Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

531

RENALDOTI DISSERTATIO. ia usum per captivitatem venerant, undè quâdam verborum amplificatione dixerunt Judæi legem bis fuisse datam, primò à Mose hebraicis litteris, secundò, ab Esdrà assyriacis litteris. Hoc uno innititur fundamento irreligiosorum opinio, cui infirmandæ multa opponerentur argumenta. Illa ut evertatur, si satis non est universorum Judæorum testimonium, quid erit si tùm Legis, tùm Regum libri non modò scribendi genere, sed etiam et linguâ, discrepent ab Esdrâ? Supponendum ergò esset aut Esdram soum, aut solos, qui nomine vocantur magnæ Synagoga, sacros libros effingere, vel etiam corrumpere potuisse; quin etiam, necesse erat omnia, quibus impostura certò denudata fuisset, exemplaria librorum teuissent. Nùm prætereà nemini potestas fuisset aut oluntas fraudem denuntiandi Israelitis?

Manifestè impossibilia hæc omnia veniunt: res est uprà omne studium posita veteris imitatio styli, cùm ræsertim lingua desiit esse vernacula, nisi exstent bri quibus ad hoc scribendi genus attingas. Multis paet exemplis plerasque Bibliorum suppositas partes criticis recognitas fuisse; et si Judæos habuisse bros concedatur, meritò illos fuisse vera exemplaria uisque credet. Nam, si quà impulsi causâ, Judæi ssensu suo novam suppositam legem comprobavent, quod animo repugnat ut impossibile, ea causa it, ut lex indulgentior effingeretur, simulque abrorentur quædam præsertim mandata, quibus, ex mporum rerumque circumstantiis, durissimum erat temperare. Tale, verbi gratiâ, illud erat, de uxoris alienigenis dimittendis, quod tamen Esdras summo m jure exsequendum curavit. Quo pacto Israelitæ se dedissent in cujusdam arbitratum hominis, qui, propriâ libidine, difficillimas proposuit leges, nisi ditionis efficaciâ, ejus legis memoria, servataque he intermissione Mosis auctoritas interfuisset? Quo ispiam privatus jure à singulis tribubus divulsisset os, qui cum monumentis domùs originem invocare issent, nisi, quæ in Bibliis hisce sacris contineatur, tabellaria certà auctoritate sancita fuissent? omodò, audità primùm horum Bibliorum lectione, eò delictorum illos pœnituisset, adeòque alacriter et fectè vitam, velut in Esdrà memoratur, reformavis, nisi quæ audierant, quamvis impressa confusè, nimo insedissent hujus ingentis populi, ac præsereorum qui temporum captivitatem præcedentium ordabantur? cur etiam illæ in reædificando templo ervatæ mensura? cur in vasis sacrisque restituendis amentis eadem cura adhibita, nisi certissimum fuiseadem hæc olim ità prorsùs observata esse, et hæc eque singulatìm, prout latè in sacrâ Scripturâ noar, divinâ revelatione fuisse indicta? Recens autem tor quidam, cujus commentarii in sanctam Scriptusuppressi fuerunt, quique tamen apud doctos famam rpavit, novam, quae pariter divinorum librorum oritatem evertit, hypothesim proposuit. Supponit Mosis temporibus propheticam scholam exstitisse,

primò septuaginta senibus constans, accepit dè qui magno consilio vel Synedrino intererant,

