit plura exprimere. Vestra Sanctitas in tam justo Regis voto adnuendo, sic ejus Majestatis animum sibi devinciet et conservabit, ut non solum ipse et ego, sed omnes ejus subditi sint ad omnem occasio

nem, opes, vires, et sanguinem in Sanctitatis rimum mereatur; meo igitur nomine affirvestræ, Apostolicæ Sedis beneficium, liben- mabitis, sic meam me esse operam apud hunc tissime profusuri. Mitto ad Beatitudinem Serenissimum Regem interpositurum, ut pavestram hujus rei gratia, Dominum Stepha- lam constet omnibus, me Ecclesiæ membrum num Gardinerum, Primarium Secretissimo- non omnino inutile aut stupidum esse. rum Consiliorum Secretarium, mei dimidium, et quo neminem habeo cariorem; referet ille cuncta distinctius, meum pectus aperiet. Vestram igitur Sanctitatem humillime rogo, ut eum loquentem me loqui existimares, et eam fidem quam præsenti mihi haberet, illi et Domino Edwardo Foxo Regio familiari in omnibus præstare, et me a tam anxia expectatione liberare dignetur.

IX.-Cardinal Wolsey's Letter to Gregory Cassali, directing him to make Presents at Rome. [Cotton Libr. Vitell. B. 10.]

TANTA deinde sunt, tamq; magna officia, quæ Reverendissimus Dominus Sanctorum Quatuor, tum erga Regiam Majestatem, tum erga me, nunquam non amantissime exhibuit, ut quum ea in agendis gratiis assequi conamur, id animo facilius complecti, quam exteriori ullo propensæ nostræ in eum voluntatis testimonio indicare queamus: ad nostriq; in eum summum studii et affectionis cumulum, nunc tantum accessit, quantum vix unquam possit a nobis exsolvi; licetq; de ejus Reverendissim. Dominat. ingenti Regiæ Majestati, et mihi gratificandi ardore nunquam addubitaverim, sic tamen pectus suum, in Regiæ Majestatis promovenda juvandaq; cansa, sic in meis seorsim curandis expediendisq; negotiis, operam, fidem, autoritatemq; suam interposuit, ut non minora semper efficeret, quam nos optare potuerimus: quo certe nomine, ita utrumq; nostrum, suo suorumq; omnium commodo et ornamento de vinxit, ut non prius conquieturi sumus quam aliquo indicio rebus ipsis nostram vicissim gratitudinem fuerimus testati; quot enim modis et quanta sollicitudine Reverendissimus Sanctorum Quatuor de nobis sit optime meritus, res præstita indicat, et Dominus Stephanus Secretarius meus suo Sermone ac relatu assidue prædicat; et quamvis minusculum illud olim oblatum recusaverit, non tamen Regiæ Majestati satisfactum esse potest, nisi memoris sui animi pignus aliquod exhibuerit. Quocirca cum eodem Reverendissimo Domino dexterime agite, ut in familiari aliquo colloquio eliciatis, quibus rebus ille maxime oblectetur, mihiq; quam primum significate, num illi, aulæa, Vasa aurea, aut equi maxime probentur, efficiamq; ne putet apud Principem inhumanum aut ingratum sua se officia collocasse. Intellexi quoq; ex eodem Domino Stephano, quam ardentur idem Dominus Sanctorum Quatuor cupiat ædificium Sancti Petri absolvi, veluti monumentum illud Religionis ac pietatis perpetuo futurum, quod certe ejus animi consilium, ut Sanctum ita dignissimum censeo, ut Christianorum Principum liberalitatem quam plu

C

De aliis vero rebus, in quibus S. D. N. benignitatem et Reverendissimi Domini Sanctorum Quatuor opera et Patrocinio Regiæ Majestati et mihi in præsentia est opus, per Dominum Stephanum copiose vos instruo, iterum atq; iterum impense rogans, ut solita vestra diligentia et sedu litate ex nostra expectatione eas curare conficereq; velitis.

X.-Rome, Feb. 1527.

The Decretal Bull that was desired in the
King's Cause.

