Abbildungen der Seite
PDF
EPUB

CATO MAJOR, AND LÆLIUS,

WITH

CRITICAL AND PHILOLOGICAL

NOTES.

Third Edition;

IN WHICH MANY ALTERATIONS HAVE BEEN MADE.

BY E. H. BARKER,

OF TRINITY COLLEGE, CAMBRIDGE.

"Fateor adfectum meum apud amicos: non possum legere librum
Ciceronis De Senectute, De Amicitia, De Officiis, De Tusculanis Quæs-
tionibus, quin aliquoties exosculer codicem, ac venerer sanctum illud
pectus, adflatum cœlesti numine."-ERASMUS IN 12 COLLOQUIOR, CON-
VIV. RELIGIOS. Ed. Lips. 1670. p. 169.

SOLD BY

MESSRS. LONGMAN AND CO.; LAW AND WHITTAKER;
RICHARDSON; RIVINGTONS, LONDON; BARRET,

AND NICHOLSON, CAMBRIDGE.

1818.

Just published by the same Author, and may be had of

LIBRARY

the same Booksellers.

THE GERMANY and AGRICOLA of TACITUS, Brotier's Text, with all his Notes, Emendations, and Observations, with critical, and explanatory Matter, collected from various Works, and with many original Remarks in English, upon the Plan of the Edition of Cicero's Two Tracts, Second Edition, Price 5s. 6d. 12ıno. boards.

CLASSICAL and BIBLICAL RECREATIONS, containing a Commentary, critical and explanatory, on the Germany of Tacitus; Remarks on the Hippolytus, and the Prometheus; Strictures on the Editions of Professor Monk and Mr. Blomfield; with a great variety of other Classical and Biblical Criticism. Price 8s. 6d. in boards. Oct. pp. 492.

Where also may be had,

PHÆDRI FABULE; From Burman's Text, with English Notes. The objectionable fables are omitted, 2s. 6d. bound. Second Ed. By the Rev. C. BRADLEY, M. A.

CORNELIUS NEPOS; with ENGLISH NOTES and QUESTIONS. By the Same. Price 3s. 6d. bound.

EUTROPIUS, with ENGLISH NOTES, on the plan of PHÆDRUS; and an Appendix, containing HISTORICAL and GEOGRAPHICAL QUESTIONS. By the Same. 2s. 6d.

OVIDII METAMORPHOSES SELECTÆ. With English Notes, and Geographical and Historical Questions. By the Same. Second Ed. Pr. 4s. 6d. bound.

It has been the design of the Editor to expunge from the above Editions every objectionable expression, and to add to a correctly printed text, Questions for the examination of the pupil, and short notes in English, explanatory of the Geography, Mythology, History, and Customs, of the Ancients. Similar editions will shortly be published of Sallust, Grotius, Cæsar, and Cicero's Orations.

A SERIES OF EXERCISES and QUESTIONS, adapted to the best Latin Grammars, and designed as a Guide to Parsing, and an Introduction to the Exercises of Valpy, Turner, Clarke, and Ellis, Whittaker's Exempla Propria, and the Eton Exempla Minora. By the Same. Second Ed. 2s. 6d. bound.

ELEMENTS OF LATIN PROSODY, with Exercises and Questions, designed as an Introduction to the scanning and making Latin Verses. By the Same. Second Edition. Pr. 4s. bound.-A KEY may be had by private application. Pr. 25. 6.1.

CATO MAJOR

SEU

De Senectute

AD T. POMPONIUM ATTICUM.

ARGUMENTUM.

Dialogus de Senectute versatur in defendendå senectute ab his, qui eam accusare solent. Quattuor autem de causis senectus puta-1 tur misera; quarum prima est, quòd avocet à rebus gerendis; altera, quòd corpus faciat infirmius; tertia, quòd privet omnibus ferè voluptatibus; quarta, quòd hand procul absit à morte. Itaque singulas eas accusationis partes diluit, atque negat partim cas in senectutem convenire, partim verò iis rebus miseram senectutem reddi. Disputatio autem tribuitur Catoni Majori, quòd is æquissimo animo tulisse senectutem dicebatur. Et quoniam constabat, enm senem litteras Græcas didicisse, doctior ei tribuitur oratio, quàm ci convenire videbatur, cujus reliqui libri nullam eruditionem redolerent.

1. O Tite, si quid ego adjuero, curamve levasso, Quæ nunc te coquit, et versat in pectore fixa, Ecquid erit pretii?

Licet enim versibus iisdem mihi affari te, Attice, quibus affatur Flamininum,

Ille vir, haud magnâ cum re, sed plenus fidei : quamquam certò scio, non, ut Flamininum,

Sollicitari te, Tite, sic noctesque diesque;

novi enim moderationem animi tui, et æquitatem; teque non cognomen solum Athenis deportâsse, sed humanitatem et prudentiam intelligo: et tamen suspicor iisdem rebus te, quibus meipsum, interdum graviùs commoveri : Cic. Sen.