582

[ocr errors]

adjunctis prophetis virisque inter Israelitas clarissimis. Illi insuper, nostro auctore teste, rerum sacrarum arbitri erant et interpretes; divinos libros curaverant colligendos, authenticos proclamaverant, atque sic apud populum illorum auctoritatem condiderant. Moses verbi gratià, leges instituit, anteacta facta retulit, ætatisque suæ historiam narravit; at fortassè ab his publicis conscripta est quoque scribis, qui quæ visa sint necessaria, addiderint, ponderatisque rationibus, quas tanti momenti res exigit, Mosis libros vocaverint, quia de Mose præcipuè agitur, Samuelis libros, quia de illius prophetæ historiâ omnis ferè versus refert, et ità de cæteris. Hoc systema, valdè commendabile inter eos qui sacrorum librorum auctoritatem tollere conantur, multis difficultatibus confertur, neque, ut demonstrabitur, in certamine adversùs divinas litteras stare potest. Namque si eâ quam nunc formam præfert,Scriptura sacra constituta fuerit ab istâ hominum congregatione, que, ut historiam scriberet omninò divinitùs prodigiosam, ideòque supernaturali indigentem auctoritate, mandatum non habuerat, non illi est major debita fides, quàm cæteris historiis, quàm quantùm scilicet neque aliis historiis, neque rationi adversetur. Quâ hypothesi admisså, nec jam sacer liber est, cui, propriâ depositâ ratione, credendum sit, nec jam magis Numinis afilatu editus quàm philosophorum sententiæ, et ea, ut dixit ætatis nostræ auctor, quæ vera et utilia in antiquitate profanâ occurrunt. Constat porrò tali propheticam scholam carere mandato, cùm de re nullus nos certiores Scripture sacræ locus facit; et prætereà non sine causâ mihi notandum videtur, hanc scholam non sibi hoc mandatum attribuisse, quod profectò si commissum fuisset reipsà, manifestè prætendisset, reiquo aliquod monumentum in illis apposuisset libris, quos ab illà compositos novus commentator supponit. Scriptum habent hi libri Deum cum Mose fuisse locutum, et quidem cum illo locutum, non, sicut cum aliis prophetis, somniis, parabolisque ænigmate arduis, sed planè coràm obversâ fronte, velut amicus cum amico loquitur. Ex hoc ipso libro quem ab istis compositum affirmant, depromptum est tale testimonium. Ibi etiam illæ adversùs Mosem narrantur seditiones, quibus ii, quos collegii prophetici socios meritò credas, interfuerunt. Quas quidem rebelliones maximè stupendis miraculis vir ille sanctus compressit, undè evidenter illius missio innotescit, atque intima cum Deo societas manifestatur. Facti memoriam servavit hebræa gens, Mosemque testata est Scriptura sacra à Deo apertè missum, qui, Deo jubente, omnia hæc scripserat. Isti ergo collegii prophetici viri confessi sunt Deum cum Mose, non verò cum illis locutum fuisse; insuper id est, illos, si ea quæ Mosis ministerio annuntiata fuerant adorare deberent, non idcircò esse interpretes et judices. Id confirmat universus Pentateuchi progressus et argumentum fidei nunc etiam Judæi retinent, tantùm omnes suprà prophetas exstitisse Mosem, quantùm suprà cæteros homines prophetarum agmen. At aliquis fortè nobis aderit, declarando illos veteres Israelitas solummodò stetisse testes, ut propriâ suffra

[ocr errors]

ENCYCLOPÉDIE

THÉOLOGIQUE,

OU NOUVELLE

SERIE DE DICTIONNAIRES SUR TOUTES LES PARTIES DE LA SCIENCE RELIGIEUSE,

OFFRANT, ÉN FRANÇAIS ET PAR ORDRE ALPHABÉTIQUE,

LA PLUS CLAIRE, LA PLUS Facile, la plus COMMODE, LA PLUS VARIÉE
ET LA PLUS COMPLÈTE DES THÉOLOGIES.