[Cotton Libr. Vitell. B. 12.] DILECTO, &c. Salutem et Apostolicam Benedict. Sedis Apostolicæ Suprema Autoritas potestatis suæ copiam sic omnibus exhibet, ut pro causarum, personarum et temporum qualitate remedia singulis ad ædificationem subministrare, et causas ad Canonum Sanctiones expensas æquissima certissimaq; lance trutinans, laborantibus conscientiis et fluctuantibus consulere, summamq; ipsis tranquillitatem statuere contendat. Cum itaq; Clarissimus in Christo Filius noster Henricus Octavus Angliæ Rex, Fidei Defensor, et Dominus Hiberniæ, sua nobis conquestione monstraverat, quod cum Annos ab hinc decem et octo nobilem Mulierem Catharinam Ferdinandi quondam Hispaniarum Regis Filiam, Illustris Principis Arthuri Fratris sui defuncti quondam Uxorem, hortatu, suasu, ac consiliis eorum, quibus se totum in prima Regni sui Administratione crediderat, quadam sedis Apostolica Dispensatione prætensa sibi bona fide Matrimonio copulasset, ac ab eo tempore hactenus cum eadem tanquam cum Uxore cohabitas-et, prole interim fœmina suscepta et superstite ex eadem, ac jam tandem post desperatam prolem Masculam, de stabilienda et confirmanda ejusdem Filiæ suæ successione cogitaret, lustratisq; Scriniis dictam super Matrimonio præfato Dispensationem faceret proferri, doctorumq; Virorum judicia examinari, cujus quidem Dispensationis tenor sequitur, et est talis, &c.

Quidam Sanctionum et Canonum Ecclesiasticorum consulti, datam dictæ cum narratis ejusdem conferentes, aliasq; nonnullas circumstantias quæ tum ante dictæ Dispensa tionis impetrationem, quæ etiam post eandem impetratam intervenerunt, ponderantes, tum quod causa quæ in Bulla pretensa est pacis continuandæ, viz. quæ ipsa tum coaluerat, fæderibus percussis firma constiterat, mutuis etiam populorum commerciis aucta, nullum suæ violationis timorem incutiens, qui justus et non omnino vanus dici posset, nec urgentissima proinde nec evidentissima videretur, qualem prohibitionis relaxatio exigat et re

quirat ; tum quod preces falsæ erant dum narrabatur Prædecessori nostro, eundem Charissimum Filium nostrum tum cupere cum dicta charissima Domina Catharina contrahere Matrimonium, ad hoc ut pacis fœdera diutius continuarentur, cum eo tempore, ut asserit, impetrationem prorsus ignoraret, et per ætatis immaturitatem, duodecimum, viz. annum non excedentis, affectumn hujusmodi inducere non potuerat; tum quod Protesta tione postmodum interveniente et vim Renunciationis habente, Dispensatio tunc per Renunciationem extincta videretur; Deniq; quod principes inter quos fœdera conservarentur, ante mandatam executioni Bullam fatis concesserant; Bullam ipsam, tum ex surreptionis et obreptionis vitiis, quam aliis etiam de Causis minus validam et inefficacem esse renunciarunt et retulerunt scrupulum dicti Regis animo conscientiæq; gravem injicientes, eamq; illi opinionem inducentes, ut Matrimonium prædictum non consistere neq; hactenus jure constitisse judicaret. Porro autem cum frequentius apud se, ut asserit, animo volveret ac meditaretur, quales exitus hujusmodi nuptiæ præfatæ habuerunt, ex quibus, viz. aliquot partus masculi imperfecti parumq; vitales prodiere, atq; ideo se omni spe successoris prorsus destitui, quo suam familiam ad paucos redactam conservaret, occurrente simul memoriæ Divina interminatione quæ Fratris sui turpitudinem revelanti, et illius Uxorem contra S. Sancta Dei præcepta accipienti inscribitur, præsertim ubi Dispensatio non interveniat, quæ ex omni sua parte valeat et consistat, nonnullis etiam affirmantibus nostram non eatenus protestatem patere ut in ea specie gratiam faciamus, etiamsi ut scribit de nostræ potestatis plenitudine non dubitet, juste duntaxat legitimeq; interpositæ, quam summam in terris agnoscit et veneratur, ad improbandas illas nuptias tantum undiq; videt consensum ut illas animo abhorreat, nec aliorum rationibus posset dissuaderi quin abominandas eas judicet, et Divinæ Majestati odiosas. Deniq; idem Carissimus Filius noster debita cum instantia nos precibus sollicitaverit, quatenus personæ suæ ut Regni nobis semper devotissimi rationem habentes, maturo judicio ab angustiis liberemus, quibus se usu præsentis Matrimonii per legem conscientia privatum, nec ad aliud per leges publicas ante sententiam admissum, vehementer conqueritur comprehensum esse. Nos igitur considerantes quot, quanta, tum in Sedem Apostolicam, tum in fidem Christianam officia præ cæteris exhibuerit, promeritus eo nomine ut nostræ vicissim potestatis gratiam uberrimam et promptissimam referat, aliamq; illius causam atq; privati esse, ex qua nimirum pendeat salus plurimorum, nec posse dictæ causæ decisionem diutius proferri et protelari sine gravi discriminis periculo, dicti vero Principis cruciatu maxima quæ nos ex gratitudinis vicissitudine minueret debeamus, qua decet festinatione

