cœlos victor ascendit, in quo potestas omnis regum consistit, et victoria, qui est gloria humilium, et vita salusque populorum. Qui tecum. Alia oratio. Benedic, Domine, hunc regem nostrum, qui regna omnium moderaris a sæculo, et tali eum benedictione glorifica, ut Davidicæ teneat sublimitatis sceptrum, et glorificatus in ejus, te propitio, reperiatur merito. Da ei tuo inspiramine cum mansuetudine ita regere populum, sicut Salomonem fecisti regnum obtinere pacificum. Tibi cum timore semper sit subditus, tibique militet cum quiete; sit tuo clypeo protectus cum proceribus, et ubique tua gratia victor existat; honorifica eum præ cunctis regibus gentium, felix populis dominetur, et feliciter eum nationes adorent. Vivat inter gentium catervas magnanimus, sit in judiciis æquitatis singularis, locupletet eum tua prædives dextera, frugiferam obtineat patriam, et ejus liberis tribuas profutura; præsta ei prolixitatem vitæ per tempora, ut in diebus ejus oriatur justitia; a te robustum teneat regiminis solium, et cum jocunditate et justitia æterno glorietur in regno. Per Dominum. Deus ineffabilis, auctor mundi, conditor generis humani, gubernator imperii, confirmator regni, qui ex utero fidelis amici tui patriarchæ nostræ Abrahæ præelegisti regem sæculis profuturum, tu præsentem regem hunc cum exercitu suo per intercessionem omnium sanctorum uberi benedictione locupleta, et in solium regni firma stabilitate connecte. Visita eum, sicut Moysen in rubo, Jesum Nave in prælio, Gedeon in agro, Samuelem in templo, et illa eum benedictione siderea ac sapientiæ tuæ rore perfunde, quam beatus David in psalterio Salomon filius ejus, te remunerante, percepit e cœlo. Sis ei contra acies inimicorum lorica, in adversis galea, in prosperis patientia, in protectione clypeus sempiternus; et præsta ut gentes illi teneant fidem, proceres sui habeant pacem, diligant caritatem, abstineant se a cupiditate, loquantur justitiam, custodiant veritatem; et ita populus iste pullulet, coalitus benedictione æternitatis, ut semper maneant tripudiantes in pace victores. victores. Per Christum Dominum nostrum. Oremus. Deus, qui populis tuis virtute consulis et amore dominaris, da huic famulo tuo .N. spiritum sapientiæ cum regimine disciplinæ, ut tibi toto corde devotus, in regni regimine maneat semper idoneus, tuoque munere ipsius temporibus securitas ecclesiæ dirigatur, et in tranquillitate devotio Christiana permaneat, ut in bonis operibus perseverans, ad æternum regnum, te duce, valeat pervenire. Per Dominum nostrum Jesum Christum Filium tuum. Qui tecum. Hic mutet dominus metropolitanus, vel episcopus, vocem suam more præfationis, hoc modo: 26 Per omnia sæcula sæculorum. Amen. Dominus vobiscum. Et cum spiritu tuo. Sursum corda. Habemus ad Dominum. Gratias agamus Domino Deo nostro. Vere dignum et justum est, æquum et salutare, nos tibi semper et ubique gratias agere, Domine sancte, Pater omnipotens, æterne Deus. Electorum fortitudo, et humilium celsitudo, qui in primordio per effusionem diluvii crimina mundi castigare voluisti, et per colum bam ramum olivæ portantem, pacem terris redditam demonstrasti; iterumque Aaron famulum tuum per unctionem olei sacerdotem sanxisti, et postea per hujus unguenti infusionem, ad regendum populum Israeliticum, sacerdotes, ac reges, et prophetas perunxisti, vultumque ecclesiæ in oleo exhilarandum per propheticam famuli tui vocem David esse prædixisti; ita quæsumus omnipotens Pater, ut per hujus creaturæ pinguedinem hunc servum tuum .N. sanctificare tua benedictione digneris, eumque in similitudinem columbæ pacem simplicitatis populo sibi subdito præstare, et exempla Aaron in Dei servitio diligenter imitari, regnique fastigia in consiliis scientiæ et æquitate judicii semper assequi, vultumque hilaritatis per hanc olei unctionem tuamque benedictionem," te adjuvante, toti plebi paratum habere facias: Submisse dicat, Per Dominum. 28 Finitis orationibus istis, ascendat electus in cathedra coram metropolitano apposita, cui vero cum ad eum 27" Benedictionem." Lib. chiorum: aperturis tunicæ et caReg. 28 The Sarum Pontifical has in the margin; "surgat rex." The rubric of the Liber Regalis is different from the text, and is as follows. "Finitis orationibus istis, surgat princeps, et resideat in prædicta cathedra coram metropolitano vel episcopo, modo quo prælibatum est. In qua cathedra princeps paululum quiescens iterato resurgat, et vadat ad altare, deponatque ibi vestes suas, præter tunicam sericam et camisiam apertas profundius usque subter pectus et inter scapulas, et in scapulis, et etiam apertas in compagibus bra misiæ sibi invicem connexis ansulis argenteis. Tunc vero a metropolitano vel episcopo dissectis ansulis in apertura tunicæ et camisiæ supradictæ, pallio super dictum principem extenso, manus principis oleo inungantur, dicente metropolitano vel episcopo orationem, 'Ungantur,' etc." This variation of rubric is introduced in a later hand into the