CES DICTIONNAIRES SONT CEUX :

- DE BIOGRAPHIE CHRÉTIENNE ET ANTI-CHRÉTIENNE,

-

---

DES CROISADES,

-

DES MISSIONS,

DES DÉCRETS DES CONGRÉGATIONS ROMAINES, DE PATROLOGIE,
DES CONFRÉRIES,
D'ANECDOTES CHRÉTIENNES,
D'ASCÉTISME ET DES INVOCATIONS A LA VIERGE, DES INDULGENCES, DES PROPHÉTIES ET DES MIRACLES,
➡DE STATISTique chrétienne, D'ÉCONOMIE CHARITABLE, D'ÉDUCATION,
DES PERSÉCUTIONS, DES ERREURS SOCIALES,
DES CONVERSIONS AU CATHOLICISME,

-

-DE PHILOSOPHIE CATHOLIQUE,
D'ÉLOQUENCE chrétienne,

-

-

-

-

DES APOLOGISTES INVOLONTAIRES,

DE LITTÉRATURE id., --d'archÉOLOGIE id., — D'ORNEMENTATION id.
— D'ARCHITECTURE, DE PEINTURE ET DE SCULPTURE id., DE NUMISMATIQUE id., D'HÉRALDIQUE id.,
-DE MUSIQUE id., D'ANTHROPOLOGIE id.,

[merged small][ocr errors][ocr errors][merged small][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][ocr errors][merged small][ocr errors][merged small][merged small][merged small][merged small]

DES COURS COMPLETS SUR CHAQUE BRANCHE DE LA SCIENCE ECCLÉSIASTIQUE.

PRIX: 6 FR. Le vol. pour le SOUSCRIPTEUR A LA COLLECTION entière, 7 fr., 8 fr., et MÊME 10 FR. POUR LE

SOUSCRIPTEUR A TEL OU TEL DICTIONNAIRE PARTICULIER.

TOME QUARANTE-CINQUIÈME.

DICTIONNAIRE D'ASCÉTISME.

TOME PREMIER.

2 VOL. PRIX: 14 FRANCS.

S'IMPRIME ET SE VEND CHEZ J.-P. MIGne, éditeur,
AUX ATELIERS CATHOLIQUES, RUE D'AMBOISE, AU PETIT-MONTROUGE,
BARRIÈRE D'ENFER DE PARIS.

1853

Imprimerie MIGNE, au Petit-Montrouge,

[blocks in formation]

RÉSUMANT L'HISTOIRE GÉNÉRALE DE L'ASCÉTISME DEPUIS L'ORIGINE DU MONDE Jusqu'a

NOS JOURS;

2° L'EXPOSÉ ET LA SOLUTION

DE TOUTES LES QUESTIONS SPECULATIVES ET PRATIQUES DE La théologie mySTIQUE;

3° LES NOTICES BIOGRAPHIQUES ET BIBLIOGRAPHIQUES

DIS PRINCIPAUX AUTEURS ASCÉTIQUES, ORTHOdoxes, depuis jÉSUS-CHRIST JUsqu'à nos jours ;
4. L'HISTOIRE SOMMAIRE

DES FAUX MYSTIQUES ET DE LEUrs erreurs;

5o LE CATALOGUE GÉNÉRAL, PAR ORDRE CHRONOLOGIQUE,

DES PRINCIPAUX AUTEURS ET OUVRAGES MYSTIQUES;

6. UNE TABLE MÉTHODIQUE DES MATIÈRES

PROPRE A FACILITER L'ÉTUDE raisonnée dE LA THÉOLOGIe mystique.

PAR LES ABBÉS J.-C. G. ET J.-C. P.

PUBLIÉ

PAR M. L'ABBÉ MIGNE,

ÉDITEUR DE LA BIBLIOTHÈQUE UNIVERSELLE DU CLERGÉ,

OU

DES COURS COMPLETS SUR CHAQUE BRANCHE DE LA SCIENCE FCCLÉSIASTIQUE.

TOME PREMIER.

2 VOLUMES, PRIX: 14 FRANCS.

S'IMPRIME ET SE VEND CHEZ J.-P. MIGNE, EDITEUR,
AUX ATELIERS CATHOLIQUES, RUE D'AMBOISE, AU PETIT-MONTROUGE,
BARRIÈRE D'Enfer de PARIS.

1853.

1

« ZurückWeiter »