procedi facientes ut ad finem celerrime per ducatur, de Consilio Fratrum nostrorum, quorum in hac causa tam gravi atq; urgenti judicium adhibuimus, ac etiam eorum quos et Sacræ Theologiæ peritissimos et juris Ecclesiastici callentissimos desuper consulendos audiendosq; putavimus, quoniam vitia et defectus prædictos ejusmodi esse comperimus, quæ pensata præfatæ Prohibitionis natura, vires ipsius Bullæ merito enervarent; quo magis, viz. attestemur et palam faciamus, quanta animi cura et solicitudine præfati Carissimi Filii nostri conscientiam hujusmodi scrupulis et difficultatibus impediri, implicari atq; vexari sustineamus, cum alioquin te dilectum Filium nostrorum Cardin. Eboracen. in illa Provincia et Apostolicæ Sedis Legatum, a præclaris animi tui virtutibus, ad justitiam vero et æquitatem propensissimo sincerissimoq; affectu nobis sic commendatum et cognitum habeamus, ut tibi merito soli omnem nostram Autoritatem, cum in hac Causa expedienda, tum etiam in reliquis committendam putaverimus, dignissimus quidem nobis existimatus, qui partes nostras tractes et vices absentis posses supplere: Te tamen Dilectum Filium--a nobis specialiter istuc destinandum duximus, ut conjunctim in hac causa procedere possitis, ita nihilomimus propter incertum casuum eventum mandatam Authoritatem temperantes, ut altero vestrum nolente aut impedro alter omnia exequi et causam fine debito valeat terminare. Nobis ut præfertur conjunctim et ut præfertur divisim, ad cognoscendum et procedendum summarie et de plano, sine strepitu et figura judicii, ac de et super viribus dictæ Bullæ sive Dispensationis inquirendum, ipsamą; Bullam sive Dispensationem, si de vitiis prædictis aut eorum aliquo tali probatione constiterit, quæ licet aliis minus clara videatur, animo tamen Religioso, conscientiæq; vestræ, aut ejus vestrum qui in hac Causa processerit, divisim ut præfertur, satisfecerit, et verisimile apparuerit, vel pacem quæ in Bulla prætenditur sine hujus Matrimonii contractu consistere potuisse et continuari, vel dictum Charissimum Filium nostrum, ut allegabatur, non cupiisse contrahere Matrimonium ad hoc ut pacis fœdera conservarentur, vel deniq; Principes in Bulla nominatos, inter quos fœdera per illud Matrimonium continuatum iri allegabatur, ante mandatam executioni Bullam fatis concessisse, ipsam nullam, minus validam, ex surreptione et obreptione inefficacem, irritam et inanem fuisse, semper et esse pronuntiandam et declarandam ; Matrimonium autem prædictum, quod ejusdem virtute consistere videtur, nullum simul ac minus legitimum esse, ac pro nullo minusq; legitimo haberi deberi decernendum; ipsos porro contrahentes ab omni contractu Matrimoniali hujusmodi liberos, a consortio conjugali quod hactenus observarunt separari deberi, sententiendum et autoritate nostra separandum. Deniq; utrumque ad contra

XI.-The Cardinal's Letter to John Cassali about it.-Taken from a Duplicate written by his Secretary.

[Cotton Libr. Vitel. B. 10.] REVERENDE Domine Protonotari, tanquam Frater Amantissime, cum aliis meis literis copiose ad vos perscripsi Regiæ Majestatis animum, et desiderium super his rebus quas vobis in præsentia commisit, suo nomine S. D N. declarandas.

Nunc vero ob humillimam sinceramq; meam Devotionem, quæ ex jure et officio non solum ejus Sanctitati, sed miseris Ecclesiæ sublevandis rebus, dignitatiq; Apostolicæ restituendæ adstringor, his literis vos instruam super quibusdam rebus, præcipue et accurate notandis et considerandis, quas post humillimam, reverentissimamq; meam Commendationem dictæ Sanctitati, meo nomine sigillatim, speciatim declarabitis; et cum causam concernant, quam Regia Majestas nunc maxime optat et requirit, eandem Sanctitatem vehementissime rogabitis, ut cuncta legere et bene notare non gravetur.

