VERVECUM in patria, quà latè Hibernica squaleng Arva inarata, palus horrenda voragine crebrà Huc fato infelix fi quando agiteris iniquo, Hic IN Ireland's wild, uncultivated plains Where torpid floth, and foggy dulnefs reigns, And with black clouds the tender turf is crown'd. Here fhou'd'ft thou rove, by Fate's fevere command, And fafely reach the center of the land; Thine eyes fhall view, with horror and furprize, A leaden tow'r upheaves it's heavy head, At Folly's impulfe, to the Slothful God. Hic ea monftra habitant, quæ olim fub luminis auras Materies peperit fomno patre, lividus ifte Zoilus, & Bavio non impar Mævius; audax Spinoza, & Pyrrho, cumque Hobbefio Epicurus. Aft omnes valeat quæ mufa referre? frequentes Ufque adeo videas Hebetes properare?—nec adfert Quidquam opis Anglorum doctæ vicina gentis. Sic quondam, ut perhibent, ftupuit Botica tellus Vicinâ licet Antycirà, nihil inde falutis, Nil tulit hellebori Zephyrus, cum fæpe per æquor Felicem ad Lesbon levibus volitaverit alis, Indigenæ mellita ferens fufpiria Flora. Porticus illa vides? Gothicis fuffulta columnis, Templi aditus, quàm laxa patet! cuftodia qualis. Ante fores! quatuor formæ fua tollere miris Ora modis! en! torva tuens stat limine in ipfo Perfonam Logices induta Sophistica, denis Cincta Categoriis, matrem quæ maxima natu Filia materiem agnofcit-quantum inftar in ipfâ eft! Grande |