margin of our text. I would remind the student, that he must compare the many variations of the modern Roman pontifical: here I think it only necessary to quote a part of the rubric preceding the unction, according 29 accesserit metropolitanus, vestem qua indutus fuerit rex electus, pallio super eum interim extenso, scindat propriis usque ad cingulum manibus. Deinde manus regis electi sancto ungantur oleo, dicente metropolitano: Ungantur 30 manus istæ de oleo sanctificato, unde uncti fuerunt reges et prophetæ, et sicut unxit Samuel to that Use. "Post hæc -,,metropolitanus intingit pollicem dexteræ manus in oleum catechumenorum, et inungit in modum crucis, illius brachium dexterum, inter juncturam manus, et juncturam cubiti, atque inter scapulas." ca 29 From the note just above, transcribed from the Liber Regalis, this vestment was the " misia." The student should consult the glossary of Du Cange for the several meanings of this word; nearly all of which are to be referred to some ecclesiastical use, and most frequently it seems to have signified the albe. Thus he cites Alcuin, de div. Off., who says: "Tunica, linea vestis erat interior, quam camisiam dicimus, vel supparum." And Peter Blesensis: "Indutus camisia linea, quæ communi nomine dicitur Alba." Serm. 41. However, in the text, the "camisia" is to be taken to signify the under garment, or linen, of the sovereign of which meaning there are many examples in old writers. As Isidore explains the word: "Camisias vocamus quod in his dormimus in camis, id est, in stratis nostris." Also, Paul the deacon: "Sup parus, vestimentum puellarum, quod et subucula, id est, camisia dicitur." In Epit. Festi. And once more, Victor Uticensis: "De palliis altaris, proh nefas, camisias sibi et femoralia faciebant." De persec. Vandal. 1. 1. To these it cannot be amiss to add an example of this vestment, as a royal present to an English prince, in the early part of the seventh century, from pope Boniface who thus concludes his epistle to K. Edwin. "Præterea, benedictionem protectoris vestri beati Petri apostolorum principis vobis direximus, id est, camisiam cum ornatura in auro una, et lena Ancyriana una: quod petimus, ut eo benignitatis animo gloria vestra suscipiat, quo a nobis noscitur destinatum." Beda Hist. Ecc. lib. 2. cap. xj. 30 The following is the Order in K. Ethelred's book; immediately succeeding, as was before remarked, see note 4, the prayer, "Omnipotens sempiterne Deus." "Hic unguatur oleo, et hæc cantetur antiphona: Unxerunt Salomonem Sadoch sacerdos et Nathan propheta regem in Gion: David in Regem, ut sis benedictus et constitutus rex in regno isto, super populum istum, quem Dominus et accedentes dixerunt, Vivat rex in æternum. 66 'Quam sequatur oratio. "Christe, perunge hunc regem in regimen, unde unxisti sacerdotes, reges, et prophetas, ac martyres, qui per fidem vicerunt regna, et operati sunt justitiam, atque adepti sunt repromissiones. Tua sacratissima unctio super caput ejus defluat, atque ad interiora descendat, et cordis illius intima penetret, et promissionibus, quas adepti sunt victoriosissimi reges, gratia tua dignus efficiatur, quatenus et in præsenti sæculo feliciter regnet, et ad eorum consortium in cœlesti regno perveniat. Per. Alia. Deus electorum fortitudo, et humilium celsitudo, qui in primordio per effusionem diluvii crimina mundi castigare voluisti, et per columbam ramum olivæ portantem pacem terris redditam demonstrasti, iterumque Aaron famulum tuum per unctionem olei sacerdotem sanxisti, et postea per hujus unguenti infusionem ad regendum populum Israheliticum sacerdotes ac reges et prophetas præfecisti, vultumque ecclesiæ -." The MS. is here most unhappily imperfect: a folio having been torn out. See below, for the whole prayer, in Appendix No. 2. note 4, from the Leofric missal. The order in the later MSS. varies considerably, nor is it difficult to trace the alterations as they were introduced. The following is the Service as appointed for K. Henry I. which, generally, is the same also in the Winchester pontifical and the Dublin MS. with the exception that these last have the prayer "Prospice omnipotens Deus," after the unction of the hands. "Tunc demum ab ipso metropolitano unguantur sibi manus de oleo sanctificato: Unguantur manus istæ, etc. (Oremus. Prospice, omnipotens. Winchester and Dublin MSS.) Postea vero pectus et scapulæ, ambæque compages brachiorum ipsius unguantur de supradicto oleo, et de eodem crux fiat super caput ejus, et postea de chrismate, et dicantur sequentes orationes. Deus Dei filius Jesus. (Oremus. Deus, qui es justorum gloria. Hen. I.) Postea ab episcopis ensem recipiat." In the Cotton MS. Tiberius, B. viij. (which enables us to trace the prayer," Prospice omnipotens," to the early part of the xj th century), and in the Bodl. MS. Rawl. C. 400, we have: "Tunc demum ab ipso metropolitano unguantur sibi manus de oleo sanctificato: Unguantur |