hendum cum alio vel alia, novum conjugium nullis, cassis, irritis et inanibus reputantes, ineundi, licentiam et facultatem tribuendum ac talia esse et haberi, istisq; omnino anteet concedendum, citra omnem recusationem, riora judicari, præsentia vero semper posteaut appellationis interpositionem, committi- riora, et post illa repetita, emissa et destimus et demandamus vices nostras; ac vos nata, censeri ac tanquam ultima et posteriora conjunctim, et altero vestrum nolente ut contrariis sic deinceps emittendis derogare præfertur aut impedito, divisim, ad præmissa debere, et cæteris contrariis non obstantibus exercenda et expedienda, plenæ finaliq; ex quibuscunque. ecutioni demandanda, Vicarios nostros et nostrum Vicarium, aut si quo alio nomine uti poterimus, quod demandatam in prædictis Autoritatem ampliaret, cum omni potestatis plenitudine tam absolutæ quam ordinariæ, quatenus vel ad præfati Matrimonii congruam dissolutionem, vel novi contrahendi firmam Constitutionem, expedire videbitur aut pertinere; ita etiam ut Autoritate præsentis Commissionis nostræ, cum omnibus illis Canonibus, ad validiorem efficacioremq; processus vestri firmitatem poteritis dispensare, quæcunq; eidem obstare putabuntur, omnemq; defectum quacunq; ex causa contingentem nostræ Autoritatis interpositione, Dispensatione Apostolica supplere possitis et valeatis, tam prolem ex primo Matrimonio susceptam propter bonam fidem Parentum, si ita expedire visum fuerit, legitimam decernendo, pronuntiando et promulgando, quam ex secundo Matrimonio suscipiendam; legitimitatem etiam utriusq; prolis, censuris et pænis Ecclesiasticis quibuscunque, per modum decreti aut Sanctionis perpetuæ muniendo et vallando, omnibus validioribus et efficacioribus modis et formis quæ de jure concipi et excogitari poterunt, facimus, constituimus et ordinamus per præ- Primo itaq; indolens infælicem adver sentes: et quicquid per vos conjunctim, ut sumq; præsentium rerum successum, in quo præfertur, aut divisim procedentes, per cogni. S. D. N. Cardinaliumq: Collegium versatur, tionem judiciariam et summariam, aut extra diuq; ac noctu mente volvens, quo pacto judiciariam, processus quoscunq; faciendo, quibusve modis, totis meis viribus, omni pronunciando aut promulgando, eosdemve sumptu molestiaq; neglecta, et cum proprii executioni mandando, Dispensationes quas- sanguinis vitæq; effusione, ministerium alicunq; aut gratias in præmissis concedendo quod impendere, tantæq; afflictioni solamen et faciendo, et generaliter in aliquibus præ- afferre, et Ecclesiæ Sanctissimi Domini nosdictorum potestatem nostram vel ordinariam tri collapso statui opitulari, in quam rem haud vel absolutam exercendo, ut præfertur, ac- dubie quoadq; vita suppetet incumbam ; tum, gestum, decretum, dispensatum, pro- mihiq; in hac cogitatione versanti, in mennuntiatum, mandatum, aut executum fuerit, tem recordationemq; subiit, mirus quidem et id omne et totum, cum primum poterimus, grandis affectus, qui Divina sic disponente ratum, gratum et firmum habentes, in vali- Providentia, ex instanti assiduaq; mea opera dissima et efficacissima forma confirmabi- provenit, ut hune optimum Dominum meum mus, nec eorum aliqua unquam infirmabimus Regem inducerem, eique persuaderem quod aut infringemus, ant eorum alicui contrave- ad arctissimam istam intimamq; cordis et niemus, nec interim revocabimus; decla- animi conjunctionem deveniret erga, S. D. N. rantes etiam et protestantes per præsentes, Ecclesiæq; et sedis Apostolica tutelam ac nostræ intentionis esse, ut præsens Commis- patrocinium suscipiendum, memoriæq; sucsio, sive Delegatio Autoritatis nostræ, per- currunt innumeræ rationes a me adductæ, ut petuo effectu gaudeat, et usq; ad finalem Regiam Majestatem, quæ Cæsari tenacissime prædictorum conclusionem extremumq; ter- inhærebat. adducerem, ad S. D. N. defensiminum duret et consistat, non obstantibus onem, rerumq; Italicarum tutelam amplec. quibuscunq; decretis, sententiis, mandatis, tendam, ac inter omnes allegatas rationes, rescriptis, literis aut Brevibus in contrarium, nulla fuit validior aut vehementior, vel quæ deinceps per nos tanquam irritatoriis, dero- Regiæ Majestatis pectus magis permoveret, gatoriis aut revocatoriis præsentis Conces- quam intima securitas, perfectaq; constantia, sionis nostræ, emittendis, destinandis aut quam ei assidue indesinenterq; insinuavi de promulgandis; quibus omnibus expresse per ejus Sanctitatis vera optimaq; et flagranti præsentes derogantes, et illa omuia pro correspondentia in amore perpetuo indissolu

« ZurückWeiter »