A

[ocr errors]

quarum consolatio et major est, et in aliud tempus differenda. Nunc autem mihi visum est de Senectute aliquid ad te conscribere. Hoc enim onere, quod mihi tecum commune est, aut jam urgentis, aut certè adventantis senectutis, et te, et meipsum levari volo: etsi te quidem id modicè ac sapienter, (sicut omnia,) et ferre et laturum esse certò scio. Sed mihi, cùm de Senectute aliquid vellem scribere, tu occurrebas dignus eo munere, quo uterque nostrûm communiter uteretur. Mihi quidem ita jucunda hujus libri confectio fuit, ut non modò omnes absterserit senectutis molestias, sed effecerit mollem etiam et jucundam senectutem. Numquam igitur satis laudari dignè poterit philosophia, cui qui pareat, omne tempus ætatis sine molestiâ possit degere. Sed de ceteris et diximus multa, et sæpè dicemus: hunc librum de Senectute ad te misimus. Omnem autem sermonem tribuimus non Tithono, ut Aristo Chius, ne parùm esset auctcritatis in Fabulâ, sed M. Catoni seni, quò majorem auctoritatem haberet oratio, apud quem, Lælium et Scipionem facimus admirantes, quòd is tam facilè senectutem ferat, iisque eum respondentem; qui si eruditiùs videbitur disputare, quàm consuevit ipse in suis libris, attribuito Græcis litteris, quarum constat eum perstudiosum fuisse in senectute. Sed quid opus est plura ? jam enim ipsius Catonis sermo explicabit nostram omnem de senectute sententiam.

2. Scipio. Sæpenumerò admirari soleo cum hoc C. Lælio, tum ceterarum rerum tuam excellentem, M. Cato, perfectamque sapientiam, tum vel maximè, quòd numquam senectutem tibi gravem esse senserim; quæ plerisque senibus sic odiosa est, ut onus se Ætnâ gravius dicant sustinere. Cato. Rem haud sanè difficilem, Scipio et Læli, admirari videmini; quibus enim nihil opis est in ipsis ad benè beatèque vivendum, iis omnis gravis est ætas; qui autem omnia bona à seipsis petunt, iis nihil potest malum videri, quod naturæ necessitas afferat: quo in genere in primis est senectus quam ut adipis

cantur, omnes optant; eandem accusant adepti; tanta est inconstantia stultitiæ atque perversitas. Obrepere, aiunt, eam citiùs quàm putâssent. Primùm, quis coëgit eos falsum putare? qui enim citiùs adolescentiæ senectus, quàm pueritiæ adolescentia, obrepit? deinde, quî minùs gravis esset iis senectus, si octingentesimum annum agerent, quàm octogesimum? præterita enim ætas, quamvis longa, cùm effluxisset, nullâ consolatione permulcere posset stultam senectutem. Quocirca si sapientiam meam admirari soletis, (quæ utinam digna esset opinione vestrâ, nostroque cognomine!) in hoc sumus sapientes, quòd naturam optimam ducem, tamquam Deum, sequimur, eique paremus: à quâ non verisimile est, cùm ceteræ partes ætatis benè descriptæ sint, extremum actum, tamquam ab inerti poëtâ, esse neglectum : sed tamen necesse fuit esse aliquid extremum, et, tamquam in arborum baccis, terræque frugibus, maturitate tempestivâ, quasi vietum et caducum, quod ferendum est molliter sapienti; quid enim est aliud, gigantum modo bellare cum Diis, nisi naturæ repugnare? Lælius. Atqui, Cato, gratissimum nobis, ut etiam pro Scipione pollicear, feceris, si, quoniam speramus, volumus quidem certè, senes fieri, antè multò à te didicerimus, quibus facillimè rationibus ingravescentem ætatem ferre possimus. Cato. Faciam verò, Læli; præsertim si utrique vestrûm, ut dicis, gratum futurum est. Scip. Volumus sanè, nisi molestum est, Cato, tamquam aliquam viam longam confeceris, quam nobis quoque ingrediendum sit, istuc, quò pervenisti, videre, quale sit.

3. Cato. Faciam, ut potero, Læli: sæpè enim interfui querelis meorum æqualium, (pares autem cum paribus, veteri proverbio, facillimè congregantur,) quæ C. Salinator, quæ Sp. Albinus, homines consulares, nostri ferè æquales, deplorare solebant; tum quòd voluptatibus carerent, sine quibus vitam nullam putarent; tum quòd spernerentur ab iis, à quibus essent coli soliti : qui mihi non id videbantur accusare, quod esset accusan

« ZurückWeiter »